یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:
خلاصه خبر: همه داستان این یادداشت از سال ۱۳۱۰ با احداث آسایشگاه جذامیان "باباباغی" با وسعت ۷۵ هکتار زمین در ۱۵ کیلومتری شمال تبریز آغاز میشود که "سرپناه و مکانی برای مراقبت از بیماران مبتلا به جذام در شمال، غرب و شمالغرب کشور بوده تا مرهمی بر درد جانکاه آنان باشد که یادآور این جمله است که :«دنیا زشتی کم ندارد، زشتی های دنیا بیشتر بود اگر آدمی بر آن ها دیده بسته بود اما آدمی چاره ساز است.»