خودسازی و تغییر از درون؛ نیاز امروز جامعه دامپزشکی!

فاخته- واقعیتی تلخ اما انکارناپذیر است که در بسیاری موارد، هنگامی که یکی از همکاران‌مان، چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، با تلاش، دانش و پشتکار به موفقیتی دست می‌یابد، به‌جای آنکه از او حمایت کنیم، به تشویقش بپردازیم یا حتی از تجربه‌اش بیاموزیم، در تلاش برای محدود کردن رشد او برمی‌آییم. گویی پیشرفت یک نفر، تهدیدی برای دیگران تلقی می‌شود، نه الگویی الهام‌بخش.
در طی حدود ۲۸ سال خدمت، بارها این رفتار را مشاهده کرده‌ام. نوعی خودتخریبی جمعی که نه‌تنها به انسجام صنف آسیب می‌زند بلکه زمینه‌ساز عقب‌ماندگی ما در حوزه‌های مختلف شده است. وقتی هم گله می‌کنیم که چرا رسانه‌ها، به‌ویژه تلویزیون، تنها به درمانگران انسانی توجه می‌کنند و ما را نادیده می‌گیرند، باید از خود بپرسیم: آیا ما خود، تصویر مثبتی از صنف‌مان ارائه داده‌ایم؟
به عنوان نمونه، در برخی از ارگان‌ها و نهادهای دیگر، شاهد هستیم که بازنشستگان محترم پس از پایان خدمت، با احترام وارد بخش خصوصی می‌شوند، فضای فعالیت برای‌شان فراهم است و تجربه‌هایشان مورد استقبال قرار می‌گیرد. این روند نه‌تنها منجر به حفظ کرامت آنان می‌شود، بلکه باعث رشد فضای حرفه‌ای و تبادل تجربه نیز هست. کاش ما نیز چنین نگاهی را نسبت به همکاران‌مان در پیش بگیریم.

متأسفانه گاهی دیده می‌شود که حتی برخی مدیران یا افراد بانفوذ در صنف، به جای آنکه مشوق نیروهای توانمند باشند، در جهت حذف یا تضعیف آن‌ها گام برمی‌دارند. این ذهنیت، نه‌تنها به ضرر افراد، بلکه به ضرر تمام صنف است؛ زیرا ما نیازمند حضور افراد خلاق، نوآور و پرتلاش هستیم، نه رقابت‌های مخرب و تنگ‌نظرانه.
در حوزه پزشکی انسانی نیز شاید کمتر ببینید که یک پزشک صرفاً برای جلوگیری از رشد همکارش، انرژی صرف تخریب او کند. تفاوت در همین جاست. رشد صنفی نیازمند وحدت، درک متقابل و هم‌افزایی است. اگر می‌خواهیم دیده شویم، اگر انتظار داریم صدای‌مان شنیده شود، باید ابتدا در درون خود تغییر ایجاد کنیم؛ از رقابت مخرب به همکاری سازنده.
استاد محمدعلی انصاری، مفسر قرآن، در جایی می‌فرمایند: «آدمی آن زمان بزرگ می‌شود که بزرگی دیگران را ببیند و بپذیرد؛ نه آن زمان که بخواهد قامت دیگران را کوتاه کند تا در چشم خود بلندتر جلوه کند.»
پیشنهاد می‌کنم در کنار همه تلاش‌ها برای اصلاح قوانین، افزایش امکانات و احقاق حقوق صنفی، هر یک از ما از خود شروع کنیم. بیایید فرهنگ تشویق، هم‌افزایی و حمایت از همدیگر را نهادینه کنیم. شاید این نخستین و مهم‌ترین گام برای دیده شدن و شنیده شدنِ واقعی ما باشد.

دکتر رضا افشاریان
کارشناس اداره کل دامپزشکی خراسان رضوی