"خاکی" که هر وجب آن "احیای عزم ملی برای جهاد سازندگی" باشد، شمایل بوییدن عطر گُل یاس ، زیبایی شقایق و شکوفایی زنبق است...

فاخته- روزهایی که جهادگران با دستان سرشار از دعا، امید و تلاشگر  ، گام های استوار و قلب‌هایی مملو از عشق به وطن، در دل روستاها و مناطق محروم ایران، خاک و آفتاب را به هم می‌آمیختند تا زندگی جدیدی برای مردم بسازند. آنها به دست خود جاده‌ها، پل‌ها، سدها و کشاورزی را رونق می‌دادند. جهاد سازندگی تنها یک نهاد دولتی نبود، بلکه روح امید و زندگی برای مردمی بود که در سایه جنگ و مشکلات اقتصادی، به آغوش یک آینده بهتر چشم دوخته بودند. آنها برای رفع نیازهای اولیه مردم، جان خود را به خطر می‌انداختند و برای رسیدن به آبادانی، شب و روز نمی‌شناختند.

امروز اما، وقتی از «جهاد کشاورزی» سخن می‌گوییم، کمتر از آن جهاد بزرگ و مردمی خبری است. به‌راستی، امروز جهاد کشاورزی چه کرده است که هم‌چنان از یاد آن جهادگران جوان و عاشق، فاصله زیادی داریم؟ آن «جهاد سازندگی» پیشین که معجزه‌ای در آبادانی روستاها و کمک به مردم محروم بود، امروز به یک وزارتخانه تبدیل شده که به نظر می‌رسد دچار روزمرگی، مشکلات بروکراسی و موانع بی‌شماری است که در آن زمان وجود نداشت. در آن دوران، جهادگران با عشق، ایمان و دست‌های خود به جنگ مشکلات می‌رفتند و با اتکا به منابع اندک، بر مشکلات بزرگ غلبه می‌کردند.

ولی امروز جهاد کشاورزی با چه مسائلی مواجه است؟ بحران منابع آبی، بحران زمین‌های کشاورزی، افزایش قیمت نهاده‌های دامی، افت تولید و به‌ویژه فساد در برخی از بخش‌ها. همه این‌ها سایه‌ای سنگین بر صنعت کشاورزی کشور انداخته است. امروز، دیگر خبری از آن عشق و شور جوانی که در دل جهادگران دیروز وجود داشت، نیست. امروز، وقتی به کشاورزی کشور نگاه می‌کنیم، تنها صف‌های طولانی برای دریافت کالاهای اساسی، نهاده‌ها، نوسانات شدید قیمتی و مشکلات بی‌پایان مدیریتی را می‌بینیم. دیگر خبری از آن جهادگران نیست که با شجاعت و دلگرمی در دل شب‌های تاریک برای کشاورزان و دامداران راه‌حل می‌آوردند.

اما آیا این پایان داستان است؟ آیا باید بپذیریم که جهاد کشاورزی امروز، دیگر آن جهاد سازندگی گذشته را ندارد؟ قطعا نه. خرداد ماه، ایامی است که یادآوری می‌کند، نه تنها آن روزها بلکه آن روحیه و همت باید در دل هر مسئول و هر فردی که در این عرصه کار می‌کند زنده شود. یادآوری می‌کند که هر مسئولی که در این بخش فعالیت می‌کند باید همچون جهادگران دیروز، با عشق به مردم و با دستان خود و با امید به آینده، برای حل مشکلات کشاورزی کشور تلاش کند.

اگر امروز از جهاد کشاورزی سخن می‌گوییم، باید آن را نه تنها یک وزارتخانه دولتی، بلکه یک مسئولیت انسانی بدانیم. جهاد کشاورزی باید به یاد آن روزها و آن دلسوزی‌ها، خود را بازسازی کند. باید تمام تلاش‌های خود را برای رفع بحران‌ها به کار گیرد و به این نتیجه برسد که تنها با همت بلند و هم‌دلی با مردم می‌توان مشکلات را حل کرد. باید یاد بگیریم که جهاد کشاورزی باید برای کشاورزان و دامداران به یک پناهگاه تبدیل شود. جهاد کشاورزی باید به یک جهاد واقعی و موثر تبدیل شود، جهادی که در آن، مسئولان نه با کاغذبازی‌ها و تصمیمات بی‌محتوا، بلکه با عمل و فداکاری مشکلات را حل کنند.

خرداد ماه باید برای ما به یک یادآوری از آن جهادگران در تاریخ آغاز حیات با برکت آن در ۲۷ خرداد ۱۳۵۸ پرشور باشد. باید بدانیم که مشکلات امروز، نه به خاطر کمبود منابع، بلکه به دلیل فقدان روحیه جهادی است که آن‌ها در دل‌مان به جای گذاشتند. امروز، جهاد کشاورزی به عنوان یک نماد ملی، باید همانند جهاد سازندگی دیروز در خدمت مردم و کشور باشد. این‌جا، جهاد، تنها به معنای مقابله با مشکلات اقتصادی نیست؛ بلکه جهاد یعنی عشق به مردم، تلاش برای بهبود شرایط زندگی آنان و باور به این که حتی در سخت‌ترین شرایط، می‌توان راه‌حل‌هایی موثر و انسانی پیدا کرد.

خرداد ماه نه تنها ماه "جهاد سازندگی" است، بلکه فرصتی است برای بازگشت به آن روزهای پرشور و بازسازی این آرمان‌ها در ذهن و دل هر ایرانی. باید جهاد کشاورزی امروز، آن روحیه و عزم راسخ جهادگران دیروز را دوباره زنده کند. باید از این فرصت برای یادآوری مسئولیت‌های انسانی خود استفاده کنیم و بدانیم که تنها با همت و عشق، می‌توان به آبادانی و رفاه واقعی دست یافت و ناگهان چقدر زود دیر شده است ، "نام و یاد شهدای والامقام جهادسازندگی این سنگر سازان بی سنگر" جاودان و همواره گرامی باد./ ۶۶۶

          علیرضا کیهان پور