از "عرش به فرش یا از فرش به عرش خاویار" ایرانی ؟ بخش دوم "مستند سازی"

بخش دوم "مستند سازی"

فاخته- توسعه پرورش ماهیان خاویاری یک کار بزرگ تیمی و بسیار حساس است که طی این سال ها با تشویق، ترغیب، هدایت، حمایت و... سرمایه گذاران توسط "سازمان شیلات ایران"  در اقصی نقاط کشور گسترش یافته و اینک طلیعه سامان گرفتن آن پس از فراز و فرودهای  تاریخی با تولید خاویار و گوشت آن قابل مشاهده و به قابل بالیدن است.
در مورد خاویار ایرانی سه سازمان و دستگاه وابسته به "وزارت جهاد کشاورزی" بنابر وظایف قانونی مصوبه عهده دار این مسوولیت هستند اما نقش "راهبردی و اساسی سازمان شیلات ایران" به ویژه در مورد مراکز تکثیر و بازسازی ذخایر از بُعد حاکمیتی بسیار قابل اعتنا و اتکاء است که بنیان و ریشه این توسعه از "معَبّر طلایی" سیاست های اجرایی و حمایتی سازمان شیلات ایران با "عیّار بالای ناب ایرانی و در سطوح بین المللی"'  می گذرد به طوری که در عرصه جهانی نیز قابل کتمان نبوده و این مسیر بالنده در دو جهت قابل واکاوی است:

● تکثیر انواع بچه ماهی خاویاری در مراکز تکثیر بخش دولتی در استان های گیلان، گلستان و مازندران در فصل بهار و پاییز هرسال و رهاسازی سالیانه آن در دریای خزر به منظور بازسازی ذخایر ارزشمند این آبزی در زیست بوم طبیعی خود.

● تکثیر بچه ماهیان خاویاری توسط بخش مراکز دولتی و خصوصی با گونه غالب "فیل ماهی/ بلوگا/" به منظور تامین نیاز مزارع پرورشی  ماهیان خاویاری که بسیار قابل اهمیت می باشد.

البته هر چقدر در این زمینه بنویسیم یا تحلیل رسانه ای کنیم مقابل کار ستُرگ و طاقت فرسای تکثیر بچه ماهی، رهاسازی ، بازسازی ذخایر و تامین بچه ماهی مزارع بسیار اندک و قابل واکاوی بیشتری است زیرا آن طور که شایسته و بایسته است این تجلی عزم ملّی در عرصه های داخلی و بین المللی توسط "رسانه ها و نویسندگان" ذیربط به عرصه مستند سازی  کشانیده نشده است و به بیان دیگر جا برای انجام کارهای بیشتر و افزونتر در این راستا بسیار بیشتر از گذشته ها ملموس است.
رسانه های صوتی، تصویری، بَرخط، غیربَرخط، فضای آنلاین، مطبوعات،سناریو نویسان، مستندسازان،عکاسان، انیمیشن سازان، هنرمندان، فیلمنامه نویسان، سینماگران، نقاشان، شاعران،  گرافیست ها، تاریخ نویسان، کاریکاتوریست ها، کاریکلماتوریست ها، اصحاب بی ادعای قلم و اندیشه و تحلیل علمی و... می توانند بازوی توانمندی برای انعکاس این "رنج ها" و "گنج ها" برای جامعه و مستند سازی جامع الشرایط آن به ویژه برای نسل های آینده به منظور حفظ و پاسداشت این میراث ارزشمند تاریخی باشند که در واقع پرچم  و برند ایرانی در عرصه جهانی است که به  آسانی و رایگان به دست نیامده است.
برگزاری همایش ها، جشنواره ها ، نمایشگاه های ملی و فرا ملی در این راستا در فضای حقیقی و آنلاین گام موثر و مانایی در راستای حفظ و بسط این کهنه میراث تاریخی ایران در عرصه خاویار ایرانی است که هرگز در پیشگاه قضاوت دوستداران و علاقمندان پیشرفت کشور فراموش نخواهد شد و گذشت زمان مُهر تاییدی براین همت و تلاش به بلندای عظمت و خروش بالندگی آبزیان ارزشمند ایران خواهد زد.
خاویار ایرانی فیل ماهی، اوزون برون، استرلیاد، سیبری ، آسترا، چالباش، شیپ، استورژن و....چه در عرصه صید غیر تجاری  دریای خزر طبق نظارت کنوانسیون "سایتس" و منابع زنده دریای خزر به منظور انجام پروژه های پژوهشی  و چه استحصال شده آن در مزارع پرورشی برای مصرف داخل و صادرات گامی راهبردی و ارزشمند در راستای استمرار برندسازی جهانی خاویار کشورمان است که هرگز به سادگی از صفحه زرین تاریخ و اذهان آحاد جوامع داخل و خارج از کشور فراموش نخواهد شد.
ادامه دارد...

علیرضا کیهان پور