فاخته- دانشمندان میگویند که مرگ گسترده این ماهیها اکنون با فراوانی و شدت بیشتری نسبت به گذشته درحال وقوع است.
آنها استدلال میکنند که گرمتر شدن آب دریاها و تکیه بیشتر بر فناوری به این روند دامن زده است.
این مطالعه وارزیابی جدید ، مرگ ماهی های سالمون (ماهی آزاد دریای شمال) در برخی از تولیدکنندگان اصلی آن از جمله نروژ، بریتانیا و کانادا را بررسی میکند.
پرورش ماهی سالمون از زمانی که این ماهی ابتدا در دهه ۱۹۶۰ در قفسهایی در نروژ پرورش داده شد راه درازی را طی کرده است. این صنعت در دهههای اخیر به سرعت رشد کرده و حالا حدود ۷۰ درصد سالمونی که در سراسر جهان مصرف میشود پرورشی است.
اما این صنعت همواره بحثانگیز بوده و نگرانیهای عمدهای در مورد وجود بیماری در ماهیها، فرار آنها از قفس های توری به حیات وحش، رهایی از بند اسارت و تاثیر کلی مراکز پرورشی بر محیط زیست وجود دارد.
رویدادهایی که با مرگ انبوه ماهیها همراه است، از جمله مرگ ناگهانی میلیونها قطعه ماهی به خوبی ثبت شده است. این موارد گاه ناشی از شیوع بیماری است اما همچنین به گرمتر شدن آب دریاها در اثر تغییر اقلیم مربوط میشود.
دادههای دولتی در این کشورها نشان می دهد که سال گذشته در اسکاتلند بیش از ۱۷ میلیون قطعه سالمون تلف شدند که یک رکورد بود و تولیدکنندگان ماهی این فاجعه را به گرمای شدید نسبت دادند.
فناوری بیش از پیش در نظارت بر ماهی آزاد دریای شمال به کار میرود، که به گفته دانشمندان به خطر بیشتر برای این حیوان منجر شده است
《 سایر کشورها حتی نابودی گستردهتری را تجربه کردهاند. نروژ میگوید که تقریبا ۱۷ درصد ماهیهای پرورشی آن در سال ۲۰۲۳ ناگهان تلف شدند.》
محققان برای درک علت مرگ ماهیها، دادههای یک دهه گذشته از کشورهایی که مسئول تولید ۹۲ درصد سالمون پرورشی هستند را بررسی کردند.
دانشمندان و پژوهشگران تاپ این حوزه دریافتند که در این دوره ۸۶۵ میلیون قطعه مورد مرگ زودهنگام سالمون پرورشی روی داده است.
آنها همچنین متوجه شدند که به مرور زمان، بزرگترین حوادث مرگ انبوه ماهیها در نروژ، کانادا و بریتانیا با تکرار بیشتری روی داده است.
نویسندگان مطالعه گفتند که نه فقط تکرار این موارد بیشتر شده، بلکه شدیدتر هم شدهاند.
دانشمندان تخمین میزنند که حداکثر آمار نابودی بالقوه در هر دوره پرورش ماهی ارزشمند سالمون در نروژ ۵ میلیون و ۱۴۰ هزار، در کانادا ۵ میلیون و ۵۰ هزار و در بریتانیا بیش از یک میلیون قطعه است.
آن ها معتقدند که گرمایش زمین در این پدیده نقش دارد، اما علت دیگر تکیه فزاینده بر فناوری مثل دوربینهای زیرآبی و هوش مصنوعی است.
دکتر جرالد سینگ از دانشگاه ویکتوریا در کانادا که مطالعه را هدایت کرده گفت: «محیطِ بیش از پیش متغیرِ دریا و اقیانوس ها که عمدتا ناشی از تغییر اقلیم است، ممکن است باعث شود که مراکز تولیدی بیشتری و با فراوانی بسیار بالا در معرض این رویدادها قرار گیرند.»
به علاوه روشهای تولید و فناوری، این صنعت را بیش از پیش به طرف شرایط مخاطرهآمیزتری سوق میدهد. دادن اجازه تولید بیشتر در هر سایت پرورش ماهی ممکن است جمعیتهای بیشتر و بیشتری از ماهیها را در معرض شرایطی که باعث مرگ میشود قرار دهد.
مرگ انبوه سالمون پرورشی در شیلی به دلیل رشد جلبک نیز در این گزارشات متاسفانه به چشم می خورد.
نویسندگان میگویند که فناوریهایی مثل نظارت از راه دور ممکن است به توجیه استقرار مراکز پرورش ماهی در نقاطی دورتر از ساحل کمک کند.
*نکته بسیار مهم*
با این حال این دوری از ساحل ممکن است خطرات را افزایش دهد و فرصت تشخیص به موقع مشکلات را برای مسئولان سختتر کند. بنابراین تکیه بیشتر بر فناوری عملا به خطرات بیشتر برای ماهیها منجر میشود.
فعالان مخالف پرورش سالمون میگویند که این مطالعه تازه «نگران کننده» و موید این واقعیت است که تصمیمهای انسانی و گرمتر شدن دریاها باعث استرس بالا و رنج بیشتر ماهیها شده است.
کِرستی جنکینز، مامور سیاستگذاری در گروه فعالان «وان کایند»می گوید: «نرخ فزاینده تلفات سالمون فقط یکی از نگرانیها در مورد سرنوشت سالمون پرورشی است.»
«آنها به انواع بیماری های مختلف دریایی و استرس مبتلا میشوند، تحت فشار هستند و در قفسهای شلوغ و بیرنگ و رو یک زندگی یکنواخت دارند*.»
«این صنعت نشان داده است که توانایی یا گرایشی به اصلاح ندارد و اگر قرار است پرورش سالمون در یک سیستم غذایی متراکم محصور و بادوام جا داشته باشد، این صنعت باید مورد یک پرسش بزرگ قرار گیرد.»
برخی کارشناسان مردد هستند که این صنعت با توجه به وقوع هرچه بیشتر رویدادهای مرگ انبوه ماهیها بتواند دوام آورد.
دکتر سینگ بر این دیدگاه و اعتقاد علمی پافشاری می کند که پرورش ماهی در دریا ادامه خواهد یافت، اما مرگ انبوه که هزینه سنگینی در زمینه پاکسازی و جمع آوری سرسام آورتلفات و فساد نعشی به بار میآورد به طور قطع آینده آن در بسیاری از کشورها و جوامع را تهدید خواهد کرد./ ۳۵۹
علیرضا کیهان پور
*این مطالعه در نشریه «ساینتیفیک ریپورتس» منتشر شده است.
این پایگاه خبری بر اساس مجوز معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول فعالیت است. این پایگاه خبری تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و هر گونه برداشت از مطالب آن تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.