"بزرگان گول خور" در مصاف با " کوچکان گول زن" بگذر و بگذار فکر کنند که ساده گی است...

فاخته- «کار» واژه مقدس و مانایی است که همه افراد  در سراسر کره خاکی به نوعی و در جایگاه خاص خود و با توجه تخصص  و تجربه  مرتبط با آن زندگی کرده و مهم اثر بخشی و تاثیر گذاری نوع کار است که با مانا بودن آن تفسیر می شود.
اگر عاشق کار مربوط به خودت باشی و زندگی شخصی ات حتی فدای کاری شود که به آن نگاه باری به هر جهت نداشته باشی یک حس زیبای آسودگی وجدان  و سربلندی مقابل تک تک کسانی است که جامعه هدف ات را تشکیل می دهند.
لیاقت و کفایت کار کردن، گمشده امروزه در سپهر روابط خاص و ویژه است که عرصه را بر گستره  تفکر و اجرایی کسانی که در فضای حاشیه نبوده و در بطن شفاف پراتیک  هستند بسیار محدود کرده که مطمئن  نیستیم که از بی لیاقتی خودشان است، یا از حسادت و یا یک بیماری هیستریک کوچک هایی گول زن در مصاف با بزرگ اندیشان گول خور؟ البته نه در عمق  و ژرفای  بلکه در سطح و کف روی آب که سرنوشتی جز تبخیر افکارتحمیلی و محدود کننده آنان در انتظارشان نیست!.
 چهار کانسپت آرزو و تجربه کاری نگارنده را به وادی زیبای نوشتار و تحلیل و مقالات تخصصی کشاند:
نخست تقدیر الهی  و الطاف جاودان یگانه پروردگار جهان هستی که اصلی ترین آن به شمار می رود.

کار کردن عاشقانه در داروخانه انسانی  که ذخیره کردن نام داروهای تجاری و همطراز ژنریک آن در حافظه ای که هنوز هم به لطف خدا  و به روز جاری و ساری است.

مطالعات تاریخی ایران و جهان در راستای  سوابق برنامه ریزی و خاطرات شفاهی متخصصان بخش کشاورزی که به دلیل علاقه و خوانش کتاب های حرفه و فن نظام آموزشی وقت شیفته آگاهی رسانی و اطلاع رسانی در این راستا شدم.

کسب تجربه و آموختن حین کار در بخش طرح و برنامه ریزی پروژه های مرتبط کاری؛ دنیایی از نوع گزارش های تحلیلی و بر اساس تجلی کارهای انجام شده، نیمه تمام و در حال اجراء در سراسر کشور و سپس پیگیری و بازدید میدانی بیش از صدها پروژه که به تجربیات تئوری و عملی ام در یک کارگاه بزرگ اجرایی  به وسعت کُل استان ها و آنگاه معبر مستند سازی رسانه ای آن افزود و راهگشا بود و در مقابل علایق من که از صمیم وجودم به آن عشق ورزیده و هنوز هم به لطف پروردگار که هر روز بیش از دیروز در سطور نوشتارهایم در کل بخش کشاورزی ادامه دارد از انجام این کارها هیج پشیمانی و احساس خستگی نداشته و ندارم و گویی که با نوشتن زنده مانده ایم و البته به این سخت جانی خود هرگز گمان نبود اما ایمان قلبی به کلام شریف و مقدس الهی که "یدالله فوق ایدیهم" را هیچ شخص و پدیده ای نمی تواند سد راهش شود که خداوند متضمن ادامه کارهاست  همگان را بس است.    
گاهی ناملایماتی در انجام کارهایی که عاشقانه به آن ها نگاه می کنیم به وجود می آید که متاسفانه " مصاف بین بزرگان گول خور و کوچکان گول زن"است که فکر می کنند که زرنگ و صاحب فنون کژراه ها هستند! زیرا خداوند ناظر و آگاه به نیت هاست که در قرآن کریم بارها فرموده  که "الله علیم به ذات الصدور".
«چه بخواهیم یا که نخواهیم ؛ چه بخواهند یا که نخواهند و چه بخواهید یا که نخواهید در این وادی نوشتاری به دلایل فوق تقدیرمان در درگاه الهی ثبت شده که نیازی به تقدیرنامه و تایید کاغذی هیچ فردی هرگز نیست که کارایی هم نداشته و وقت گیر است و سرانجام در بایگانی ها به دلیل جنس گلاسه آن پس از چند سال اندک تبدیل به پودر خواهد شد. باز هم خواهیم نوشت تا باشیم و می نویسیم چون هستیم تا روزی که زنده باشیم.»
پایان بخش نخست

علیرضا کیهان پور