به مناسبت روز جهانی "تخم مرغ"؛ اهتزاز "پرچم سادگی سفره" نوستالژیک "کوکب خانم" قِصه پُر غُصه ما را چه کسی به پایین کشید؟

فاخته- چه داستان و قصه زیبایی بود، سفره با برکت، ناداری و سادگی، میهمان نوازی از حبیب خدا، عشق و شور و شعور هرچه هست به تساوی بر روی زمین یک اتاق خانه دلنشین روستا تقسیم شود.

درب خانه ای که هر لحظه بر روی همگان باز و  برای ميهمانان سرزده و با اطلاع هیچ فرقی نداشت.

حریم مهرورزی و بنده نوازی خط قرمزی نداشت و هر چه بود تکه نانی به مساوات و بی ریا عرضه می شد و چقدر دلم می خواهد که آن حال و هوا تکرار و در اتمسفر و عطر مانای آن تنفس کنم و انسانیت و شرف یک بانوی روستایی را دوباره نظاره نمایم.

این لوح انسانیت بر قلوب همه ما به زیبایی هرچه ماناتر نقش بسته است و لذا روز جهانی تخم مرغ را چرا به نیمروی سفره با برکت کوکب خانم، پیوند جاودانه تمام ایرانی نزنم ؟ و این ها همه بهانه است که به یاد آن روزگار هم شاد و امیدوار باشیم یا بر افسوس نبودنش اشک حسرت جاری نشود؟ که هرگز چنین مباد.

از سال ۱۳۷۲ که برابر تصمیمات عجولانه و ندانم کارانه مسوولین وقت امور دام و طیور جهادسازندگی پیشین مانند "ا.ص.ق"  و "ح.د.ن" به طرف آزاد سازی قیمت مرغ و تخم مرغ و به بهانه دادن یارانه از حذف کوپن گوشت و تخم مرغ در باغ را  به دروغ و ریا ، سبز  نشان دادند فاجعه آغاز و تا به امروز متاسفانه ادامه داشته و دارد.

بگذریم همین دونفر با رانت و اختلاس نخستین صاحبان مراکز بسته بندی و فرآوری گوشت و تخم مرغ پس از انقلاب را  با سهمیه "دولتی دوران سازندگی" با  "حفظ سِمَت و پست های معاون وزیر و قائم مقام معاونت امور دام سابق را به چنگ آورده و آنگاه با کوچ به سِمَت های عالی فروشگاه های زنجیره ای شهروند چنگ بر غارت بیت المال زده و در روزهای پایانی سیطره اختاپوس مالی اشان با آتش گرفتن عمدی شهروند پونک و میدان آرژانتین تهران ؛ کل صورت حساب های چرک خود را پاک و تا یوم القیامه مدیون مردم و در سیطره اتهام رفع مظالم و حق الناس غرق شدند و اینک نیز در دوران ۷۰ سالگی و کهنسالی خود، متاسفانه فرزندان آنان پرچمداری کرده که با سیاست گذاری های اشتباه و فاصله گرفتن از درد و رنج مردم، شوربختانه پرچم نوستالژیک سفره با برکت کوکب خانم را به زیر کشیدند و ادامه دهنده های راه آنان به بهانه صادرات و ادامه سیاست های غلط پیشین در اوج گرمای تابستان امسال این کالای سریع الفساد را به قیمت شانه ای ۳۰ عددی تا ۱۶۰ هزار تومان رسانیدند که وای بر قیمت های افزایشی بی ضابطه تخم مرغ در فصل سرما و زمستان که تقاضا فراوان بوده  شک نداشته باشیم عرضه کم و احتکار افزایشی و ظلم مضاعف بر مصرف کننده و کوکب خانم های زمانه روا داشته خواهد شد و این گوی و این میدان پیش بینی آینده تا نیمه نخست پاییز ۱۴۰۳ که اندکی صبر بباید...

«فراموش نکنیم که در دهه ۱۳۶۰ جهاد سازندگی پیشین تا اواسط ۱۳۷۰ پروژه ای با عنوان  ترویج واحیای ژن اصیل مرغ تخمگذار بومی ایرانی، تکثیر و توزیع آن بین ساکنان روستایی و برخی شهرنشینان حاشیه شهرها را با قیمت فروش فقط ۴۵۰ ریال  از طریق مراکز پشتیانی جوجه یک روزه شهرستان محلات ، مهاباد آذربایجان غربی، نجف آباد اصفهان ،کوچصفهان  گیلان ، نیشابور خراسان رضوی و...بر عهده داشت که متاسفانه همان مسوولین عالی! وقت وزارتخانه، آن را به محاق فراموشی سپرده و در نهایت به شکست رهنمون ساختند‌.هر چند در دهه ۱۳۸۰ نهاد "بسیج سازندگی" این پروژه را احیا نموده و تلاش های فراوان و چشمگیری را در این راستا در بین روستاییان و عشایر به منصه ظهور رسانید اما پیشی گرفتن تورم و رشد سرسام آور گرانی افسار گسیخته گلوی این جوجه های نیمچه بومی را فشرد و گویی سرنوشت جوجه تخم گذار زیبا و بومی در عرصه سرزمینی به ویژه در مناطق کم برخوردار و محروم به سفره برچیده شده کوکب خانم وصله پینه شد و فقط حس نوستالژیک این قصه به حسرت آن دوران جهاد و سراپا زیبایی و ایثار شبانه روزی با حسرت یاد باد آن روزگاران یاد باد به پایان رسید. »/  ۵۱۲

               علیرضا کیهان پور