دامپزشکی؛ یک قرن خدمت، یک قرن غربت!

فاخته- نتیجه و دستاورد خدمت همکاران ما در سراسر کشور، ارتقای بهداشت عمومی و امنیت غذایی است. ارتقایی که منتج به سلامت سفره و محصولات غذایی جامعه می شود و اما این فرایند، پایان کار نیست؛ بلکه آغازی است برای توسعه یک کشور، توسعه ای که محور آن انسان سالم قلمداد می شود و این انسان سالم است که می تواند منشاء حرکت و اثر باشد.

و اما از منظری دیگر، اقدامات اثربخش دامپزشکی در حوزه توسعه ملی و حفاظت از سرمایه زایای دام و طیور حائز اهمیت است؛ سرمایه ای که ضمن تامین غذای سالم از آن، حوزه هایی نظیر؛ اشتغال، اقتصاد و حتی تجارت بین الملل نیز از آن تاثیر می پذیرد.

این اقدامات در حالی صورت می گیرد که علیرغم تمام تلاش های صورت گرفته، قهرمانان عرصه امنیت غذایی در غربتی مثال زدنی، خدمات خود را در سخت ترین محیط های کاری از اماکن نگهدای دام ها گرفته تا کشتارگاه های دام و طیور و نیز آزمایشگاه های دامپزشکی، در مواجهه با بیماری های مشترک بین انسان و دام انجام می دهند و مردم عمده این خدمات را از جمله در حوزه سلامت غذا مرهون دیگر نهادها می دانند!

در آسیب شناسی این موضوع مهم، 3 نکته را باید دور از  ذهن ندانست؛

اول؛ عدم آشنایی برخی وزرای پیشین وزارت متبوع با حساسیت خدمات این بخش که باعث شده این اقدامات به درستی درک نشده و لذا همواره با محدودیت هایی اثرگذار روبرو بوده شود. مصداق بارز این ادعا، تاخیر در ابلاغ تعرفه های درمانی بخش خصوصی دامپزشکی است که همواره دیر ابلاغ شده و اگر هم ابلاغ شده با تورم موجود همخوانی نداشته که همین موضوع، سبب گله و نارضایتی همکاران در این حوزه شده است و یا عدم قرارگرفتن شغل دامپزشکان و پیرادامپزشکان در زمره مشاغل سخت که بایستی از سوی مقامات عالی وزارت در دوره های قبل در سطح کلان پیگیری می شد.

دوم؛ عدم آشنایی روسای مختلف ادوار دامپزشکی با مقوله افکار عمومی و بیگانگی با مهندسی و جهت دهی به این بخش که این بیگانگی سبب شده تا عمدتا در چارت های تشکیلاتی صرفا به دنبال فربه کردن بدنه فنی سازمان رفته و از حوزه هایی اجتماعی نظیر؛ دفاتر روابط عمومی، امور حقوقی، آموزش و ... غفلت کرده اند در حالی که نمایندگان سازمان در افکار عمومی و پل واسط این نهاد با مردم، همین دفاتر و از جمله روابط عمومی است که با توجه به سیر نزولی تشکیلات این دفاتر، در حال حاضر نیز در ضعیف ترین شکل ممکن به لحاظ جایگاه تشکیلاتی در حال فعالیت هستند که این مهم، ماحصل تفکر ناثواب اغلب مدیران قبلی است که اعتقادی به رسانه و افکار عمومی نداشتند.

سوم؛ واگرایی جمعیت دامپزشکان در سطوح مختلف را نیز می توان از جمله عوامل اثربخش در غربت این حوزه یاد کرد. تجربه نشان داده آنجایی که در محافلی غیر از دامپزشکی، یک دامپزشک سکان دار آن عرصه شده از سوی صنوف خود مورد حمایت جدی قرار نگرفته و برای بقا، استمرار و تقویت پایه های مدیریتی او از جانب دامپزشکان دیگر اقدامی اثربخش صورت نگرفته و نمی گیرد و همین مورد سبب شده تا در لایه های مختلف مدیریتی اعم از سطوح اجرایی یا مجلس، شاهد حضور کم رنگ و بی رمق دامپزشکان باشیم.

شاید عوامل دیگری هم در غربتی که ذکر شد موثر باشند اما از نظر نگارنده این سه عامل بیش از بقیه در غریبی حرفه مقدس دامپزشکی نقش داشته و در نمایش جایگاه و منزلت دامپزشکان و پیردامپزشکان در سطح جامعه بیش از پیش مشهود است.

مخلص کلام اینکه، عدم توجه به افکار عمومی و بی ارتباط بودن با این بخش و نیز نادیده انگاشتن رسانه، از جمله دلایل یک قرن غربت دامپزشکی است و بی شک اگر با همین فرمان پیش رویم، یک قرن دیگر هم این غربت ادامه خواهد داشت...

و اما علیرغم تمام این گله ها، به عنوان خادمی کوچک در عرصه رسانه ای دامپزشکی به همراه دیگر همکارانم در پایگاه خبری تحلیلی فاخته، این روز را به تمام خانواده فرهیخته دامپزشکی اعم از دامپزشکان، پیرادامپزشکان و دیگر ارکان این حرفه مقدس در بخش های اجرایی، تحقیقاتی، آموزشی و نظام دامپزشکی تبریک عرض نموده و در آستانه یکصدسالگی دامپزشکی ایران، توفیق یکایک این عزیزان را از درگاه ایزد متعال خواستاریم.

دکتر هادی زارعی

مدیر مسئول