یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:

سنگینی بار "رنج" ، چرا گریه نمی کنی؟!/ عشق رسانه ای باید در خون آدم باشد!

رسانه ای و خبرنگار که شدی ، ترجیع بند «من قوی هستم و از هیچ چیز نمی ترسم» دست از سَرت بر نمی دارد، آنقدر که در دام انکار و سرزنش و سرکوب می افتی و دچار توّهم "من در امانم" می شوی!
کد خبر  11905
note

فاخته- زیرا "همیشه بعضی ها از بعضی دیگر گزارشگترند!"  و فقط ادعا دارند.
وقتی به دنیای خبرنگاری واقعی پا می گذاریم ، خبری از مصونیت کاذب در کوچه و بازار نیست.
آنچه در کمین خبرنگاران هست  سراسر رنج است  و بارهای روانی که قد  هر  "ژورنالیست قهاری" را خم می کند.

درک این مساله خیلی هم پیچیده نیست .کافی است  کمی به دور و بَرمان  نگاه کنیم  تابه فاصله هایی برسیم که که همکارانمان از خود و اجتماع گرفته اند.

اصلا "ژورنالیستی" که که نتواند جلوی گریه خود را بگیرد، انزوای اجتماعی  را پس بزند و به موقع با مردم و مسوولین بخندد ، نمی تواند زیر نقاب " من "ضربه گیر" هستم ، سنگر بگیرد!

اضطراب و افسردگی همزیست فعالین رسانه هاست و مهمتر این که که اختلال افسردگی معمولا بی هیچ علامت و نشانه ای در اعماق جسم و روح انسان رسوخ می کند  و کنترل روانی و جسمی فرد را در دست می گیرد‌ ؛ آنقدر که زودرنجی و پرخاشگری می شود رفتار روزمره خبرنگاران.
بنابر اعلامیه سازمان "یونسکو" اخباری که توسط خبرنگاران در اختیار عموم قرار می گیرد، باید درست، دقیق و معتبر باشد .خبرنگاران نباید حقیقتی را عمدا "تحریف یا تخریب" نمایند و هیچ مطلبی را نباید از دید مردم پنهان نگه دارند. 

به استناد سایت کاریابی " کِریر کسَت" خبرنگاری ششمین شغل استرس زا در جهان است و پرداختن به این حرفه روز به روز خطرناک‌تر از قبل می شود‌.

 و خاطره انگیز این که ،از طرفی دیگر همه گیری کرونا الگوی کار در رسانه های دنیا را تغییر داد.

تقاضای بالای مردم برای اخبار مربوط به کرونا، علاوه بر افزایش ساعت کاری خبرنگاران ، حجم و حساسیت  اخبار منتشر شده را را نیز نسبت به شرایط عادی چند برابر نمود. امانکته ای که باید در اینجا مورد توجه قرار گیرد این است که خبر منفی یا انتقادی و هر خبر ناخوشایندی که به گوش می رسد، خبر منفی نیست.

برخی خبرها انتقادی هستند، چون انتقاد مهمترین رویکرد حرفه روزنامه نگاری است و تعامل و صبوری با رعایت کرامت انسانی و احترام متقابل و  الزام به منشور اخلاقی
نباید هرگز فراموش شود و به قول مشهور باید یک "جنتلمن  حقیقی ، با اتیکت و برند" بود.

به طور قطع اخبار منتشر شده، بخشی از اطلاعات موجود را دارند  و بخشی دیگر را ندارند.

«ما مَحرمان خلوت اُنسیم  غم مخور؛ با یار آشنا سخن آشنا بگو...
شنیدن توهین،رفتارهای نا متعارف، گفتمان زننده، کم محلی ها و گاهی شکایت و حضور در دادگستری ها تنها گوشه ای از درد و رنج های یک ژورنالیست  و خبرنگار است که این گونه مزد اش را می گیرد.
هفدهم مرداد روز خبرنگار بر همه تلاشگران بی مزد و منّت زمانه؛ فرخنده و قلم و قدم اشان باثبات و پایدار باد و "سلام و صلوات محمدی(ص) را به شهدای رسانه و زنده یادانی از تبار این قبیله و ایلِ صداقت و حقیقت که اینک در بین ما نیستند ره توشه دیار باقی این عزیزان هدیه نمائیم .الهی آمین. »/ ۴۷۵

علیرضا کیهان پور 

نگارش شده در نجف اشرف
برداشتی آزاد: از بخشی از واگویه همکار رسانه ای سرکار خانم مهتاب مظفری


                   

خبرهای مرتبط
برچسب ها
نظرات
ورودی نامعتبر
ورودی نامعتبر
ورودی نامعتبر
ورودی نامعتبر

این پایگاه خبری بر اساس مجوز معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول فعالیت است. این پایگاه خبری تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و هر گونه برداشت از مطالب آن تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.

تمامی حقوق برای پایگاه خبری تحلیلی فاخته محفوظ است.