فاخته-دو وزارتخانه پیشین این بخش که متاسفانه در سال ۱۳۷۹ در هم ادغام شدند و تا قبل ازاین "یکپارچگی غیرهمگن فوق" با تفکیک وظایف هریک به انجام تکالیف خود مشغول که یکی انجام کارهای بخش پروتیین گیاهی و دیگری بخش پروتئینی دام و طیور را بر عهده داشت و البته وزارت بازرگانی سابق هم عهده دار مسؤولیت بازار و ثبات قیمت ها را به عنوان ضلع سوم این سه پایه ثبات تنظیم بازار بود.
نگارنده طی این دو دهه فوق در عمق سرحدات و روستاهای مرزی شاهد انجام پروژه های آب رسانی سالم بهداشتی، احداث و مرمت راه های ارتباطی خاکی و آسفالته، برق رسانی، خانه های بهداشت، واکسیناسیون، کشت و کار زراعی، دامپروری و مرغداری و...با اعمال یک مدیریت همدل و خلوص نیات خدمتگزاران با ساعات کار طولانی ، بدون پرداخت هزینه ماموریت و اضافه کار و اقامت شبانه به ویژه در مناطق محروم دور افتاده بوده و گواه این که وزارت کشاورزی کهنسال به وظایف خویش به خوبی عمل و جهاد سازندگی جوان و جویای نام کم از کار و تلاش بر نمی داشت و از طرفی ارتباط سالم و صادقانه بین بهره برداران بخش غیردولتی و نهاد های مختلف دولتی چنان تابلوی زیبای مینیاتوری تلاش و خدمت بی منت را به تصویر کشیده بود که الان شاید حسرت آن دوران به غم و اندوه امروزه گسست اعتماد و اعتبار پیوند خورده است.
در آن دوران توفیق خدمت در مناطق محروم و مرزی کشور را البته با "درخواست و تمایل خود" داشتم و در امتداد دهستان های دوزین، گلیداغ، مراوه تپه، نوده، داشلی برون ، اینچه برون، خوش ییلاق، وطن و.... داشتم و صفا و بنده نوازی روستاییان و عشایر شریف منطقه فقط ارتقای انگیزه و شوق و شعف مضاعفی را برای بنده و سایر همکاران عزیزم که یادشان به خیر باد به دنبال داشت که تا پای جان برای انجام تکالیف متقابل سر از پا نشناسیم.
این مینیاتور زیبای خدمتگزاری و عرصه تولید در هنگام غروب و یا آغاز شامگاه با برپایی خیلی ساده بازی تور و توپ و تیرک یعنی والیبال در روستا موجب شادابی، وحدت کلام و عمل و رفع خستگی احتمالی بود که بین ما میهمانان و روستاییان برگزار می شد.
حضور چهره هایی مانند "مرحوم جلوه و خلیل آزمون پدر گرامی سردار آزمون" که از ورزشکاران مشهور کشور بودند در این بازی های والیبال دوستانه را شاهد بوده که همگان را بر سر شوق می آورد که دیگر هرگز تکرار نخواهد شد.
خدا وکیلی در باب بسط شرح این زیبایی ها و تلاش ها هرگز نباید از نقش سازنده و پای کار شورای اسلامی روستاها؛ فرهنگیان ، معلمان، روحانیون مستقل و معتمدین کهنسال و تعامل خدا پسندانه همه آنان برای پیشرفت و آبادانی کشور و به ویژه مناطق محروم به آسانی گذشت زیرا خِرد جمعی بر همه امور حاکم بود.
مشکلات از زمانی آغاز شد که وزارتخانه حجیم، دیوان سالاری اداری حاکم و قوانین و مقررات دست و پاگیر بر ویژگی های فوق، چیره و مسلط شد.
نه ناترازی های کود، سم، نهاده ها، بازار و...وجود داشت و نه بازار مصرف دچار تلاطم های لحظه ای بود و هرچه بود ثبات و پایداری در عرصه مزرعه تا سفره بود که قضاوت برعهده همگان باشد بهتر از تحلیل رسانه ای امثال بنده است.
«بگذریم و بگذاریم برای تازه به دوران رسیده ها که حلاوت آن دوران به تلخی امروزی پیوند نخورد تا نوشیدن و سَرکشیدن یک یا چند استکان "چای دبش دَم نَکشیده" امروز موجب سوختن لب هایمان نشود که جهان دار مکافات و ناشُکری هاست که الان دچار به دست گرفتن کاسه های چه کنم ، چه کنم؟ های امروزی و حتی بدون بازی والیبال شبانگاهان نیز در روستاها شده است!.»/ ۵۷۲
علیرضا کیهان پور
