فرهنگ سازی برای ‌یازده درصد از اراضی قابل کشت کشاورزی ایران فقط تحمیل هزینه برای ترسیم کاریکاتور است ؟!

فاخته- از زمان وزیر اسبق جهاد کشاورزی که در دولت قبلی مجبور به استعفاء شد حدود چهار سال می‌گذرد و در زمان ایشان فردی از مرکز تحولات اداری وزارتخانه  و بدون هیچ گونه تجربه و تخصصی به مسؤولیتی گمارده شد که هر روز خدا مصاحبه رسانه ای، سمیناری، همایشی، نمایشی، گردهمایی، تبلیغات سرسام آور و دمیدن در بوق و کرنا و نه کُرونا! می کرد که فقط منم رستم دستان زمین و خاک و.‌‌.. این دوران گذشت و در همان زمان وزیر اسبقی که وی را دراین مسند گمارده بود و البته با شایعات و حاشیه های فراوان در آن زمان برکنار و به تاریخ پیوست و پس از وی حدود چهار نفر به صورت کوتاه مدت در این مسیر سنگلاخی و شاید صعب العبور مسولیت مدیریت و پرداختن به وضعیت یازده درصد از زمین های کشور با کاربری کشت و کار کشاورزی با تلورانس حدود ۲ درصد بیشتر (ظاهرا آمار خیلی دقیق نیست!)  و این هم شاید  از معجزه ها و مزایای  فناوری های در دسترس روز مانند ماهواره، هوش مصنوعی، GIS و ... است که نتوانسته هنوز آمار دقیق این زمین ها را نهایی کند! که این خود یک پارادوکس مشکوک است.
در مقوله فرهنگ سازی و موضوع "جا بنداز و راه بنداز" ابزارهای متنوعی مانند صدا و تصویر، فیلم و انیمیشن ها و تیزرهای های حداکثر سه دقیقه ای به دلیل احترام به وقت و رعایت حوصله مخاطب و ارایه پیام های با محتوا مانند " آقای برقی" با شعار هرگز نشه فراموش؛ "لامپ اضافه خاموش"، مستر نیکی با شعار "پاک یادت نره"  بانماد مانای × ، یا کلام کارتونی مهندس، مهندس بازم بنزین تموم شد، دیرین؛ دیرین  و.... ده ها نمونه دیگر، فضای آنلاین، زیرنویس، کتاب های تدوینی آموزش و پرورش و نقاشی کودکان به طریق مفهومی، پوستر، آموزش و ترویج از مهدکودک  تا دانشگاه و..‌‌.می تواند بخشی از اهداف حقیقی این فرهنگ سازی کلیشه ای را در بیشتر زمینه ها به مخاطب   جامعه هدف منتقل نماید و البته به طور نسبی و نه مطلق زیرا باید بازخوردها به روش علمی تحلیل محتوا و نیز  تولید محتوای مخاطب پسند شود.
به طور اتفاقی از نمایشگاه کاریکاتور در طبقه همکف وزارت جهاد کشاورزی عبور نموده و برای بنده کارآموز  جز نامفهومی، عدم پیام رسانی کافی برای مخاطب خاص و حتی یک اعلان چند و چون مناسبت و نام نمایشگاه و البته ترجمان "فارسی به فارسی" تابلوهایی از این کاریکاتور های  قرارگرفته بر روی سه پایه  انتقال پیامی دریافت نشد.
البته با احترام برای عقیده  و تلاش کسانی با این ایده سلیقه ای یعنی مکتب کاریکاتور برای حفظ و صیانت از همان عدد یازده درصد اراضی قابل کشت کشاورزی ایران به  یاد داشته باشیم در زمانه فناوری های نوین اطلاع رسانی "پیپرلِس  و نه پاپیروس" نیاز به تحول در روابط عمومی های خسته، بی انگیزه ، کهنه پسند صرفا پروپاگاندایی باری به هر جهت و  پایبند به روش های سُنتی  منسوخ شده بیش از گذشته احساس می شود و  در این شرایط حساس صرفه جویی اقتصادی اگر هزینه نامطلوبی سَر بارِ بودجه دولت و جامعه بدون هیچ دستاوردی تحمیل شده شفاف و شیشه ای کل اعتبار هزینه شده ناکارآمد اعلام و دگرگونی نوع نگرش روابط عمومی ها  در دنیای معاصر بدون هیچ تعارفی انجام شده و گرنه متاسفانه شاید بیان شود  پیشینیان که در راس مدیریت موصوف بوده و برکنار شدند را پیشکش و تعارف کنیم که "خنده هم دارد آقا قباد!" و البته این جمله پایانی یادداشت را به حساب "کاریکلماتور" مرحوم "پرویز شاپور" بگذارید و نه کاریکاتور! زیرا کاریکلماتور هم از کاریکاتور های این چنینی چند گام جلوتر و با مفهوم تر در کسری از ۳۰ ثانیه می باشد و در پایان باید گفت: خسته نباشی دلاور، پهلوان ، نان پدر و شیر مادر حلالت... !. /332

علیرضا کیهان پور