یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:
خلاصه خبر: آرام ، آرام صدای پای "ماه مهر و مهریماه ها" فرای خاطره ها و دو حسِ "قریب و غریب" نوستالژیک آن به گوش می رسد و شاید برای کهنه سواران آن زمان به جز خاطره ای زیبا و همسنگ از کسانی باشد که بزرگان ما بودند و با توجه به امکانات فوق فقیرانه آن دوران، ایثار کردند و شاید اینک در قاب خاطرات ، آن مسافران آسمانی یعنی مادر؛ پدر، خانم ها و آقایان دوست داشتنی شامل معلم ها، مدیران، معاونین، دفترداران، بابای مهربان مدرسه و...را به نظاره نشسته ایم که ناگهان چقدر زود ، دیر شده است اما ما هنوز با این خاطرات زیبا و مانا نفس کشیده و زنده ایم.