یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:

مدیریت محیط زیست و «اسکندرهای فیروزی» که نیازمندیم...

برای یک دانش آموز کلاس پایه نخست ابتدایی از بَد حادثه، شوربختانه و یا خوشبختانه این بود که "پدر و مادر عزیزم که نام و خاطره اشان همواره در قلبم جاودان" است
کد خبر  11862
note

فاخته- برای یک دانش آموز کلاس پایه نخست ابتدایی از بَد حادثه، شوربختانه و یا خوشبختانه این بود که "پدر و مادر عزیزم که نام و خاطره اشان همواره در قلبم جاودان" است به دلیل وابستگی به طبقه درآمدی متوسط جامعه؛ نگارنده را در دبستان دولتی بی هزینه به نام "مدرسه سعدی" ثبت نام نمودند که دانش بیاموزم تا روز نخست با الفبا و نوشتن آشنا شوم و همین بس که مسیر طبیعت دوستی، عشق به حیات وحش، دام،ماهی‌های زنده بومی وحشی ساکن کاریز‌ها و رودخانه‌ها ، گامارُس خزیده در زیر سنگ‌های غوطه ور در آب‌های شیرین، حلزون، مارآبی، لاک پشت و... بنده را به مسیر سبز زندگی بکشاند.
در جوار "مدرسه ابتدایی سعدی" که پنج سال متمادی در آن توسط معلمان عزیزم با حروف و کلمات با کارنامه بیست آشنا شدم و هر ساله به جز امتحان نهایی کلاس پنجم که با معدل ۱۷ گذرانده و آنگاه تا سال چهارم دبیرستان این روند دانش آموز ممتاز ادامه داشت با پدیده‌ای شگفت در مسیر زندگیم مواجه شدم.
در آن سال‌ها بر سَرِ  اداره "شکاربانی و  نظارت بر صید / سال ۱۳۳۵"  معروف به "کانون شکار" بعدی و سازمان "حفاظت محیط زیست / سال۱۳۵۰" کنونی  واقع در دیوار به دیوار مدرسه ام،  یک قلاده پلنگ تنومند ساکن در سرزمین ، کوه‌ها و جنگل‌های بلوط وحشی را به صورت "تاکسیدرمی" شده  جانمایی کرده بودند که اکثر افرادی که از مقابل این اداره و به ویژه دانش آموزان دبستان سعدی شبانه روز تردد می کردند محو تماشا و هیبت و کاریزمای این پلنگ وحشی می شدند که انسان را به آفریننده این حیوان یعنی یگانه دادار هستی بخش نزدیک و نزدیکتر می نمود که چه عظمت شگفت‌انگیزی در خلق این موجود زيبا و دارای ارگونومی و سوبلکس خاص با کالبد تهاجمی را خداوند صاحب زمین و زمان و...آفریده است که هیچ نقاش چیره دستی قادر و توانا نبوده و نیست که فقط چشمان نافذ و سراسر غرور این پلنگ را بر بوم خود به قلم موی خود  به رنگی و به لعابی ترسیم نماید!
تا پیش از سال ۱۳۵۷ تعیین روسای سازمان حفاظت محیط زیست که هم اینک به عنوان یکی از معاونت‌های اجرایی نهاد ریاست جمهوری ایفای نقش می نماید، همیشه سایه سنگین سیاسی کاری و نه تخصص گرایی  علمی بر این سازمان گسترده تر بوده و متاسفانه در دوران معاصر نیز به  جز دوران مرحومان اسکندر فیروز از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ و نیز مهندس فیلی در سال ۱۳۵۶ تا بهمن ۱۳۵۷ تاکنون  ادامه دارد.

روسای این سازمان از ابتدای دهه ۱۳۵۰ تاکنون به این شرح است :
اسکندر فیروز* از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶
مهندس فیلی سرپرست از ۱۳۵۶ تا بهمن ۱۳۵۷
تقی ابتکار پدر معصومه ابتکار از ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ دارای دکترای مهندسی مکانیک سیالات
رضاحسین میرزا طاهری از ۱۳۶۰ تا۱۳۶۳ لیسانس علوم ریاضی
هادی منافی  پزشک  از ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۶ حدود ۱۴ سال دارای رکورد ریاست سازمان
معصومه ابتکار از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ و نیز از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۲ حذف کننده تولید خودروی پیکان
فاطمه واعظ جوادی دکترای زمین شناسی با گرایش چینه شناسی از ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ 
محمدجواد محمدی زاده  مهندس عمران و...از ۱۳۸۸ تا۱۳۹۲
عیسی کلانتری دکترای ژنتیک گیاهی از ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰
علی سلاجقه دکترای کشاورزی با گرایش هیدرولوژی از ۱۴۰۰ تاکنون(مرداد ۱۴۰۳)
رئیس آینده نامشخص از ۱۴۰۴ تا...
از سال ۱۳۵۰ تاکنون یازده نفر در قالب رشته‌های تحصیلی غیر از محیط زیست در این سازمان وظیفه اعمال حکمرانی دولت‌ها را بر عهده داشتند که علاوه بر تشریف فرمایی در مسند ریاست سازمان از خارج از بدنه و بافت محیط زیست ، اکنون این سازمان از تشکیلات مناسب، کمبود منابع انسانی، اعتبارات متناسب با انجام وظایف به مانند وزارتخانه عریض و طویل جهادکشاورزی در رنج و عذاب تاریخی است و تنها تفاوت این سازمان به جهاد کشاورزی این است که دومی(جهادکشاورزی) کادرسازی و مامور به خدمت نمودن نیروهای خود را منطبق بر نیازهای سایر وزارتخانه‌ها، ارگان‌ها، نهادها، استانداری‌ها، سازمان‌ها ، مؤسسات اجرایی، پژوهشی، مدیریتی و... را به خوبی ایفا نموده است که بیانگر این دیدگاه است که چراغی که به خانه رواست   به جای دگر جایز نیست.
البته سازمان‌هایی مانندمنابع طبیعی، جنگل‌ها، مراتع سابق، منابع طبیعی و آبخیزداری، اموراراضی کنونی، شیلات و آبزیان از دل همان بایگانی‌های راکد ا"داره شکاربانی و نظارت بر صید"  تاریخی و نوستالژیک در سال ۱۳۳۵ پا به عرصه وجود کنونی در طول زمان نموده اند زیرا هم جمعیت کشور زیر ۲۵ میلیون نفر بود و نیز تشکیلات اداری آن زمان فَشَل بود و سیاسی کاری بر تخصص گرایی منابع انسانی  و خیمه سنگین ندانم کاری‌ها بر ستون و عمود و سقف ادارات آن زمان سایه افکنده بود.
این رنج تاریخی و حرمان و فراموشی مشترک این  سازمان و مدیریت تخصصی رده عالی بخش کشاورزی از درون و داخل هر دو تشکیلات نیم قرنی و حدود یکصد ساله معاصر می‌تواند در دولت چهاردهم تغییر مسیر داده و ضمن بازنگری در ساختار حکمرانی و تخصصی شاید بتوانند از مردم و بخش خصوصی و تعاون که خود توسعه یافته تر از این تشکیلات قدیمی نوستالژیک هستند سبقت گرفته و توسعه پایدار را همگام با پیشرفت‌های جهانی در ماراتن سخت و دشوار رقابت‌های روزانه و پرشتاب المپیک  امنیت غذایی و تغذیه‌ای جمعیت حدود ۸/۵ میلیارد نفری کُره مسکون را به سرانجام عملی  و نه آمارهای تبلیغاتی و پرهیز از سیاست کاری وصل نمایند.
اسکندر فیروز ، شکارچی قهار با رگ و خون قجری ، همیشه دست به اسلحه بود تا اینکه یک روز  وقتی در سال ۱۳۴۶ برای شکار شیر و فیل به آفریقا سفر کرده بود ، آنچنان از شکار کردن احساس " وازدگی و انزجار" نمود که  پس از این آن دوربین عکاسی را جایگزین تفنگ شکار می کند و بعد در همان سال ریاست سازمان شکاربانی و نظارت بر صید را که در واقع پایه و اساس سازمان محیط زیست امروزی است بر عهده می گیرد.


البته در سال ۱۳۳۵ دستگاه مستقلی به نام " کانون شکار ایران" با هدف حفظ نسل حیات وحش و نظارت بر اجرای قوانین و مقررات مربوط تشکیل شده بود .
آن زمان اگرچه یک شکارچی مسؤولیت سازمان حفاظت از "شکار و نظارت بر صید"  را بر عهده گرفت اما او انقلابی در ایجاد سازمان حفاظت از محیط زیست در جهان ایجاد کرد.
«برای نگارنده نیز یک پلنگ تاکسیدرمی شده بر سَر این اداره از دیار و کوه‌های زاگرس در کنار مدرسه ابتدایی موجب شد که ضمن جوشش علاقه و حمایت از مسیر سبز طبیعت را بهانه نگارش  این يادداشت  نمایم مبادا که در خاک و غبار خاطرات کودکی ام به سرنوشت‌ ناخواسته فراموشی و عدم مستند سازی نوشتاری مبتلا شود که با عنایت و الطاف الهی هرگز چنین مباد!...»/471

علیرضا کیهان پور

 

خبرهای مرتبط
تصاویر خبر
برچسب ها
نظرات
ورودی نامعتبر
ورودی نامعتبر
ورودی نامعتبر
ورودی نامعتبر

این پایگاه خبری بر اساس مجوز معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول فعالیت است. این پایگاه خبری تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و هر گونه برداشت از مطالب آن تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.

تمامی حقوق برای پایگاه خبری تحلیلی فاخته محفوظ است.