چرا احساس میکنیم لباس فرم به شخصیت کاری ما لطمه میزند؟
شاید برای بسیاری از ما این سؤال پیش بیاید که چرا هنوز در ایران، استفاده از لباس فرم برای دامپزشکان و ناظران بهداشتی دامپزشکی، حتی در جلسات رسمی، بهدرستی جا نیفتاده است؟ آیا این تصور اشتباه است که لباس فرم، از شأن و شخصیت کاری ما میکاهد؟ چرا وقتی کارشناس محیط زیست یا فرمانده نیروی انتظامی با لباس فرم در جلسات حضور پیدا میکنند، هویت و نقششان برجستهتر دیده میشود، اما ما همچنان به کتوشلوار اداری پایبندیم؟
تاریخچه لباس فرم: هویتی از گذشته تا امروز
لباس فرم در تاریخ، همواره نماد مسئولیت و هویت حرفهای بوده است. از ارتشهای باستان که سربازان با لباسهای یکسان به میدان نبرد میرفتند تا پزشکانی که با روپوش سفید اعتماد بیماران را جلب میکردند. لباس فرم نه تنها نشاندهنده نقش و مسئولیت است، بلکه به جامعه اعلام میکند که فردی که این لباس را میپوشد، در حوزه کاری خود متخصص است.
در دامپزشکی، استفاده از لباس فرم قدمت کمتری دارد. در گذشته، دامپزشکان با لباسهای ساده و عادی کار میکردند. اما با گسترش نقش دامپزشکی در سلامت عمومی و صنعت، نیاز به لباس فرم استاندارد بیشتر احساس شد. امروزه در کشورهای پیشرفته، لباس فرم دامپزشکان و ناظران بهداشتی بخش جداییناپذیر از حرفه آنهاست.
در کشورهای پیشرفته، لباس فرم علاوه بر معرفی فرد، بهطور کامل متناسب با نوع فعالیت طراحی شده و احترام خاصی را در محیط کار ایجاد میکند.
آیا لباس فرم به شخصیت کاری ما لطمه میزند؟
در یکی از جلسات فنی استانداری، شاهد حضور کارشناس محیط زیست با یونیفرم سبز و فرمانده نیروی انتظامی با لباس رسمی بودم. هویت و جایگاه آنها در همان نگاه اول مشخص بود. اما من با همان کتوشلوار اداری در جلسه حاضر شدم. در آن لحظه، این سؤال به ذهنم رسید: چرا تصور میکنیم حضور در جلسات رسمی با لباس فرم، به جایگاه و شخصیت کاری ما لطمه میزند؟
لباس فرم نه تنها نشانهای از هویت شغلی است، بلکه باعث میشود دیگران نگاه جدیتری به تخصص و مسئولیت ما داشته باشند. شاید دلیل این نگرش در ایران، نبود فرهنگسازی مناسب و طراحی لباسی باشد که هم محترمانه و هم حرفهای به نظر برسد.
بازدید از کارخانه لبنیات: نمونهای از تأثیر لباس فرم
در بازدید از یک کارخانه تولید لبنیات، همراه یکی از ناظران بهداشتی دامپزشکی بودم. او بدون لباس فرم وارد سالن تولید شد و کارکنان به او بیتوجه بودند. اما بازرس وزارت بهداشت که لباس رسمی و آرمدار داشت، وارد شد و همه با احترام به دستورات او عمل کردند. این تجربه بار دیگر نشان داد که لباس فرم فقط پوشش نیست؛ بلکه نمادی از اعتبار و جایگاه فرد است.
چرا دامپزشکان و ناظران بهداشتی به لباس فرم نیاز دارند؟
الف . لباس فرم، تخصص و جایگاه دامپزشک یا ناظر بهداشتی را بهوضوح نشان میدهد.
ب. مردم وقتی لباس رسمی و استاندارد میبینند، بیشتر به تخصص و صلاحیت فرد اعتماد میکنند.
ج.لباس فرم مناسب، از خطرات و آلودگیهای محیطی جلوگیری میکند.
د.لباس فرم، حرفهای بودن تیم را نشان داده و حس انسجام ایجاد میکند.
پیشنهاداتی برای لباس فرم دامپزشکان و ناظران بهداشتی در ایران
الف. رنگبندی:
دامپزشکان: سبز روشن یا خاکستری که نشاندهنده ارتباط با طبیعت است.
ناظران بهداشتی دامپزشکی: سفید یا آبی روشن که حس پاکیزگی و اعتماد را القا میکند.
ب. طراحی:
لباسهای سبک و قابل شستشو برای کلینیکها.
لباسهای مقاوم و ضدآب برای محیطهای صنعتی و کارخانهها.
پیشبندهای جداشونده و چکمههای ایمنی برای محیطهای آلوده.
ج. ویژگیهای عملی:
جیبهای کاربردی برای نگهداری ابزار.
پارچههای تنفسپذیر و مقاوم در برابر آلودگی.
طراحی آرمدار برای شناسایی سریع.
لباس فرم، نمادی از تعهد و تخصص
ما باید نگاه خود را به لباس فرم تغییر دهیم. لباس فرم چیزی فراتر از پوشش است؛ نمادی از هویت، احترام و تعهد کاری ماست. اگر دامپزشکان و ناظران بهداشتی دامپزشکی در ایران نیز از لباسهای فرم استاندارد استفاده کنند، این تغییر کوچک میتواند تأثیر بزرگی در افزایش اعتبار و اعتماد عمومی داشته باشد.
اکنون زمان آن رسیده است که لباس فرم را نه بهعنوان تهدیدی برای شخصیت کاری، بلکه فرصتی برای نمایش حرفهای بودن و تخصص خود ببینیم. طراحی لباسهایی که شایسته این حرفه باشند، گامی در جهت ارتقای جایگاه دامپزشکی و نظارت بهداشتی در کشور خواهد بود.
دکتر رضا افشاریان
کارشناس اداره کل دامپزشکی خراسان رضوی
این پایگاه خبری بر اساس مجوز معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول فعالیت است. این پایگاه خبری تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و هر گونه برداشت از مطالب آن تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.