من عشایر را دوست دارم... امنیت، آب و مرتع شرط نخست برپایی "وارگه ایل" به بلندای تاریخ "ایل من بخارای من"؛ بخش دوم و پایانی

فاخته- ایلات و عشایر سلحشور و دوست داشتنی سرزمین من از دوران کودکی در قلب نگارنده جای بس والایی داشته و دارند و آنگاه که توفیق خدمت به این عزیزان را در ابتدای تشکیل نهاد مقدس"جهادسازندگی" به عشایر کلکوه، شاهسون، زند و...از طرف حکم عطا شده از سوی خداوند متعال نصیب بنده حقیر شد سجده شُکر به جای آورده و درسیاه چادرهای وارگه ایلات در "منطقه قم و دوزین، گلیداغ، مراوه تپه، داشلی برون، اینچه برون و در جوار رودخانه پُرآب اترک" در کنار این عزیزان با صفا و صاحب دل از کودکان تا سالمندان زن و مرد عشایر با لوگوی(نشانه) زیبا ،مانا و نوستالژیک ‌ جهاد سازندگی خاطرات بس شگفتی را فرای راه و منشور اخلاقی همه ما رقم زد. همان گونه که در بخش نخست این یادداشت به تحلیل تهیه و تدوین فیلم سیاه و سفید صامت ۹۸ ساله"علف" که در منطقه چهارمحال و بختیاری توسط بیگانگان در آن دوران و مقطع تاریخی و بدون پیش‌داوری از اهداف و مقاصد تهیه کنندگان پرداخته شد تاکید می شود که دیدن این فیلم به عنوان یک گنجینه نفیس و نوستالژیک از باب مقایسه ادوار زندگی عشایر دوست داشتنی سرزمین من ایران می تواند شاخص رشد و بهره وری تولیدات ایلات در ایران در راستای پرورش دام سبک، تاحدی دام سنگین گوشتی، اسب، انواع مرغ و خروس بومی و سایرماکیان اهلی و مشتقات حاصل از آن ها شامل انواع لبنیات، پوست، پشم، پوشینه، نمد، قالی و قالیچه، سیاه چادرها و..... تا زمان کنونی را لمس نمود و به احساسات بکر و ارگانیک اصالت پیوند زد. بدون شک توجه به عشایر ایران پس از سال ۱۳۵۷ تاکنون سابقه نداشته اما کافی نبوده و نتوانسته ایم آنطور که شایسته و بایسته ارائه خدمات بیشتری به دلیل خسارات جنگ تحمیلی بعثیان، تحریم های ظالمانه استکبار جهانی و ناکافی بودن ردیف بودجه های دولتی به ویژه جهادکشاورزی ولو به هر دلیلی به ایلیاتی های سنگربان، سلحشور و "روئین تنان آرش" این مدافعان لب خط سرحدات کشور متاسفانه داشته باشیم اما در ۴۴ سال اخیر تنوع خدمات و پیگیری و ساماندهی و حمایت از تولیدات پروتئینی عشایر حتی طرح توسعه دلفان لرستان در سال ۱۳۵۵ با بودجه های تخصیص یافته توسط ایلات متحده و ریشه داشته در اصل۴ موسوم به دوران رئیس جمهوری "ترومن" توسط دکتر مجید رهنما نخستین وزیر بهداری رژیم سابق در قالب اصل های اصلاحات ارضی که پس از تبعید به منطقه "الشتر و دلفان لرستان" در حال انجام بود خط بطلان و قرمز بکشد و روستاییان و عشایر هرگز زیر بار اصلاحات اقتصادی و توسعه ای مغایر با اعتقادات و فرهنگ اصیل و ریشه دار خود نرفتند اما در پناه جهادسازندگی از تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۵۸ تاکنون با جستجو و تامین امنیت، آب و مرتع به عنوان یک شاخص وزین ادامه حیات خویش با رفع مشکلات خود همواره برپایی "وارگه ایل" من بخارای من را با جان و دل در پهنه سرزمینی ایران ما زنده نگاه داشته و استمرار زندگی خود در طلب خیر و برکت و گنجینه نفیس کوچ به ییلاق و قشلاق بهاره و پاییزه را به سرانجام رسانیده اند. شکوفایی نوین و عطر دل انگیز خدمت به عشایر بر جهادگران پیشکسوت جهادسازندگی پیشین و کنونی همواره مبارک و خجسته باد که فدایی روستاییان و عشایر کشور بودند؛ هستند و با عنایت خداوند متعال خواهند بود. 

استاد علیرضا کیهان پور

قسمت اول: یادداشت؛ علیرضا کیهان پور: "وارگه ایل" و ۹۸ سالگی نخستین فیلم صامت سیاه و سفید "علف" همگام با کوچ عشایر ایران؛ بخش نخست