فاخته- بدون شک و تردید امثال پروفسور لویی پاستور و سایر فرهیختگان شایسته محصول آفرینش بلامنازع خداوند هستی بخش،اراده پروردگار و رخ نمودن شگفتی ها توسط واسطه هایی هستند که به اذن ربّ العالمین به جهان هستی هدیه شدند تا معجزه الهی همواره جلوی چشمان بشر تا یوم القیامه باشند.
اگر مدل جدید مدیریت "عشقی، دبشی، نهاده ای، رانتی، تاراج تسهیلاتی، غارت هوشینه" و...در کشور رخ می دهد علت تامه اش فقدان وجدان کاری، منشور اخلاقی و شعار و بی پروایی رندانه ، پروارشدن تا فربه بودن از مال حرام و نبود پوشینه و یک لحظه باز بودن درب ظرف "گِلی، مسی و روحی دیزی آبگوشت" است که باب شمارش آن در بخش کشاورزی به ویژه در ده سال اخیر، حتی بیشتر از مثنوی هفتاد مَن کاغذ خواهد گذشت!
کجایند کسانی که در صدر امور هستند و به ویژه پرچمداران مدیریتی و ناترازی فکری و غارتگران بیت المال در "حد نصاب حداقلی اما با عطش حداکثری" ، فقط یک دقیقه به خدا، پیامبر، قرآن، ائمه معصوم صلوات الله علیه و خط قرمزهای ایمان، تعهد، اخلاق، تزکیه نفس، احترام به خون های پاک شهدای رفیع المقام، ایمان به رزمندگان بی ادعا، جانبازان، آزادگان ، جاوید الاثران و...در این خاک مقدس فکر بکنند ولی دست از پا خطا نکنند!؟
تا این ناترازی وجود دارد زندگی هرگز روی خوش عدالت خود را به شایستگان گمنام نشان نخواهد داد و شاید امثال پروفسور لویی پاستورها در محاق فراموشی برخی انسان های خطا کار، ناسپاس و بی اعتنا آلوده به خاک روزگار هِرمان زده برخی از ابنای بشر امروزی شوند.
«یکبار دیگر این خلاصه وصیت نامه پروفسور پاستور را "همه با هم" مرور نموده شاید هوای تازه ای را استشمام کنیم و از خداوند متعال بخواهیم و عاجزانه درخواست کنیم که همه بندگان اش را فقط "عاقبت به خیری" عطا و بخشش فرماید.الهی آمین یا ربّ العالمین..» /494
علیرضا کیهان پور
