اِکو موزه روستایی و نقش سرمایه گذاری بخش خصوصی برای رشد و توزیع متوازن ثروت

فاخته- طبق آخرین آمارها حدود ۳۸ هزار روستا در کشور وجود دارد که مینیاتوری از ظرفیت ها و جذابیت های کشاورزی، دامپروری‌، باغات، صنایع  کوچک، ورزش های بومی، سوارکاری، گردشگری‌‌‌، سلامت و هوای پاک‌، صنعت خوراک های محلی‌، اُتراق گاه‌،صنایع زینتی و تزیینی بومی، لبنیات سالم ارگانیک ، راه های ارتباطی، مخابرات، گازرسانی، انرژی و آب و برق، زیرساخت های نسبی اینترنتی، کتابخانه،  دست بافته های منحصر به فرد و ...لزوم ساخت و راه اندازی اِکو موزه های طبیعی  با استفاده از همان بافت قدیمی در جوار روستاها که به دلایلی مانند سوانح طبیعی و غیر طبیعی اینک در حاشیه بوده و اهالی روستا از بافت های قدیمی تر به همان اطراف کوچ کرده اند ، بخش خصوصی می تواند با مشوق ها و ترغیب و مشارکت های اقتصادی انگیزشی موجبات رشد، توسعه و توزیع متوازن امکانات را به نتیجه نهایی ثروت زایی معطوف نماید. 
آسیاب های سنگی قدیمی گندم از کار افتاده، طاق ضربی های بسیار زیبای برخی دامداری های سبک و سنگین، آببندان ها، کاریزها، بادگیرها، کبوتر خانه ها، چشمه سارها ، رودخانه ها ‌،طاف و گاری و اسفاری، شکافت ها و غار و صخره های کهن، بازارهای محلی، مرغ و خروس و ماکیان بومی، تخم مرغ های سنتی، ماهی قنات،مهمان پذیر های قدیمی با معماری زیبا و خاطره انگیز کهن نمای فیروزه ای فام، اماکن دامی سُنتی، کوهنوردی، 
سیلوی های(تابوهای) گِلی قدیمی ذخیره گندم و آرد، انواع تنورهای کهن پخت نان های محلی هر کدام نقشی مانا و زیبا برای ظرفیت بالای تاسیس اِکو موزه های روستایی هستند که سرمایه گذاری بخش خصوصی موجبات کسب درآمد و ثروت آفرینی و ارتقای سهم برخورداری روستا نشینان و عشایر نیمه کوچرو از تلاش های خود و ظرفیت های کهن به ارث رسیده  از پیشرفت و بالندگی با توجه به مطالعات، آمایش سرزمین و لکه های جانمایی شده باستانی و کهن استفاده نموده و شرایط بهبود وضعیت را بهتر از گذشته فراهم نمایند./331

علیرضا کیهان پور