از چالانچولان و گهررود تا آب اَسک و رضوانشهر مستقیم به جاده اهواز - آبادان / برخی زخم ها و آسیب ها هرگز التیام نمی یابند...

فاخته- «ما انسان ها گرچه طوری ساخته شده ایم که التیام می یابیم یا دست کم دوام می آوریم و فراموش می کنیم، اما رنج و درد چنان الگوهای عمیق فکری در ذهنمان را حک می کند که گمان می کنیم برخی آسیب ها هرگز التیام نمی یابند، حتی اگر خاطره هایشان مدت ها پیش پاک شده باشد اما به همین دلیل باور کن ما حالمان خیلی خوب خراب است!.»

برخی تجارب و خاطره ها پس از دهه ها سال که تجلی و عینیت پیدا می کنند بسیار عجیب اما حقیقی هستند.آسیب شناسی منابع انسانی شاغل در هر رده ای دوصندلی دارد یکی پشت میز امانت و دیگری صندلی متقاضی رجوع کننده که اگر در پنهان فرد نشسته در صندلی نخست رقیب باشد و نه خدمتگزار که بابت اش حق و حقوق خود را می گیرد آغاز فاجعه سوء استفاده و اختلاس و خیانت است.

در دهه ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰ بر حسب وظیفه و علاقه وافر به شناخت عمیق ناشناخته ها و ابعاد آشکار و پنهان بازدید در قالب یک اکیپ کارشناسی و تخصصی و طبق طرح و پروژه های مصوب عمرانی از حدود بیش از یکصد منابع آبی خُرد و کلان که به اشتباه تبلیغات می شد بیش از ۵۵۰ هزار منابع آبی که رفرنس و منابع علمی و پژوهشی مستند نداشت از  تمام استان های کشور به جز استان ایلام(به دلیل کنسل شدن پرواز)  در راه های،صعب العبور، خاکی، باریک مشرف به دره های با ارتفاع بیش از پانصد متر، سرما، گرما، تشنگی، گرسنگی، خستگی ، گم شدن در مسیرهای کوهستانی و رمل های تفتیده کویری ، دوری از خانواده، بروز بیماری های گوارشی معروف به سندرُم سفر، ناهماهنگی های بی شمار برخی از استان های میزبان و...طی طریق می نمودیم به امید ایرانی آباد، کشوری سرآمد منطقه، با افزایش تولید، اشتغال زایی مناطق محروم، جلوگیری از مهاجرت بی رویه در لکه های نشاندار شده استان های کمتر برخوردار از رشد و توسعه  به ویژه سرحدات مرزی و سواحل دورافتاده  و جزایر جنوب و شمال و اعمال وظیفه مندی مسوولانه به آحاد جامعه  توفیق دیدار و انجام حدودی از وظایف  و تکالیف مسوولانه موظف قانونی  را به ویژه در قالب تهیه گزارش مکتوب، تصویری، تحلیلی، تخصصی و مصوبات بر عهده داشتم که یاد و خاطره های مانا و پایای آن همواره برایم شیرین و گوارا بوده زیرا هدفمندانه  و هر ثانیه  آن خاطرات در حال آموختن و کسب تجربه مفید و کاربردی درراستای مسوولیت هایم بود و  اصل مطلب در اینجاست که در خلال این بازدید ها برخی افراد به آینده شخصی و استفاده بهینه از امکانات برای آینده بودند از حبیب و محسن در منطقه چالانچولان، الیگودرز و سردسیر گهررود گرفته تا پرویز و ابوالقاسم و...در جاده هراز و آمل و آب اَسک و از ابراهیم و احمد در گیلان و  رضوانشهر و کاظم در جاده دو هزار تنکابن تا احمد و ابراهیم و  دو مرحوم در  جاده اهواز به آبادان تا رحمان در منطقه غرب ،عبدالمجید و ناصر در جنوب، کَرَم در شمالغرب، عباسعلی در شرق، حسینعلی در گلستان، علیرضا در ییلاقات کرج و البرز ، مصطفی و شرکاء در دوبی، ولی در قره خوجالوی ارومیه و... کارشان شناسایی ، خرید و آغاز کارهای موازی و مشغول رتق و فتق امور و پروژه سخت! لابی و استفاده بهینه بودند که سال های بعد نمود پیدا کرده و گذشت زمان خیلی مسائل را روشن نمود و در واقع جای صندلی ها جابجا شده بود و خادم به رقیب پنهان تبدیل شده بود به طوری که قابل انکار نیست و از این جمع عمو خلیل GPS به دست تحصیل کرده ایتالیا ، ابوالفضل، هادی ، علیرضا و... که البته بازی زیرمیزی برخی را خوب مشاهده می کردند اما هرگز به حریم امانت و سوء استفاده ورود نکردند و اینک با وجدانی آرام به  درون خود نگریسته و چشم در چشم کسانی که با هزاران توجیه بی اساس از آب گل آلود استخرهای پرورش ماهی خود و بدون قلاب مشغول صید هستند دوخته  و زیر لب می گویند نمی دانیم ضررهای در مجموع بیش از ۵۰۰ میلیارد تومانی پنج سال گذشته در زمان سیل و سیلاب به مزارع چند تن از آنان موجب تفکر و رجوع به اصل وجدانشان شده یا خیر؟ که برگشت امانات  به خزانه حساب و کتاب دار خدا با هیچ کس شوخی ندارد و فقط یک تلنگر کوچک بود!.  البته نام هايي مانند بیومار، آبزیکو، کمند آب، پروفیش، فست فود ماهی، ایران یاسا،  فرا دانه سازان کیمیاگر و... می تواند مناسب واژگان سازی باشد. این ما و این شما و قضاوت خداوند و راستی آزمایان پس از ۳ دهه اما با مشاهده این کاسبکاران، "ما  حالمان خیلی خوب خراب" است زیرا  این قِصه های پُر غُصه هنوز هم ادامه دارد!./ ۳۷۴

                علیرضا کیهان پور

# منهای دامپزشکی و دام و طیور