همیشه بیداران عاشق؛ اما این نمی‌دانم کدام ها؟ ۱۵ مهرماه روز ملّی روستا و عشایر

فاخته- روستا و روستا نشینی تعاریف و ویژگی خاص خود را دارد، تولید ثروت و ارزش افزوده به سهم ۲۶ درصدی خود و به هم خوردن تعادل این ارزش افزوده در مقیاس با سهم ۷۴ درصدی شهرنشینان و کاهش برخورداری از این ارزش افزوده منجر به مهاجرت اجباری و روی آوردن نیروی کار روستاها به بخش خدمات در شهرها و حاشیه کلانشهر ها تمایل پیدا کرده و سیاستگذاری و تداخل امور بیش از ۷۶ مرکز و نهاد درگیر روستاها به توسعه نامتوازن و ناخواسته این پهنه تولیدی کشور انجامیده است.
از فعالیت های شبانه روزی در عرصه روستاها در باب تولیدات محصولات کشاورزی و دامی، زیرساخت ها، رشد و توسعه آموزش و پرورش ، امور آب، برق، گاز، جاده، خانه های بهداشت، حمل و نقل، ساماندهی بازار عرصه و مصرف بالحق و الانصاف نمی توان به سادگی گذشت، اما همه ما در آرزوی بهترین ها و ارتقای کمی و کیفی وضعیت کنونی روستاها ، روستانشینان قانع و کم توقع در اندیشه و تفکرات و در عرصه های میدانی و عملی هستیم.
از طرفی نقش راهبردی بانوان ساکن روستاها در کنار مردان روستایی و کانون خانواده و فعالیت های اقتصادی مترتب بر آن مستلزم نگاه حمایتی و تندرستی آنان است که به عنوان مثال ارگونومی و ساختار اسکلتی و فیزیکی آنان در پای دارهای قالی بافی و سایر تولید محصولات بافتنی به یغما نرود.
در روستاها قشر همیشه بیدار عاشقان را در عرصه های تولیدی و مراقبتی داریم مانند گندم کار، باغدار، دامدار، مرغدار، دامپرور، قرق بان، جنگل بان، مرتع دار، دامپزشکی، پیرادامپزشکی، مهندس دامپروری و تغذیه دام و طیور، پزشک، پیرا پزشکان، بهورزان، ماما ها، تکنسین ها، آتش پاد ها، سیم بان خطوط برق و تلفن، حفظ و مرمت راه های آسفالت،شوسه و مالرو، توجه به عشایر کوچ رو و نیمه کوچ رو در زمان مهاجرت موقت به قشلاق و ییلاق و.... که زحمات و تلاش های هریک از این خدمتگزاران قابل قدردانی و تکریم است.

«این نمی‌دانم کدام ها! در باب بیش از ۷۶ مرکز و نهاد تصمیم گیر در پهنه روستایی نیاز به سازمانی واحد و مدیریتی یکپارچه دارد که اثربخشی مطلوب را قطعا در راستای جامعه شناختی توسعه روستایی متوازن و همه جانبه به دنبال خواهد داشت.مشکل اساسی سیاستگذاری روستایی ما ریشه در عدم تعریف یک الگو و مدل متوازن رشد و توسعه روستایی است که در وضعیت فعلی فاقد کاریزما و سرشار از خطا و آزمون   های کهنه و کسالت آور است و تبیین ساز وکارهای مدل ایده آل توسعه جامع روستاها به مانند هسته های اولیه در جهاد سازندگی  طی سال‌های  طلایی ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ نیاز و ضرورت دوباره است که از یاد فراموشانند.»