"خبرنگاشت و قلم" ؛ هر لحظه اش به فدای "مردم و مام وطن"

فاخته- در ادامه، این یادداشت تحلیلی کوتاه و عمیق درباره این رسالت ارائه می‌شود که شاید بتواند در یک شرایط ویژه مورد بهره برداری قرارگیرد هرچند نگارنده در "پی غم و اندوه ناشی از شهادت مظلومانه هموطنان عزیز" در روزهای اخیر توان تفکر و قلم به دست گرفتن نداشت اما با استعانت از "درگاه مقدس خداوند قلم آفرین" برگ سبزی شد تحفه درویش که امید است مقبول آستان احدیت واقع شود.

 رسالت خطیر اصحاب رسانه در "نگاهبانی از امنیت روانی و غذایی" مردم

در شرایط اضطرار، سکوت یا هیجان‌زدگی، هر دو مرگ‌آورند. مسئولیت رسانه، نه اطلاع‌رسانی صرف، بلکه "آرام‌سازی خردمندانه و مسؤولانه است.

در لحظاتی که مردم میان خبرهای ضدونقیض، صف‌های طولانی، گرانی‌های ناگهانی،ترافیک طاقت فرسای جاده ای، یا شایعات مخرب سرگردان می‌شوند، «صدای رسانه»، همانند چراغ راهی در مه است. آنچه رسانه در این لحظات باید فراهم آورد، فقط «خبر» نیست؛ بلکه «ثبات»، «اعتماد» و «جهت‌دهی امید» است.

رسانه در خط مقدم ؛ به‌ عنوان حافظ آرامش روانی جامعه

وقتی اضطراب اجتماعی بالا می‌گیرد، وظیفه‌ خبرنگاشت و سردبیر آن است که هیجان‌زدگی را فیلتر کنند، حقیقت را بیاغازند و مردم را از افتادن به ورطه‌ ترس و سردرگمی نجات دهند. در شرایط بحرانی، زبان رسانه نباید داغ و نگران‌کننده باشدبلکه باید دقیق، همدلانه و اطمینان‌بخش باشد.

 امنیت غذایی در بخش کشاورزی، فراتر از نان و برنج

در بحران‌های معیشتی، ترس از قحطی یا کمبود غذا می‌تواند شدیدتر از خود کمبود واقعی اثرگذار باشد. رسانه‌ها باید آگاه باشند که یک تیتر شتاب‌زده درباره کمبود «فلان کالا» می‌تواند موجب هجوم مردم به فروشگاه‌ها و تشدید بحران شود. اطلاع‌رسانی مسؤولانه، تحلیل واقعیت با آمارهای دقیق، گفتگو با مسئولان مرتبط و دعوت به رفتار منطقی در اینجا حیاتی است.

نقش رسانه در کنترل شایعات و «احساس» کمبود

در بسیاری از بحران‌ها، کمبود واقعی، کمتر از آن چیزی است که مردم «احساس» می‌کنند. این احساس، معمولاً از شایعات تغذیه می‌شود. رسانه‌های حرفه‌ای باید به‌سرعت وارد میدان شوند، شفاف‌سازی کنند، و با بی‌اثر کردن شایعات، امنیت روانی و غذایی را بازگردانند.

 همبستگی ملی از راه روایت‌های امید

وقتی رسانه داستان مقاومت یک نانوای محلی در تأمین نان، یا ابتکار یک زن روستایی در تولید مواد غذایی بومی و اسکان رایگان مهاجر و مسافر را بازتاب می‌دهد، به جامعه امید می‌دهد. این روایت‌ها از دل مردم است و امنیت واقعی از بطن همین همبستگی شکل می‌گیرد، نه صرفاً از سیاست‌گذاری بالا به پایین.

 کلام مسؤولانه پایانی

اصحاب رسانه، در بزنگاه‌های خطیر، نه تنها ناظر و ناقل که حافظ و بانی آرامش اجتماعی‌اند. یک تیتر، یک جمله، یک گزارش… می‌تواند مرز میان التهاب و آرامش، میان بحران و مدیریت باشد. پس این قلم و دوربین، فقط ابزار کار نیستند؛ امانتی‌اند در دستان همه ما ، برای نگاهبانی از "روان و نان مردم" که "خبرنگاشت و قلمش" به مسؤولیت و رسالت خطیر خود عمل می کنند، به فدای یک تار موی ملت و هر وجب مام پاک وطن باد. /682
              

 علیرضا کیهان‌پور