حضور دامپزشکان در مراحل پس از کشتار دام و طیور به عنوان مسئول فنی کاملاً بی‌دلیل، بی‌اثر و توجیه‌نشده می‌باشد!

جناب دبیر گروه علمی دانشجویی کاملا درکت می کنم که تحت تاثیر صحبتهای بیهوده و نسنجیده برخی به ظاهر مربیانتان در دانشکده های بسیار زیاد علوم دامی چه به صورت پیام نور آزاد شبانه و... در تمامی مراکز و حتی کوچکترین شهر ها که در نقشه تقسیمات کشوری هنوز مشخص نیستند حتی در مقطع دکترا هم دارد بدون آزمون دانشجوی دکترای تخصصی می گیرد.متاسفانه این واقعیتی بسیار تلخ و دل هر دانشجویی را متاثر می کند.دانشجوی عزیز ابتدا به ساکن قانون را مطالعه کن.۲.سرفصل های اموزشی رشته هایی که ازدید شما ارتباط کمی دارند رو به دقت بررسی کن.واز همه مهمتر شما یک بازدید هماهنگ کن و از نزدیک برو و ازیک کشتارگاه بازدید کن.آن وقت حتما آگاه خواهی شد به واظایف دامپزشکان و پیرادامپزشکان زحمتکش و سربازان گمنام سلامت ودبهداشت جامعه .وان شالله که سنت بزرگ شد و رشد کردی و وارد خدمت مقدس سربازی شدی آنگاه متوجه خواهی شد که حتی مدیریت پیشگیری و بهداشت بیمارستان های انسانی ارتش هم در برخی موارد با دکترای دامپزشک می باشدویک نصحیت به شما آقا پسر گرامی این که به جای تحت تاثیر گرفتن از مربیان بی بهره و کم تجربه سعی کن از وزرات علوم بخواهید این همه دانشکده علوم دامی رو منحل کنه و با نیاز سنجی اقدام به جذب دانشجو کنه.که دانشجویان مجبور نشوند خودشان را در جایگاههای بی ارتباط با خود تصور کنند.

برای پاسخ به این سؤال که در کشورهای اتحادیه اروپا، یک شرکت بسته‌بندی گوشت و مرغ که می‌خواهد مراحل بسته‌بندی و عرضه گوشت پس از کشتار را انجام دهد و فقط یک مسئول فنی استخدام کند، از چه رشته تحصیلی استفاده می‌کند، باید به نیازهای این نقش و مقررات اتحادیه اروپا توجه کنیم. با توجه به اینکه طبق فرض فقط یک مسئول فنی قرار است استخدام شود، این فرد باید توانایی پوشش همه این جنبه‌ها را داشته باشد. مقررات اتحادیه اروپا در اتحادیه اروپا، مقرراتی مانند **Regulation (EC) No 852/2004** (بهداشت مواد غذایی) و **Regulation (EC) No 853/2004** (قوانین خاص برای محصولات حیوانی) بر فعالیت‌های شرکت‌های مرتبط با گوشت حاکم است. این مقررات الزام می‌کنند که: - عملیات تحت نظارت فردی "شایسته" انجام شود. - در برخی موارد، به‌ویژه در کشتارگاه‌ها، دامپزشکان رسمی (Official Veterinarians) برای بازرسی‌های قبل و بعد از کشتار حضور دارند. - اما برای بسته‌بندی و عرضه، تمرکز بیشتر بر مدیریت فرآیند و رعایت بهداشت است. اگرچه دامپزشکان در بازرسی و کنترل رسمی نقش کلیدی دارند، اما برای مدیریت روزمره عملیات بسته‌بندی، لزوماً نیازی به دامپزشک نیست، انتخاب رایج در اتحادیه اروپا در عمل، شرکت‌های بسته‌بندی گوشت در اتحادیه اروپا اغلب افرادی با تحصیلات در **علوم و فناوری غذا** را برای نقش‌های مدیریتی فنی استخدام می‌کنند، زیرا: - این رشته به‌طور مستقیم به فرآوری و بسته‌بندی مواد غذایی می‌پردازد. - آموزش‌هایی مانند HACCP (سیستم تحلیل خطر و نقاط کنترل بحرانی) که برای ایمنی غذا ضروری است، معمولاً در این برنامه‌ها گنجانده می‌شود. - دامپزشکان بیشتر در نقش‌های نظارتی رسمی یا به‌عنوان مشاور حضور دارند، نه مدیریت روزمره فرآیندها. با این حال، اگر شرکت بخواهد یک نفر همه جنبه‌ها (از جمله رعایت الزامات دامپزشکی) را پوشش دهد، ممکن است دامپزشک را ترجیح دهد. اما با توجه به تمرکز سؤال روی بسته‌بندی و عرضه (نه کشتار)، و اینکه فقط یک نفر استخدام می‌شود، رشته **علوم و فناوری غذا** منطقی‌تر و رایج‌تر به نظر می‌رسد. ### نتیجه‌گیری در کشورهای اتحادیه اروپا، برای استخدام یک مسئول فنی در شرکت بسته‌بندی گوشت و مرغ که مراحل بسته‌بندی و عرضه را مدیریت کند، معمولاً از رشته تحصیلی **علوم و فناوری غذا** استفاده می‌کنند. این رشته دانش و مهارت‌های

ممنون از شفاف سازی .بسیار پر واضح است که در کشور ایران با توجه به قوانین موجود حتما بایستی از دامپزشکان و دستیاران پیرا دامپزشک(کاردان و یا کارشناس)استفاده نمود.

همکاران عزیز گرامی جهت پاسخ گویی بهتر به دستورالعملهای سازمان دامپزشکی رجوع گردد. چه بسا در صورت قدرت روسای نظام و سازمان داپزشکی کشور اختیارات بیشتردو قانونی تری به دامپزشکان زحمت کش و بی ادعا داده شود.باشد که برای داشتن بهداشت قوی تر سازمان دامپزشکی قوتی تر داشته باشیم.به امید فردایی بهتردو سالم تر با سازمانی پر بودجه ووقدرت جذب بالاتر

جناب آقای اشکان غلامی دبیر محترم اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی علوم دامی و صنایع غذایی کشور با سلام و احترام با سپاس فراوان از نامه دلسوزانه و دغدغه‌مند جنابعالی پیرامون وضعیت مسئولین فنی در صنایع غذایی کشور، لازم می‌دانیم نکاتی چند را با نگاهی تخصصی و بر پایه اصول علمی و قانونی خدمتتان ارائه کنیم. بی‌تردید دغدغه شما در دفاع از جایگاه مهندسان صنایع غذایی در ساختار نظارت بر تولیدات غذایی، از سر تعهد به آینده کشور و سلامت جامعه است، و ما نیز این نگاه مسئولانه را ارج می‌نهیم. همان‌طور که مستحضرید، صنعت غذا ماهیتی پیچیده، پویا و چندوجهی دارد که در آن، حضور تخصص‌های مختلف یک الزام علمی و اجرایی است. از جمله مهم‌ترین زیرشاخه‌های این صنعت، بخش فرآورده‌های خام دامی مانند گوشت، شیر، تخم‌مرغ و مرغ است؛ محصولاتی که به دلیل منشأ حیوانی خود، خطرات خاصی برای سلامت مصرف‌کننده ایجاد می‌کنند. از بیماری‌های مشترک انسان و دام گرفته تا آلودگی‌های میکروبی، انگلی، ویروسی، شیمیایی و باقیمانده‌های دارویی، همگی تهدیداتی هستند که شناسایی و کنترل آن‌ها نیازمند تخصص ویژه‌ای است که در رشته دامپزشکی آموزش داده می‌شود. دانش‌آموختگان دامپزشکی، در طول تحصیلات خود، آموزش‌های تخصصی در زمینه بازرسی گوشت، بهداشت لاشه، کنترل پس از کشتار، مدیریت بیماری‌های قابل انتقال از طریق غذا، و همچنین اصول بهداشت محیط و تجهیزات در کشتارگاه‌ها و مراکز بسته‌بندی فرآورده‌های خام دریافت می‌کنند. این آموزش‌ها آن‌ها را قادر می‌سازد که وظیفه سنگین نظارت بهداشتی بر محصولات خام دامی را بر عهده گیرند؛ وظیفه‌ای که به‌موجب قانون سازمان دامپزشکی کشور، مصوبات هیئت وزیران، و استانداردهای بین‌المللی، به عنوان مأموریت ذاتی و تخصصی دامپزشکان تعریف شده است. این موضوع نه به معنای برتری یک رشته بر دیگری، بلکه به سبب تفاوت ماهیت علمی و کاربردی حوزه‌هاست. همان‌گونه که مهندسان صنایع غذایی، صلاحیت بی‌بدیلی در طراحی خطوط تولید، فرمولاسیون مواد غذایی، بهینه‌سازی فرآیندها، کنترل کیفیت و توسعه محصولات دارند، دانش‌آموختگان دامپزشکی نیز در بخش‌هایی از زنجیره تولید که با سلامت دام، بهداشت کشتار و خطرات زیستی مرتبط است، نقش انکارناپذیر دارند. مطابق با اسناد بین‌المللی مانند Codex Alimentarius، ایمنی غذا در جهان به‌صورت یک زنجیره یکپارچه تعریف شده است که از مزرعه آغاز و تا سفره ادامه می‌یابد (Farm to Fork). در این زنجیره، تقسیم مسئولیت میان رشته‌های مختلف نه‌تنها تهدیدی برای تخصص‌ها نیست، بلکه یک ضرورت فنی برای تضمین سلامت عمومی است. در اغلب کشورهای پیشرفته، از جمله آلمان، فرانسه، کانادا و استرالیا، مسئولیت بازرسی بهداشتی فراورده‌های خام دامی به‌عهده دامپزشکان است، و مهندسان صنایع غذایی پس از مرحله فرآوری و ورود به فاز صنعتی محصول، نقش کلیدی در تضمین کیفیت و ایمنی محصول نهایی ایفا می‌کنند. از همین روست که امکان تصدی مسئولیت فنی بهداشتی در برخی واحدهای خاص – به‌ویژه آن‌هایی که مستقیماً با لاشه دام، شیر خام، تخم‌مرغ و مرغ در ارتباط هستند – برای مهندسان صنایع غذایی ممکن نیست، چرا که این حوزه‌ها مستقیماً درگیر موضوعات پاتولوژیک، بهداشت ذبح، ارزیابی لاشه و پیشگیری از بیماری‌های زئونوز هستند که در سرفصل‌های آموزشی رشته صنایع غذایی پوشش داده نمی‌شود. بدیهی است که این امر به معنای عدم صلاحیت کلی مهندسان صنایع غذایی نیست، بلکه رعایت استانداردهای تخصص‌محور و تضمین سلامت مردم است. از سوی دیگر، ما به خوبی آگاهیم که بخشی از نگرانی شما ناظر به اشتغال فارغ‌التحصیلان صنایع غذایی و عدم بهره‌گیری کافی از ظرفیت آنان در بخش صنعت است. در این زمینه نیز جای بحث و تأمل بسیار وجود دارد و لازم است سازمان غذا و دارو، وزارت علوم، و مجموعه وزارت بهداشت، برنامه‌ای منسجم برای ارتقاء جایگاه مهندسان صنایع غذایی در سطح ملی تدوین نمایند. اما این مسئله نباید به ایجاد محدودیت برای سایر رشته‌های تخصصی یا نادیده گرفتن نقش آنها در زنجیره ایمنی غذا منجر شود. در پایان، باور داریم که تقویت همکاری‌های بین‌رشته‌ای، طراحی دوره‌های تکمیلی، تدوین ساختارهای صلاحیت حرفه‌ای مشترک، و تعریف دقیق‌تر مسئولیت‌ها می‌تواند به جای رقابت، بستری برای هم‌افزایی و همدلی میان متخصصان رشته‌های مختلف فراهم سازد. ما همه در یک مسیر گام برمی‌داریم؛ سلامت مردم، هدف مشترک ماست. با آرزوی موفقیت روزافزون برای جنابعالی و تمام دانش‌آموختگان گرانقدر مهندسی صنایع غذایی کشور، با تجدید احترام و آرزوی توفیق

متاسفانه صنف دامپزشکی مانند غده ی سرطانی در همه رشته ها و امور نفوذ کرده و جایگاه های علمی رابااین کار زیر سوال برده اند! انگار به دوره ی ما قبل از زکریای رازی برگشتیم که دوستان پرادعا و متوقع دامپزشکی در صدد اشغال و تسخیر همه ی جایگاه و مشاغل هستند!!!! امیدوارم مسئولان محترم با استفاده از ضوابط، صحیح و درست و قانونی و علمی تخصصی جلوی این عملکرد غیر علمی و تخصصی دامپزشکان را گرفته و بیشتر از با جان مردم بازی نکنند و سلامت مردم رو بازیچه ی مافیای دامپزشکی و منفعت طلبی های انان نکنند.