فاخته- این مدیر "کاربلد" هنگام ناهار متوجه شد که داوطلب قبل از این که غذایش را بچشد، روی آن نمک پاشید. همان جا بود که آن مدیر از استخدام آن فرد منصرف شد!
این "مدیر با هوش" در توجیه تصمیمش گفته بود: اگر این شخص بدون بررسی تصمیم میگیرد به غذایش نمک بزند، فردا نیز در یک تصمیم مهم تجاری همین کار را خواهد کرد.
این تجربه به ما نشان میدهد آزمونهای سادهای وجود دارد که میتوانیم از آنها برای ارزیابی بهتر گزینش مدیران و داوطلبان استخدام استفاده کنیم.
برخی از این آزمونهای ساده ولی بسیار مهم عبارتند از:
نخستین رفتار وبرخورد داوطلب در سازمان شما، با کارکنان ستادی مثل منشی و آبدارچی است. به همین دلیل این کارمندان نخستین افرادی هستند که میتوانند رفتارهای مثبت یا منفی داوطلب را مشاهده و به شما گزارش کنند. مثلا به آبدارچی شرکتتان بسپارید به شما بگوید فرد داوطلب هنگام برداشتن چای یا قهوه، از او تشکر کرده است یا نه.
از منشی شرکتتان هم بخواهید رفتار داوطلب را هنگام ورود به شرکت یا دفترتان بررسی کند و به شما بگوید آیا رفتاری متواضعانه داشت یا مغرورانه؟
به منشی شرکتتان بگویید داوطلب را کمی منتظر نگه دارد و سپس به شما بگوید آیا داوطلب بعد از چند دقیقه معطل شدن شروع به پرخاشگری و امر و نهی کرد یا با ادب و متانت منتظر ماند؟
از منشی شرکتتان بپرسید داوطلب چگونه با او صحبت کرده است؟ مثلا هنگام درخواست فرم اطلاعات شخصی، به منشی گفته لطفا فرم را به من بدهید؟ یا با بیادبی درخواستش را مطرح کرده است؟
به منشی شرکتتان بسپارید رفتار داوطلب در زمان انتظار برای ورود به اتاق مصاحبه را زیر نظر بگیرد و به شما بگوید که آیا آرام و متین نشسته بود یا مدام پاهایش را تکان میداد و اضطراب داشت؟
در هنگام مصاحبه، اگر موبایل داوطلب زنگ خورد، به این موضوع دقت کنید که آیا از شما اجازه میگیرد تا به موبایلش پاسخ بدهد؟ و آیا بعد از اتمام صحبتش با موبایل بابت این موضوع از شما عذرخواهی میکند؟
خوش تیپی خدادادی و شیکپوشی
قبلا رسم بر این بود که هر کس برای مصاحبه استخدامی دعوت میشد، از راننده، نگهبان، کارمند انبار و فروشنده گرفته تا مدیر، با لباس رسمی و مرتب به محل مصاحبه میرفت.
اما آن روزها خیلی وقت است که سپری شده و حتی بسیاری از مدیران ارشد شرکتها با لباس ساده و راحت در محل کار و حتی جلسات حاضر میشوند، چه برسد به روز مصاحبه.
بنابراین دیگر نمیتوان از طرز لباس پوشیدن افراد، به شخصیت آنها و حتی اهمیت شغلشان پی برد.
حتی برخی شرکتها، داوطلبانی را ترجیح میدهند که لباسی شبیه به لباس مشتریانشان میپوشند. مثلا یک شرکت تولیدکننده تجهیزات کوهنوردی، ترجیحا داوطلبانی را استخدام میکند که در روز مصاحبه، با لباس مناسب کوهنوردی به محل مصاحبه میآیند البته "خوش تیپی خدادادی" بحث دیگری است.
این قانون در بین شرکتهای سیلیکون وَلِی هم رایج است که خیلی از داوطلبان به خاطر این که زیاد شیک پوشیدهاند مردود شدهاند!.
یک بار مدیر منابع انسانی یکی از این شرکتها تعریف میکرد: داوطلبی برای شغل سرپرست توسعه هوش مصنوعی، مستقیم از کنار دریا و با لباس مخصوص موجسواری در محل مصاحبه حاضر شد و حتی تخته موجسواریش را هم همراهش آورده بود.
ما تصمیم گرفتیم این داوطلب را استخدام کنیم چون به نظرمان خیلی صادقتر و باانگیزهتر از داوطلبان دیگری بود که چند ساعت وقت گذاشته بودند تا خودشان را آراسته کنند.
فقط یادتان باشد این قانون که داوطلب و حتی کارمند میتواند هر چه دوست داشت بپوشد، برای کارمندانی است که با مشتریان شما سروکار ندارند.
به بیان دیگر، اگر مثلا دنبال یک نابغه برنامهنویسی هستید که هیچ وقت با مشتری شما سروکار ندارد، چه فرقی میکند چه لباسی بپوشد چون شما نبوغ و خلاقیت او را میخواهید.
یادتان باشد برای هیچ کس مهم نبود آیا انیشتین اصلا آرایشگاه میرفت یا نه!.
حافظه محدود یا حافظه فیل !
اکثر ما پیش خودمان فکر میکنیم فقط با چند نفر مصاحبه میکنم و اگر داوطلبی واجد شرایط باشد، بعد از پنج دقیقه مصاحبه معلوم خواهد شد و او را استخدام میکنم.
این طرز فکر به ما تاکید میکند که نیازی نیست از چیزهایی که در مصاحبه رخ میدهد و به خصوص از پاسخهای داوطلب یادداشتبرداری کنیم، چون میتوانیم همه چیز را به خاطرمان بسپاریم.
اما اگر فکر میکنید هنگام مصاحبه نیاز به قلم و کاغذ و یادداشتبرداری نیست، سخت در اشتباه هستید، چون شما "حافظه فیل" را ندارید که همه چیز را درباره همه کس به یاد بیاورید.
شاید اگر فقط با یک داوطلب مصاحبه میکردید، میتوانستید آن چه را گفته بود به خاطر بیاورید، اما وقتی با چندین داوطلب مصاحبه میکنید، به یاد آوردن آن چه که گفتهاند، بسیار دشوار میشود.
بر این اساس، بهتر است با رعایت اصول زیر، از مصاحبهتان با داوطلب یادداشتبرداری کنید
قبل از شروع مصاحبه به داوطلب بگویید که از حرفهای مهم او یادداشت برمیدارید تا گمان نکند حواستان جای دیگری است.
به یاد داشته باشید فرم درخواست استخدام یک مدرک رسمی است و فقط باید حاوی دست خط متقاضی باشد. پس هیچ وقت روی آن چیزی ننویسید.
لزومی ندارد همه چیز را بنویسید. اگر این کار را بکنید، نمیتوانید به حرفهای داوطلب گوش بدهید. پس فقط واژهها و عبارات کلیدی را یادداشت کنید.
اگر داوطلب متوجه بشود شما فقط نکات منفی، مثلا تغییر مرتب شغل توسط داوطلب را یادداشت میکنید، بعد از مدتی دچار خود سانسوری میشود. پس هم نکات مثبت و هم نکات منفی داوطلب را بنویسید.
علاوه بر نکات مثبت و منفی داوطلب، موضوعاتی که باید بیشتر در مورد آنها با داوطلب صحبت کنید را هم بنویسید.
اگر از قبل نمونهای از پاسخهای عالی و استاندارد به سوالاتتان را در اختیار دارید، آن را همراه خودتان به جلسه ببرید و در کنار هر سوال، میزان تطابق پاسخ داوطلب با آن پاسخ استاندارد را یادداشت کنید.
هرگز وضعیت تاهل، سن داوطلب و سایر مسائل خصوصی او را روی کاغذ ننویسید و فقط به ذهن بسپارید.
از پیشداوری در نوشتههایتان خودداری کنید به این معنا که همان ابتدای مصاحبه، به یک باره ننویسید: این داوطلب به درد ما نمیخورد.
«و اما در دو دهه اخیر در سازمان و شرکت های تعاون روستایی، پشتیبانی امور دام، امور عشایر، منابع طبیعی و آبخیزداری، شهرک های کشاورزی، امور اراضی، آب و خاک، جهاد استقلال، جهاد نصر،معاونت امور دام و طیور، بانک کشاورزی، صندوق بیمه محصولات، حفظ نباتات، تامین نهاده های جاهد، تات، دامپزشکی،شیلات و... معروف به محله های بیا و بُرُویِ موقت زیر یک و سه سالِ "دبشانه" و به ویژه "آمد و رفت وزرا و سرپرستان 170روزه پلاک موقت بخش کشاورزی" اما با تولید و تامین غذا توسط ۹۹ درصد بخش غیردولتی و حدود ۵ میلیون بهره بردار روستایی و سَمَن ها ، مراقب نمک پاشی بر زخم کاری توسط افرادی بوده ایم که ابتدا به ساکن بر سَر سفره و خوان گسترده حدود ۱۱۵ میلیون تُنی تولید غذا و در مرحله نخست آیا نمک پاشیده اند و یا پس از آزمایش و تست غذا، به خوراک خود نمک پاشیده یا نیازی به نمک نداشته اند؟ و لذا اینک قضاوت اخلاقی و انسانی با مخاطبان از بزرگراه واکاوی قلم تحلیلی و آسیب شناسانه مرام، معرفتی و مسؤولانه اصحاب رسانه...»/508
علیرضا کیهان پور
*منبع* : برداشتی ِآزاد از گاهواره دانایی
این پایگاه خبری بر اساس مجوز معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول فعالیت است. این پایگاه خبری تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و هر گونه برداشت از مطالب آن تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.