حیف که حرف نمی زنند!؛ دردسرهای "دامپزشک" ...؛ بخش نخست

فاخته- عرصه فعالیت های دامپزشکی در سراسر جهان معاصر از دوران دیرین تاکنون عرصه شگفت انگیز چالش ها، سختی ها، امید و اثربخشی ها ، لبخندها و آرامش و آسایش خاطر، اشک و ناله ها برای مرگ و میر موجودات بی زبان و بی دفاع، درمان برخی حیوانات ناز پرورده خانگی دارای رفاه کامل و بی خیال عالم، معالجه و تلاش برای نجات دادن حیوانی جوان یا پیر و فرتوت در گرما، سرما، گردباد، توفان، سیل، آتش سوزی در تمامی فصول و  از جاده های هموار  تا راه های مالروی سنگلاخی، خاکی و صخره های صعب العبور و کوه ها، دشت ها، برکه های آبی و باتلاقی، زیر تابش شدید خورشید و گرما در تابستان و بوران و کولاک ، یخبندان و برودت هوا در زمستان ، پیاده و سواره و... تنها بخش کوچکی از این عرصه نابرابر مقابل انسان و حیوان است که در اوج انسانیت و وجدان کاری تفسیر و معنا می شود.

«این یادداشت کاملا گلوبال است و محدود به یک عرصه سرزمینی خاص نیست، زیرا وقتی تفکر و بینش جهانی داشته باشیم می دانیم و یقین داریم وقتی یک مقام مدیریتی عالی دامپزشکی خودش درخواست دیدار و ملاقات با رسانه ها را برای ارتقای کمی و کیفی صنف خود  می دهد به ناگاه منشی یا مسوول دفتر اش درب اتاق را باز نمی کند و با صدای بلند و در حالی که درب کاملا باز است پس از ده دقیقه فریاد نمی زند که وقت دیدار رسانه ای تمام است و آنگاه که به مسئول مربوطه گِله می کنید که این چه طرز رفتار پایین خطی منشی شماست؟! با کمال تاسف و با خنده و تمسخر می گوید: ناراحت نشوید رفتار مسوول دفتر بنده با همه چنین است! که  ترجمان این گفتار یعنی که من مسئول عالی رتبه هم زیر بلیط منشی ام هستم و عملا هیچکاره ام! بله وقتی یک فرد سالیان سال در جایگاه منشی گری و یا مسوول دفتری است تبدیل به آب راکد و گنداب می شود که سریع باید سیفون را کشید و آب تازه را با طراوت و سرزندگی شفاف و زلال هر چند وقت یکبار پمپاژ کرد.
حیوانات و جانوران خاکی، آبی و دوزیست حیف که حرف نمی زنند و گرنه مقابل تیمارگران خود اگر به سخن آیند فقط قدردانی می کنند و دردسرهای یک دامپزشک و یا پیرا دامپزشک را شاید از من مثلا انسانِ  در هر رده کاری بهتر و از ژرفای وجود و روح و روان خویش به مراتب درک می کنند.
برای فهم بیشتر و جایگاه برتر دامپزشکی در جهان نگارنده  این  یادداشت نخست به خود و سپس  دیگران را به خوانش خاطرات زیبای " دکتر جیمز هِری یِت " دامپزشک اهل اسکاتلند در ۶ جلد با عنوان " همه آن مخلوقات کوچک و بزرگ" توصیه  و یاد آوری می کند : "هرگز سَر به سَر یک دامپزشک نگذار! " تا شاید شاهد احترام بیشتر به دامپزشک، پیرادامپزشک و حیوانات و جانوران بی زبان در جهان باشیم که در جایگاه خاص خود  ارزش هرنوع تکریم و توجه را داشته، دارند و خواهند داشت.» ادامه دارد...

علیرضا کیهان پور