تَردستی برخی خوش نشینان صندلی مدیریتی با "مکعب سِحِر آمیز روبیک"

فاخته- احکام انتصاب های حداکثر ۴ ساله در رده های میانی و یا حتی متمایل به رسته عالی نخستین بار در اواخر وزارت غلامرضا فروزش تا اواسط دوران محمد سعیدی کیاء وزیران پیشین جهادسازندگی سابق(قبل از ادغام سال ۱۳۷۹) عملیاتی شد که آسیب شناسی مدیریت های ۴ سال به بالا  کلاف دبش و پیچیده مربوط به خود را دارد به طوری که عملکرد یک مجموعه نه در زمان حال که در پایان دوره مدیریتی یعنی سال ها بعد به طور نسبی شاید راستی آزمایی شود که آیا حرکت تشکیلات رو به رشد و توسعه بوده و یا فقط درجا زدن بوده و با آمار سازی این چند روز بی ارزش ایام زودگذر تکیه زدن بر جایگاهی که لیاقت آن را نداشته نه خدمت بلکه هزینه سَربار به کشور و مردم بوده است.
ماندن یک فرد به مدت  ۱۵ سال و نه چهار سال با ریتم ایستایی و عدم چرخشی یک منصب در درجه نخست سبب عدم انعطاف پذیری، استهلاک تفکر، رسوبی شدن، مقابله با هر نوع جوانگرایی و نوآوری، سد راه شدن متخصصان جوان تازه نفس مشتاق خدمتگزاری و ایجاد حصارهای امن و دیوارکشی فولادین به دور حلقه های دور و بَر خود خواهد شد.
اما مصیبت بزرگتر این است که برخی از این خوش نشینان تکیه زده بر صندلی های فرسوده و زنگ زده چنان با تَردستی هر نوع ارائه گزارش و عملکرد را به مانند چرخاندن مکعب چهار وجهی روبیک می پیچانند که کسی متوجه نشود و این گونه تلقی شود که اگر برای امثال بعضی افراد اراده ای برای تغییراش وجود داشته باشد آن مجموعه و سامانه از هم خواهد پاشید در حالی که هرگز چنین نیست و هر مدت یکبار خروجی و ورودی آب را  اگر به درون این برکه راکد و مسموم جاری کنند موجب تازه گی و طراوت و پویایی شده و جای نگرانی ندارد. به عنوان مثال وقتی برای خرید و فروش فلّه ای محصول زیتون  رودبار گیلان اگر همراه با روغن و آب تازه آن باشد هرگز نگران کننده نیست و سالم و تَر و تازه می ماند و در غیر این صورت زیتون را باید پرورده کرد تا ماندگار شود.به یاد داشته باشیم ؛ در این آشفته بازار اگر  ساده اندیشی کودکانه امر را بر رستم و سهراب گُرز به دست متشبه سازد، سرنوشت آنان نیز سقوط به قعر  همان سیاهچاله عمیق خواهد بود./ ۳۸۶

     علیرضا کیهان پور

# منهای دامپزشکی، دام، طیور و صنایع  وابسته