عشق زیر تیغ جراحی؛ روایت متفاوت زوج دامپزشک؛ قصه‌ عاشقانه‌ دو همکار در مسیر علم و زندگی

دامپزشکی تنها علم درمان حیوانات نیست، بلکه ترکیبی از عشق، هنر و انسانیت است. در این گفت‌وگو، به سراغ زوجی رفته‌ایم که هم جراح‌ دامپزشک ، هم هنرمند، و هم شریک زندگی همدیگر هستند . گفت‌وگویی که متفاوت از مصاحبه‌های معمول صنفی است.

فاخته: برای شروع، لطفاً خودتان را به صورت مختصر برای خوانندگان فاخته نیوز معرفی کنید.آقای دکتر اشکان جواهری فر، اگر بخواهید در چند جمله، خودتان و مسیر حرفه‌ای‌تان را توصیف کنید، چه می‌گویید؟ (لطفاً به مهم‌ترین جنبه‌ها مانند تحصیلات، تخصص جراحی، تألیفات و فعالیت‌های ورزشی/هنری اشاره کنید.)

دکتر اشكان جواهری‌فر هستم متولد مهرماه سال ۷۱ ، دانش‌آموخته‌ی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار و دارای بورد تخصصی جراحی و هوشبری از واحد علوم و تحقیقات.دارای تالیفاتی در زمینه دامپزشکی با عناوین به وقت جراحی ۱ و ۲ و جراحی‌های دستگاه تناسلی و ادراری هستم. جدای از زندگی حرفه‌ای دارای فعالیتهای در زمینه هنری و ورزشی میباشم . از سال ۸۸ به صورت حرفه‌ای بدنسازی را شروع کردم و تابه حال هم ادامه دارد.دارای مقام ورزشی در رشته‌ی فیزیک بادی هستم و در سالهای اخیر فعالیتهایی نیز در زمینه کراس فیت ،سفالگری و مجسمه سازی را آغاز کردم.

فاخته: دکتر بهاران علیزاده مهاجر، شما هم لطفاً خودتان را معرفی کرده و بگویید چه چیزی شما را به سمت جراحی دامپزشکی کشانده است؟ (لطفاً به تحصیلات، تخصص و علایق شخصی‌تان مانند آشپزی، ادبیات و سفر اشاره کنید.)    

 بهاران علیزاده مهاجر هستم متولد شهریور ماه سال ۷۲ ، دانش آموخته ی دانشگاه سراسری ارومیه و دارای بورد تخصصی جراحی و هوشبری از دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم تحقیقات از سال ۹۸ وارد  دنیای کاری حرفه‌ای شدم و در کنار فعالیت‌های شغلی فعالیتهای هنری در زمینه نقاشی، داستان نویسی و سفالگری رو انجام میدم.

 انتخاب مسیر و تعریف هنر از نگاه جراح

فاخته"جرقه آغازین": شما هر دو جراح دامپزشک هستید، اما مسیر رسیدن به این نقطه برای هر کدام از شما چگونه آغاز شد؟ آیا از کودکی به دامپزشکی علاقه داشتید یا "تلنگر" یا اتفاق خاصی شما را به این سمت سوق داد؟

دکتر جواهری فر:من از کودکی علاقه‌مند به دنیای حیوانات به خصوص حشرات و خزندگان بودم و تجربه ی نگهداری از حیوانات مختلف را از دوران کودکی تا به امروز داشتم.با توجه به این علاقه از دوران راهنمایی تصمیم خود را برای اینده تحصیلی و شغلی خود گرفتم به طوریکه از ان زمان اینده شغلی خودم رو در کسوت دامپزشک متصور می شدم.

دکتر بهاران مهاجرعلیزاده: متاسفانه یا خوشبختانه بنده با علاقه شخصی وارد این رشته نشدم.از دوران کودکی تا به امروز رابطه ی عمیقی با دنیای آرام ادبیات و هنر داشتم و در سالهای تحصیلی علاقه زیادی به رشته روانشناسی داشتم ولی با توجه به اینکه پدر بنده پزشک بودن خواه ناخواه اینده ای که برای ما متصور بودن پزشکی بود و در کنکور هم در دانشگاه ازاد موفق به قبولی در رشته پزشکی  شدم و همینطور در دانشگاه سراسری موفق به قبولی در رشته  دامپزشکشدم و در نهایت با مشورت خانواده و دیگران  وارد رشته دامپزشکی شدم.

فاخته: "جراحی، علم یا هنر؟": آقای دکتر جواهری فر ، شما جراحی را یک "مهندسی و طراحی هنری" می‌دانید. لطفاً بیشتر در مورد این نگاه خاص توضیح دهید. آیا هر برش شما در اتاق عمل، مانند "ضرب‌قلم یک نقاش" است که هدفش خلق یک زندگی جدید یا بهبود آن است؟ خانم دکتر علیزاده مهاجر، آیا شما هم چنین تعریف هنری از جراحی دارید؟

 دکتر اشکان جواهری فر: از نگاه من جراحی علاوه بر مهارت و ذوق درونی برای خلق کردن نیازمند داشتن دانش در زمینه‌های مختلف علوم‌پایه و بالینی میباشد،هنر جراح توانایی تصمیم‌گیری مناسب در لحظات حساس و پر استرس است.

خانم دکتر بهاران علیزاده مهاجر: جراحی تقریبا همیشه خط آخر درمان است در خیلی از موارد جراحی‌ها انتخابی نیستند و ما باید در کمترین زمان بیشترین بازدهی را داشته باشیم و شاید خیلی ظرافت به خرج ندهیم اما در جراحی های انتخابی عقیده من براین است که زیبایی ظاهری به اندازه ی زیبایی و درستی باطن مهم هست و سعی میکنم بخیه‌هایی که کار میگذارم دقیقا با ظرافت یک اثر هنری قابل قیاس باشد.

چالش‌ها، تضادها و تعادل در زندگی حرفه‌ای و شخصی

فاخته: "چالش‌های پنهانِ پشت روپوش جراحی": حرفه شما پر از استرس، مسئولیت سنگین و گاهی اوقات مواجهه با مرگ است. بزرگترین چالش روحی یا ذهنی که در مواجهه با این لحظات سخت تجربه کرده‌اید، چه بوده و چگونه با آن کنار می‌آیید؟ آیا هرگز به ترک این حرفه پرفشار فکر کرده‌اید؟

مسلما هر دامپزشک در دنیای حرفه‌ای طبابت با دشواری‌ها و ناگواری‌هایی رو‌به‌رو شده است؛هر دوی ما تاکنون به ترک این رشته فکر نکرده‌ایم اما در روزهای کاری پرفشار و پراسترس به یک سفر کوتاه برای بهبودی و آرامش بعد کار پناه برده ایم.

فاخته: "زوج دامپزشک در یک خانه": وقتی هر دو جراح هستید، آیا حس "رقابت پنهان" برای موفقیت یا رسیدن به یک کیس خاص(حیوان بیمار و آسیب دیده)پیش می‌آید؟ چگونه این حس را مدیریت می‌کنید که به زندگی مشترکتان لطمه نزند؟ آیا تا به حال پیش آمده که بر سر یک تشخیص یا روش جراحی، در خانه به چالش جدی برسید و چگونه آن را حل می‌کنید؟

ما یک خانواده هستیم و طبیعتا به فکر تصاحب‌ کیس(حیوان  بیمار یا آسیب دیده)یکدیگر نیستم،کیس هر کدام از ما کیس خانواده خودمون حساب میکنیم بر سر تشخیص و درمان کمابیش به اختلاف نظر رسیدیم که در انتها با مشورت و کمک گرفتن از کتاب به یک روش درمانی واحد رسیدیم.

فاخته"تضاد علایق خاص": از جراحی تا دوزیستان":آقای  دکتر جواهری فر ، علاقه شما به نگهداری دوزیستان و عکاسی از حشرات بسیار خاص است. در جامعه‌ای که شاید بسیاری حتی از یک سوسک می‌ترسند، این علاقه از کجا نشأت گرفته و آیا تا به حال این علایق، برایتان سوءتفاهم یا چالش اجتماعی ایجاد کرده است؟ (مثلاً نگاه دیگران در خانه یا دوستانتان)

در دوران گذشته ،حیاط خانه‌ی مادربزرگ ؛ علاقه ی من به دنیای دوزیستان و حشرات نشأت گرفته از دوران کودکی و مواجهه با موجودات مختلف در باغچه‌ی‌ خانه ی مادربزرگ است و این علاقه را تا به امروز حفظ کرده‌ام.واکنش دیگران اغلب همراه با حس تعجب و گاها چندش‌اوری و ترس میباشد اما برای من بسیار شیرین و پرماجراست.

فاخته: "ورزش حرفه‌ای، تلاشی برای فرار یا تعادل؟":آقای دکتر جواهری فر ، شما همزمان در بالاترین سطح بدنسازی و ژیمناستیک فعالیت دارید و جراح هستید. چگونه این حجم سنگین فعالیت فیزیکی و ذهنی را با هم مدیریت می‌کنید؟ آیا این ورزش‌ها نوعی "انتقام" از خستگی‌ها و فشارهای روزمره جراحی نیستند، یا راهی برای رسیدن به تعادل و آرامش ذهنی؟

آغاز سابقه‌ی ورزشی من به دوران دبیرستان مربوط میشود که تا به امروز هم ادامه دارد ، طبیعتا احساس خوشایند بعد ورزش باعث کاهش استرس و شادمانی در من میشود اما این الزاما برای فرار از دغدغه‌های زندگی روزانه و کاری نیست هرچند برای کنترل این شرایط بسیار موثر است. برای ما ورزش نه یک فرار است و نه یک اجبار؛ بیشتر مثل یک سپر دفاعی در برابر استرس‌های کار روزانه‌ست. وقتی ساعت‌ها در اتاق عمل هستیم، بدن و ذهن هر دو خسته میشن. ورزش باعث میشه دوباره انرژی بگیریم. حتی گاهی اوقات سر تمرین، درباره کیس‌های سخت روز قبل حرف می‌زنیم و بدون اینکه بفهمیم، هم ورزش کردیم هم مرور علمی. این برای ما تعادل واقعی ساخته.

فاخته: "ادبیات درمانی: از اتاق عمل تا رمان": خانم دکترعلیزاده مهاجر ، شما به مطالعه عمیق رمان و داستان‌نویسی علاقه‌مندید. آیا ادبیات برای شما نوعی "گریز" از واقعیت‌های تلخ و گاهی دلخراش حرفه دامپزشکی است، یا به شما کمک می‌کند با این واقعیت‌ها کنار بیایید و معنای جدیدی به آن‌ها ببخشید؟ آیا تا به حال تجربیات کاری‌تان الهام‌بخش داستانی شده است؟

ادبیات و رمان‌ها برای من همیشه حکم رویاهایی محقق نشده زندگی را دارند ، با خواندن هر کتاب معمولا خودم را در جایگاه نقش اصلی قرار میدهم که متوجه شوم در موقعیت مشابه چه تصمیمی میگیرم.خواندن همیشه مرا از دنیای واقعی جدا میکند و خیلی برام لذت‌بخش است و بله داستان کوتاهی در کلاس استاد گلشیری با الهام گرفتن از شرایط کاری نوشتم که بسیار مورد استقبال استاد قرار گرفت.

 نگاه هنری، الهام‌بخشی و تاثیرگذاری

فاخته: "هنر و خلاقیت در جراحی": آقای دکتر جواهری فر، مجسمه‌سازی و سفالگری برای شما چه معنایی دارد؟ آیا این فعالیت‌های هنری، به شما کمک می‌کنند تا "خلاقیت" لازم برای حل مسائل پیچیده در جراحی را پیدا کنید و در اتاق عمل هم هنرمندانه عمل کنید؟

طبیعتا انجام کارهای هنری سبب افزایش توانایی مغز و بروز خلاقیت میشود که شاید در شرایط بحرانی این خلاقیت به من در حل مسئله کمک شایانی می کند.

فاخته: "حافظ و آرامش جان": خانم دکتر علیزاده مهاجر ، علاقه شما به شعر حافظ و سیاحت و گردشگری ، چگونه بر روحیه و دیدگاه شما نسبت به زندگی و حتی حرفه دامپزشکی تاثیر می‌گذارد؟ آیا تا به حال از بیت‌های حافظ برای آرامش خود یا مواجهه با یک لحظه سخت در کار کمک گرفته‌اید؟

ادبیات و شعر من رو به دیدن جزئیات سوق میدهد اینکه از هر شرایطی تمام آن‌چه که هست را ببینم نه فقط بعد منفی یا مثبت و به همین خاطر حس میکنم در شرایط بحرانی کمکم میکند.

فاخته: "نقش نزدیکان در مسیر موفقیت": دکتر جواهری فر ، نقش برادرهمسرشما در زندگی شخصی و شاید موفقیت‌های حرفه‌ای شما چه بوده که تا این حد به ایشان علاقه دارید؟

وجود همکار در نزدیکان باعث میشود که شما در شرایط خاص از مشورت با یک فرد متخصص و همکار بدون چشم داشت بهره‌مند شوید و همین تجربیات باعث نزدیک‌تر شدن هر چه بیشتر شما به این گونه افراد میشود، برادر خانم همسر بنده  به مانند یک برادر دلسوز همیشه همراه من بوده‌است.

فاخته: "از فضای مجازی تا رسالت آموزشی": دکتر جواهری فر، با داشتن بیش از 11 هزار فالوور در اینستاگرام، چه مسئولیت‌هایی بر دوش خود احساس می‌کنید؟ هدف اصلی شما از برگزاری ورکشاپ‌های آموزشی چیست و آیا تربیت نسل جدید دامپزشکان را به اندازه درمان حیوانات مهم می‌دانید؟

برخلاف چیزی که در فضای مجازی شاهد آن هستیم همیشه سعی کرده‌ام موارد علمی را منتشر کنم که برای آن پشتوانه‌ی علمی داشته باشم هیچوقت سلیقه و نظر شخصی خود را به عنوان علم به مخاطب اعلام نکرده‌ام ، بنا به درخواست زیاد دانشجویان علاقه‌مند برای یادگیری هر چه بیشتر با مشورت همسرم تصمیم به برگزاری کلاس‌های آموزشی گرفتیم.

چشم‌انداز آینده و پیام پایانی

فاخته: دامپزشکی سخت‌تر است یا زندگی مشترک؟

بذارید صادقانه بگم؛ جراحی هشت‌ساعته شاید از نظر جسمی سخت باشه، ولی هیچ‌وقت به اندازه‌ی آشتی‌کردن بعد از یک قهر کوچک انرژی نمی‌گیره! (می‌خندد) البته واقعیت اینه که سختی‌های دامپزشکی و زندگی مشترک با هم مقایسه‌شدنی نیستن؛ اما چیزی که کار رو شیرین می‌کنه اینه که هر دو رو در کنار هم و با همدیگه تجربه می‌کنیم.

فاخته:"آرزوی بزرگ برای دامپزشکی ایران": اگر یک آرزوی بزرگ برای آینده دامپزشکی در ایران داشته باشید، آن چیست؟ فکر می‌کنید چه تغییرات اساسی برای بهبود این حوزه نیاز است؟

آینده دامپزشکی به نظرم وابسته به اینه که جوان‌ها چطور وارد میدان میشن. ما دوست داریم سهمی داشته باشیم؛ مثلاً راه‌اندازی یک کلینیک جراحی زوجی یا نوشتن یک کتاب مشترک درباره تجربیاتمون. شخصی‌تر بخوام بگم، آرزوی ما اینه که نسل بعدی دامپزشکان فقط از سختی‌ها نگن، بلکه روی زیبایی‌های این حرفه هم تمرکز کنن. ما می‌خوایم خودمون نمونه کوچکی از همین امید باشیم،اینکه دامپزشکان ایرانی به دور از دغدغه‌های غیرحرفه‌ای فعلی که هیچ نقشی در به وجود آمدن آن ندارند بتوانند در جهت پیشرفت هرچه بیشتر حرفه‌ی خود قدم بردارند و رعایت هر چه بیشتر حقوق حیوانات در دستور کار قرار بگیرد.امروزه دامپزشکی بیش از هر زمانی نیازمند مدیران دلسوز از دل جامعه‌ی دامپزشکی میباشد.

فاخته: "جمله‌ای برای مخاطبان": در نهایت، اگر بخواهید با یک جمله، تمام جنبه‌های زندگی حرفه‌ای و شخصی مشترکتان را توصیف کنید و پیامی به خوانندگان فاخته نیوز بدهید، آن جمله چه خواهد بود؟

داشتن تعادل بین زندگی شخصی و حرفه‌ای و پرورش خصوصیاتی چون صبر و تلاش و انصاف در خود باشیم.

از این زوج جوان و پرتلاش بابت وقتی که در اختیار ما گذاشتند سپاسگزاریم؛این  گفت‌وگو یادآوری می‌کند که حتی در میان سختی‌های حرفه‌ای دامپزشکی، می‌توان زیبایی، عشق و امید را دید. شاید راز ماندگاری در همین باشد؛ دیدن زندگی به‌عنوان ترکیبی از علم، هنر و عشق.

گفتگو: دکتر جواد شایان فر