یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:
از "ساغری سازان رشت" تا همنشینی نام "بانوی باکتری شناس و کاشف واکسن وبای التور" در "سیاره زهره"...
فاخته- جالب است، بدانید خانه‌ای در محله ساغریسازان، در میانه گذر بلورچیان وجود دارد که گفته شده خانه پدری و زادگاه دکتر آذراندامی است. این خانه متروک و رها شده است، در حالی که متولیان فرهنگی می‌توانستند با احیا و تغییرکاربری آن به یک مرکز علمی، به شایستگی از این بانوی رشتی تجلیل کنند.
«دکتر"آذراندامی" در شانزدهم آذر ماه سال ۱۳۰۵ خورشیدی، در محله‌ی ساغریسازان رشت به دنیا آمد و تحصیلات خود را تا مقطع دبیرستان در رشت و در مدرسه فروغ گذراند. در همین زمینه، شادروان جعفر خمامی زاده که خود در انتهای محله ساغریسازان زندگی می‌کرد- می‌نویسد: کوچه بلورچیان کوچه‌ای طولانی بود که با کوچه‌های فرعی به شاخه‌هایی از کوچه دهباشی سهراب و بعد هم به کوچه‌های جیرباغ و رودبارتان وصل می‌شد. در خانه شماره پنج این کوچه خانم آذراندامی زندگی می‌کرد. آذر هنوز کودک بود که پدرش به سبب داشتن مشکلات سیاسی ناچار شد خانواده خود را ترک کند. این کودک ماند و مادر و دو برادر کوچک.»
به مدرسه که می‌رفت شاگرد زرنگی بود و هنوز چندماه نگذشته بود که او چند شاگرد سرخانه پیدا کرد و هرچه که درمی آورد به مادرش می داد تا امور زندگی را بچرخاند. کلاس‌های ابتدایی را در مدرسه نواختران در بازار سوخته تکیه نزدیک راسته مسگران گذراند و در دبیرستان فروغ نام‌نویسی کرد. پس از پایان دوره اول به دانشسرای مقدماتی دختران رفت و آموزگار شد پس از چند سالی به تهران منتقل شد و در سال ۱۳۳۱ در دانشکده پزشکی به تحصیل پرداخت. رنج آموزگاری توام با تحصیل در دوره پزشکی را از جان پذیرفت و در آذرماه ۱۳۳۷ با گذراندن موفقیت‌آمیز دوران به عنوان پزشک، خود را برای خدمت به جامعه آماده ساخت.
محل خدمت پزشکی او در حمایت مادران بود که تجربه‌های فراوان و مفیدی برای او در برداشت بعدها او خود را به انسیتو پاستور منتقل کرد. کار او در آنجا در بخش واکسن‌سازی میکروبی آغاز شد و از همان زمان به سراغ پژوهش رفت و چند طرح پژوهشی درباره باکتریولوژی و عفونت‌های بیمارستانی در دانشکده بیمارستان‌های تهران به انجام رساند. در همین زمان بود که بیماری التور شبه «وبا» در پاره‌ای از نقاط کشور بیداد می‌کرد.
در مسیر راه‌هایی که از رشت به تهران می‌رسید، فاصله به فاصله قرنطینه ایجاد کردند و از این وقت بود که خانم اندامی با روپوش سفید چون فرشته نجات به کمک بیماران شتافت.
وبای التور از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ ادامه پیدا کرد و او تنها کسی بود که با ساختن واکسن به تعداد زیاد برای نجات بیمارانی که در کشور هند، پاکستان و دیگر مناطق مبتلا شده بودند، اقدام کرد. مسئولان امر با دیدن این کوشش‌ها طی مراسمی به سال ۱۳۴۶ شمسی او را برای گذراندن دوران دانشگاهی باکتریولوژی به پاریس فرستادند و در سال ۱۳۵۱ برای دیدن دوره تخصصی علوم آزمایشگاهی بالینی، به تحصیل پرداخت و دو سال بعد گواهینامه تخصصی خود را در این رشته هم دریافت کرد.
دکتر آذراندامی در سال ۱۳۵۷ بازنشسته شد؛ ولی متاسفانه این زن فداکار مبتلا به تومور شد. قرار بود او را به خارج اعزام کنند، ولی به دلیل طولانی شدن پروسه اداری، اعزام او به خارج از کشوربه موقع انجام نشد و سرانجام بانو آذراندامی در ۲۸مرداد۱۳۶۳ به دنیای جاودانه پیوست.
اتحادیه بین‌المللی نجوم که از سال ۱۹۱۹ میلادی وظیفه نامگذاری‌های جدی در منظومه شمسی را به عهده دارد، گودالی به قطر۳۰ کیلومتر در سیاره زهره(ونوس) را به نام دکتر آذراندامی پزشک و باکتری شناس ایرانی نامگذاری کرد.
«یاد و نامشان گرامی باد که در دوران کمبود امکانات ، شیوع وبای التور ، مرگ و میر ناشی از این بیماری کُشنده و به عنوان یک چهره ماندگار؛ افتخار کشور و زینت بخش خاطره کسانی است که جان خود را در آزمایشگاه ها و نقاط دور و نزدیک برای نجات جامعه وقف نمودند. »/ ۵۹۹
علیرضا کیهان پور
مرجع: نشریه گیلان نامه ، شماره ۷
دسترسی سریع
بخش های مفید
راه های ارتباطی
