پنج راهکار کلیدی "FAO" برای تحول سیستم‌های غذایی (Agrifood Systems) 

فاخته-  حرکت از پاسخ به بحران به ساخت تاب‌آوری؛ سیاست‌ها و اقدامات نباید فقط واکنشی به بحران‌ها باشند (خشکسالی، جنگ، افزایش قیمت‌ها) بلکه باید برای تقویت تاب‌آوری سیستم‌های غذایی طراحی شوند. این یعنی جوامع و کشورها بتوانند شوک‌ها را پیش‌بینی، جذب و از آن عبور کنند.

 تمرکز بر دانش‌محوری به‌جای ورودی‌ محوری

به‌جای تکیه صرف بر ورودی‌های سنتی مثل کود و سوخت، باید سرمایه‌گذاری بیشتری در دانش، نوآوری و داده‌ها شود تا کشاورزان و سیاست‌گذاران تصمیمات علمی‌تری بگیرندکه شامل فناوری‌های جدید، داده‌های آب و هوا و زمین و ارتباط علمی و عملی است.

 شکستن جزیره‌ای عمل کردن: از جدایی به هم‌افزایی

بخش‌های مختلف (کشاورزی، محیط‌زیست، اقتصاد، تغذیه و سلامت) باید همکاری بین‌بخشی و هم‌افزایی داشته باشند تا راه‌حل‌ها بیشترین تأثیر را داشته باشند، مثلاً هماهنگی سیاست‌های کشاورزی با حفاظت از محیط زیست.

از تعهدات جهانی به اقدامات محلی

تعهدات بین‌المللی مهم هستند، اما باید در سطح کشورها و جوامع محلی اجرا شوند. برنامه‌ها باید با واقعیت‌ها و نیازهای مردم، کشاورزان و بازارهای محلی همخوانی داشته باشند تا اثرگذار باشند.

 ایجاد سیستم‌های غذایی کارآمد، فراگیر، مقاوم و پایدار

اهداف بلندپروازانه شامل:

کارایی بیشتر: کاهش هدررفت غذا و بهینه‌سازی زنجیره تأمین

فراگیری اقتصادی و اجتماعی: حمایت از جوامع محروم و کشاورزان کوچک

تاب‌آوری در برابر شوک‌ها: مثل تغییرات اقلیمی، بحران‌های اقتصادی

پایداری زیست‌محیطی: کاهش آلودگی، حفظ تنوع زیستی و استفاده بهتر از منابع طبیعی

همه این موارد با هم سیستم غذایی‌ای ایجاد می‌کنند که امنیت غذایی و توسعه پایدار را تقویت کند.

نگاه پایانی

تحول سیستم‌های غذایی یعنی حرکت از رویه‌های سنتی به رویکرد کل‌نگر، دانش‌محور، مشارکتی و مبتنی بر تاب‌آوری که در همه سطوح (بین‌المللی تا محلی) اجرا شود./ ۸۴۳

       علیرضا کیهان‌پور 
          پژوهشگر ارشد امنيت  غذایی