اگر می خواهی "بمانم"، اگر می خواهی "نمیرم"، هرگز "نمیر" ! زمین با برکت سرزمین من.../ بخش نخست

فاخته- یکی از زيبايي های رویایی و بسیار مانای این آب و خاک، پرواز از ارتفاع بالا بر فراز زمین ها و اراضی کشاورزی ایران به ویژه در استان های گلستان، مازندران، گیلان، خوزستان، فارس، لرستان، خراسان رضوی، شمالی، آذربایجان،ایلام، دشت های قزوین، مغان و... از میدان دید کوچک پنجره هواپیما در سفرهای هوایی است که انسان را به تفکر درونی خود وادار می داردکه اگر پیشینیان ما در حفظ و حراست از زمین ها و اراضی کشاورزی کشور، پیشگامانه،پیشگیرانه، متهورانه، عاشقانه و مسوولانه رفتار نمی کردند آیا این موهبت خدادادی همگام و همسو با نعمات آب و اقلیم مناسب اکنون قادر و توانا بود متضمن "تامین امنیت غذایی و تولید غذای سالم" برای بیش از ۸۰ میلیون نفر جمعیت کشور درراستای فعالیت های زراعی، دام و طیور و آبزیان، محصولات باغی، صنایع وابسته بالا و پایین دستی، اشتغال‌زایی و ادامه حیات و زیست بوم روستایی بود؟! که در غیر این صورت هرگز این داشته ها و ثروت سرزمینی کشاورزی ایران به نسل های بعدی و کنونی به طور قطع نمی رسید!.

حفظ و حراست زایشی و درون زای زمین ها و اراضی کشاورزی به عنوان یک وظیفه و تکلیف دولت و مردم باید همواره در بطن اندیشه و فرهنگ سازی و الزام به رعایت قانون و تمکین به مصالح ملی و میهنی باشد به طوری که در یکی از بند های ۷ گانه سند تحول قضایی کشور پیشگیری از وقوع  هرگونه جرم و سواستفاده از اراضی و زمین های کشاورزی مصداق جرم شناسی است و رفتار قانونی برابر زمین خواران؛ مورد حمایت قوای سه گانه بوده و صدور اسناد مالکیت، یکپارچه سازی ،تعیین و تفکیک کاربرد کشاورزی و صنعتی، حدنگاری (کاداستر) ‌و...گامی طلایی و ابزار بسیار مناسب پشتوانه ای برای تولیدات پروتئین دامی و گیاهی کشور در راستای تامین امنیت غذایی و تغذیه ای و حراست از منبع باارزش خاک و جلوگیری از فرسایش این موهبت الهی است.
ادامه دارد...

علیرضا کیهان پور