کاسه و کوزه های "آب مصرفی" را لطفا بر سَرِ کشاورزان نشکنید! آبخورهای دیگر را هم محاسبه کنید...

فاخته- اگر چه این سخنان در ماه مارس سال "۲۰۱۲ میلادی" گفته شد اما هنوز هم صادق است و کارشناسان حوزه آب و امنیت غذایی می گویند که کمبود آب فقط مربوط دلیل تغییرات اقلیم نیست ؛ بلکه ناشی از سوء مدیریت منابع آب موجود در "صنایع پُر مصرف آب" نیز هست.
مصرف آب در برج های خنک کننده و کارخانجات خمیر و کاغذ، تولید انرژی و برق، استخرهای ورزشی، فولاد، صنایع غذایی،آب نوشابه های گازدار، صنایع لبنی، پالایشگاه های قند، تولید پارچه،نفت و گاز، خودرو ، صنایع هواپیمایی، زغال سنگ،دیگ های بخار، پرورش دام و طیور کربن زا،صنایع دارویی، شیمیایی ، بهداشتی، آزمايشگاه ها، آبهای نانو، صنعتی‌ ، خالص‌ ، صنعت پلیمر و لاستیک، پلاستیک، رزین های PET  پنبه نسوز، گرانول، رنگ سازی، اماکن تفریحی،
 پتروشیمی و...۲۲ درصد از کل آب موجود را در سراسر جهان می بلعند!.

از طرفی  به طور حدود ۷۱ درصد از مصرف آب در بخش کشاورزی دنیا برای تولید غذا بوده که ارتباط مستقیمی با امنیت غذایی و تغذیه ای داشته و بسیار راهبردی است.

*نگاه کُلی
۲/۴ میلیارد نفر در کشورهای مختلف دنیا دچار مشکل کمبود آب هستند.

۲۰ درصد منابع آب شیرین به ازای هر نفر در دهه های گذشته در جهان کاهش یافته است.

 فقط ۲/۵ درصد آب های کره زمین قابلیت مصرف انسانی دارد. 
۵۰ درصد از جمعیت مردم جهان آب آشامیدنی سالم ندارند.

۸۱ درصد جمعیت جهان تا سال ۲۰۳۰ میلادی به آب آشامیدنی سالم در سکونت گاه ها و منازل خود دسترسی خواهند داشت. 
در ایران بر اساس آمارها بیش از ۹۰ درصد آب موجود در کشاورزی و برای تولید غذا با منشاء پروتئین گیاهی و جانوری مصرف می شود(البته این آمار محل مناقشه بین  وزارتخانه ها و سازمان های مختلف بوده و درصد گفته شده مطلق نبوده و صرفا نسبی است.) زیرا زراعت دیم در کشور نیز داشته و مصارف آب شهری و روستایی و بخش صنعت نیز از منابع آب شیرین و تصفیه شده نیز نیاز به محاسبه دقیق آماری دارد .
«امپراتوری "خمیر و کاغذ" عطش خود را از مصرف بالای منابع ارزشمند آب جهان فریاد می زند و در بخش کشاورزی ایران آیا سرمایه گذاری در فناوری های پیشرفته با هدف مدیریت آب و الگوی مصرف الزام آور‌ و راه حل های مبتنی بر مغز افزاری، سخت افزاری  و نرم افزار از داده های سنجش از راه دور و تصاویر ماهواره ای برای اندازه گیری عواملی مانند تبخیر و بازدهی، شناسایی مناطقی که استفاده از آب مفید است و مناطقی که که در آن ها متاسفانه آب هدر می رود استفاده می کنند؟ و آیا با توجه به این یادداشت اراده مبتنی بر عمل و نه شعار صرف برای جلوگیری از ۲۵ تا ۳۰ درصد ضایعات محصولات کشاورزی و  به ویژه صیفی و سبزیجات، تدوین دستورالعمل اجرایی کشت و کار محصولات کم آب بَر و نیز با در نظر گرفتن "اصول تغذیه ای آبزیان پرورشی" که همانا تحقق مسیر درست مدیریت مصرف منابع آبی است توسط مسوولین بخش کشاورزی و فرابخشی مربوطه وجود دارد؟ که شاید گذشت زمان به این دل آشوبی های کمبود و چالش های مصرف آب در آینده پاسخ دهد البته شاید...!» /328

علیرضا کیهان پور