یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:
روحانی " آفت بزرگ کشاورزی ایران" در یک قرن اخیر...؛ بخش نخست
فاخته- از "رحیمی تا روحانی" وابستگی و نابودی بخش کشاورزی با واردات سرسام آور و «از هم پاشیدن بنیان زندگی» روستاییان و مهاجرت های بی رویه آنان به حاشیه شهرهای بزرگ طبق نسخه های شفا ندهنده اصل چهار "تِرومَن و کِندی" روسای پیشین ایالات متحده تحت عنوان کمک های بلاعوض و اصلاحات ارضی و اصول ۱۴ گانه انقلاب سفید وضعیت اداره کل "فلاحت" پیشین به مجموعه "فلاکت" بعدی تبدیل و کشور ما تبدیل به سرمایه گذاری اغیار و کشاورزی فرا سرزمینی استکبار جهانی در دشت های مغان، خوزستان و قزوین شد و جز غارت منابع خدادادی و مالی و افزایش ضریب وابستگی ۱۰۰ درصدی و...برای کشور در عمل حاصلی نداشت.
۲۸ وزير كشاورزي در سال هاي قبل از انقلاب به انضمام سه نفر دیگر کوتاه مدت به شرح زير بوده است كه به طور ميانگين هر دوسال يكبار تغيير كرده اند.
علی اکبر رحیمی
احمد حسین عدل
احمد اعتبار
نوری اسفندیاری
محمود فاتح
تیمسار آزموده
مرتضی قلی بیات
نصرالله خلعتبری
محمد نخعی
شمس الله میرعلایی
باقر شاهرودی
جواد بوشهری
سید فخرالدین شادمان
احمد مقبل
اسدالله علم
ابراهیم مهدوی
ضیا فرهمند
خلیل طالقانی
منصور عطایی
محمود ناصری
سرتیپ حسن اخوی
جمشید آموزگار
ابراهیم مهدوی
حسن ارسنجانی
اصلاحات ارضي در دوره وزارت "حسن ارسنجاني" شروع شد كه به موضوع زمين دار شدن و توزيع زمين بين دهقانان آن زمان بوده است.
سپهبد اسماعیل ریاحی
حسن زاهدی
ایرج وحیدی
و
منصور روحانی*
منصور روحانی
پس از حدود ۴۵ سال در باب مقایسه وضعیت کشاورزی ایران از پیش و قبل از سال ۱۳۵۷ میزان تولیدات مواد غذایی با توجه به جمعیت کنونی قابل ارزیابی نیست و چهره و سیمای بهبود وضعیت و کالبَدی روستاها و جامعه عشایری به عنوان قشر پیشتاز موّلد به ویژه در سال های مربوط به مسولیت پذیری قانونی "جهاد سازندگی" تا سال ادغام دو وزارتخانه مرتبط یعنی از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۷۹ نام و یاد "سنگرسازان بی سنگر" در تاریخ "امنیت غذایی و دوران ۸ سال دفاع مقدس" معاصر هرگز فراموش نخواهد شد و به همان نسبت که آخرین وزير کشاورزی حکومت زوال یافته پهلوی یعنی "منصور روحانی" که به مدت ۱۲ سال هم وزير آب و برق و نیز کشاورزی بود که ضمن اشتهار به بهایی گری با غارت و حیف و میل ثروت کشاورزی به ویژه زمين خواری و واگذاری های کلان اراضی کشاورزی با خاک مرغوب و حاصلخیز شمال کشور به درباریان و امثال هژبر یزدانی، القانیان، علی خرم و... می توان به وی لقب "آفت بزرگ کشاورزی ایران" را تا قبل از سال پیروزی انقلاب اسلامی داد که این غارتگری را با تعدادی از سیاسیون و وزیران نظامی کشاورزی قبل و پس از خود برجای نهاد.
«بررسی تاریخ کشاورزی ایران از دیدگاه حکمرانی و مقایسه ای در این یادداشت مدنظر نویسنده بوده و از آنجا که اعتقاد بر این است که فصل مشترک این دیدگاه با برخی از مخاطبان علاقمند به فراز و فرودهای تاریخی موجب مشاهده برشی از مقاطع دوست داشتنی حس نوستالژیک کشاورزی است لذا امید است مورد قبول عزیزان قرار گیرد.ادامه دارد...»./۳۳۳
علیرضا کیهان پور
*لازم به یادآوری است که پس از منصور روحانی که در مقطع زمانی مبارزه با فساد در زمان طاغوت دستگیر شد و بنابر وجود چهار وزارتخانه مختلف با عناوین جدا اما مرتبط با امور کشاورزی، تعاون، اصلاحات ارضی و عمران روستایی باید به نام های رضا صدقیانی، تیمسار عبدالعظیم ولیان و منوچهرکاظمی(در زمان بختیار) نیز اشاره نمود که از تعداد ۲۸ نفر به عدد ۳۱ نفر در این پژوهش خواهیم رسید و در ۲۵ بهمن ۱۳۵۷ تا ۱۴ آبان ۱۳۵۸ نخستین وزير کشاورزی مرحوم دکتر علی محمد ایزدی( ۱۳۰۶---۱۴۰۰ شیراز) با تحصیلات دکترای اقتصاد کشاورزی دانش آموخته از ایالات متحده و نویسنده کتاب معروف " چرا عقب مانده ایم؟ ۱۳۸۲ نشر علم" توسط دولت موقت به این سمت برگزیده شدند که پس از ایشان زنده یاد "دکتر عباس شیبانی" متوفی به سال ۱۴۰۱ با تحصیلات پزشکی عهده دار مسوولیت خطیر امور بخش کشاورزی یعنی وزارتخانه مرتبط گردیدند.
دسترسی سریع
بخش های مفید
راه های ارتباطی
