کاه سوزان خاک بر باد دِه! " خاک " سرمایه "ملی" قابل اتکاء

فاخته- "خاک" یکی از سرمایه های  با ارزش ملّی است که کشاورزان علمی کار و نه دیمی کار! آن را در مزارع تولیدی به "طلا" تبدیل می کنند.

براساس یک باور دیرین و برجای مانده از دوران کشاورزی سُنتی ایران، سوزندان "کاه و کلش" باقیمانده از برداشت گندم و جو در مزارع کشور یک اقدام فاقد ارزش و نابود کننده سرمایه ملی یعنی خاک در بلند مدت می شود که قانون گذار برای حل این معضل پیچیده و درددسر زا نیز تمهیداتی اندیشیده که تاکیدی بر نادرست بودن این روش های منسوخ و خاک بر باد ده است‌.
متولیان زراعت، بهداشت و محيط زیست کشوررسالتی بس مهم در راستای اعلام، ابلاغ و هشدار این بی قانونی ها دارند.
هرچه هست این موضوع بسیار حساس و باید دارای قدرت بازدارندگی وقوع  آن در تمامی مزارع زراعی و محیط زیست ایران باشد و البته نقش "پدافند عامل" یعنی منابع انسانی آموزش دیده "آتش پاد" در این راستا بسیار مهم است‌.
 از آنجا که این شیوه منسوخ تنوع زیستی مزارع سوزانده شده را نشانه گرفته و موجب از بین رفتن ارگانیسم های ذره بینی و نابودی چرخه مفید بیولوژیکی هم می شوند حتی نیازمند "پدافند غیرعامل" نیز می باشد که باید به الزامات آن توجه جدی شود‌.
«اگر چه سوزاندن کاه و کلش از قدیم الایام مرسوم بوده اما آنچه امروز به صورت علمی اثبات شده است " نابودی  اکوسیستم و ویرانی ساختار مفید "خاک" است.نابودی موجودات خاک،افزایش مصرف کودهای شیمیایی، کاهش بازدهی زمین و رطوبت خاک و افزایش مصرف آب در طول دوره رشد، آلودگی محیط زیست؛ سفت شدن لایه های خاک و کاهش نفوذپذیری، افزایش گازهای گلخانه ای، بروز بیماری های تنفسی و ریوی برای ساکنان در شعاع زیستی مزارع سوزانده شده ، منشاء گرد و غبار، ریزگرد ها، فقیر شدن خاک از مواد آلی و معدنی، کاهش سطح ا"کسیژن محلول در آب و آلودگی منابع آبی" فضای پیرامونی "مزارع پرورش دام وطیور، ماکیان بومی و انواع آبزیان پرورشی  گرم آبی و سردآبی، نشانگان بیماری های "نو پدید" و تنفسی به ویژه برای کودکان و سالمندان و افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای و...‌از مهم ترین عوارض این معضل نابسامان است‌ که البته مگا پروژه های فرهنگی، اطلاع رسانی و تبلیغاتی، آموزشي و ترویجی را در این عرص طلب می کند.»

دکتر علیرضا کیهان پور