برنامه پنج ساله هفتم توسعه و بومی‌سازی دستورالعمل‌های سازمان دامپزشکی؛ مزایا و چالش ها!

فاخته- بومی سازی فرآیندی پیچیده است که به منظور تطبیق قوانین و دستورالعمل‌های بین‌المللی با شرایط و نیازهای بومی هر کشور انجام می‌شود. این فرآیند شامل تغییراتی در ساختار و محتوای دستورالعمل‌ها به گونه‌ای است که بتوانند به بهترین شکل ممکن نیازهای محلی را برآورده کنند.

در ادامه، به جنبه‌های مختلف بومی‌سازی این دستورالعمل‌ها می‌پردازیم؛
الف. تعریف و اهمیت بومی‌سازی: به معنای تطبیق دستورالعمل‌ها و استانداردهای بین‌المللی با شرایط فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی یک کشور است. این فرآیند برای اطمینان از کارایی و اثرگذاری دستورالعمل‌ها در محیط محلی ضروری است و به بهبود کیفیت خدمات دامپزشکی کمک می‌کند.
ب. عوامل مهم در بومی‌سازی
 ۱.شرایط اقلیمی و زیست‌محیطی: هر کشور دارای شرایط اقلیمی خاصی است که بر سلامت دام‌ها تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، روش‌های مدیریت بیماری‌ها در مناطق گرم و خشک متفاوت از مناطق سرد و مرطوب است.
 ۲.ساختار اقتصادی و اجتماعی: وضعیت اقتصادی و سطح توسعه هر کشور می‌تواند بر منابع موجود برای اجرای دستورالعمل‌ها و نیز بر پذیرش آنها توسط جامعه تأثیر بگذارد.
۳.فرهنگ و عادات محلی: فرهنگ غذایی و عادات محلی می‌تواند در بومی‌سازی دستورالعمل‌ها نقش مهمی ایفا کند. به عنوان مثال، مصرف برخی محصولات دامی در برخی فرهنگ‌ها رایج‌تر است و باید این موارد در دستورالعمل‌ها مد نظر قرار گیرد.
۴.پاسخگویی به نیازهای ملی: تضمین می‌کند که نظارت‌ها به بهترین شکل ممکن به نیازهای خاص هر کشور یا منطقه پاسخ دهند.
۵.افزایش پذیرش و همکاری: با توجه به ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی محلی، پذیرش و همکاری کارکنان و مسئولین محلی در فرآیندهای نظارتی افزایش می‌یابد.
ج-. مراحل بومی‌سازی نظارت بهداشتی
1.تحلیل وضعیت موجود و ارزیابی وضعیت بهداشتی: بررسی شرایط فعلی بهداشت در مراکز و شناخت نقاط قوت و ضعف موجود
2.شناخت نیازهای محلی: تحلیل نیازهای خاص بهداشتی و فرآیندهای مراکز در هر منطقه برای تعیین نیازهای بومی.
 3.تطبیق با استانداردهای بین‌المللی و ملی بررسی دستورالعمل‌های بین‌المللی: مطالعه و ارزیابی استانداردهای بین‌المللی، 
4.تدوین دستورالعمل‌های ملی: توسعه دستورالعمل‌های بومی که با شرایط و نیازهای محلی هماهنگ هستند
5.اجرای تغییرات و اصلاحات تطبیق دستورالعمل‌ها: اعمال تغییرات لازم در دستورالعمل‌ها به منظور تطبیق با شرایط محلی
6.آموزش مجدد کارکنان: آموزش کارکنان مراکز برای اجرای دستورالعمل‌های جدید و ارتقاء مهارت‌های فنی و بهداشتی
7 پایش و ارزیابی مستمرمانیتورینگ مستمر: نظارت و ارزیابی مداوم عملکرد مراکز  برای اطمینان از رعایت استانداردهای بومی‌سازی شده.
8.به‌روزرسانی و بهبود مداوم: بازنگری و اصلاح مداوم دستورالعمل‌ها بر اساس بازخوردها و تغییرات شرایط محلی.
د- چالشهای پیش رو 
 1.چالش‌های بومی‌سازی نظارت بهداشتی مقاومت در برابر تغییر: برخی از افراد و سازمان‌ها ممکن است در برابر تغییرات مقاومت کنند.
2.کمبود منابع: کمبود منابع مالی و انسانی می‌تواند روند بومی‌سازی را کند کند.
3.پیچیدگی فرآیندها: پیچیدگی استانداردهای بین‌المللی و تطبیق آنها با شرایط محلی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
ه-. عوامل موثر در موفقیت بومی‌سازی
1. همکاری بین بخشی همکاری نهادهای مختلف: تعامل بین دامپزشکی، مراکز ، و نهادهای محلی برای بهبود فرآیند بومی‌سازی.
2مشارکت بخش خصوصی: مشارکت فعال بخش خصوصی در اجرای دستورالعمل‌های بومی‌سازی شده و تأمین منابع مورد نیاز. 
3.تجهیزات و فناوری استفاده از فناوری‌های نوین: بهره‌گیری از فناوری‌های مدرن برای پایش و کنترل بهداشتی، 
4.سیستم‌های ردیابی و کنترل کیفیت: استفاده از سیستم‌های ردیابی برای اطمینان از کیفیت مواد اولیه و محصولات نهایی.

و. مزایای بومی‌سازی نظارت بهداشتی 
1-بهبود کیفیت :دستورالعمل‌های بومی‌سازی شده با توجه به شرایط محلی بیشتر کارا هستند و می‌توانند به بهبود کیفیت محصولات کمک کنند.
2.کاهش هزینه‌ها: تطبیق دستورالعمل‌ها با شرایط محلی می‌تواند به بهینه‌سازی منابع و کاهش هزینه‌ها منجر شود.
3.بهبود سلامت عمومی: بومی‌سازی نظارت‌ها می‌تواند به کاهش مخاطرات بهداشتی و بهبود سلامت عمومی جامعه منجر شود.

دکتر رضا افشاریان

دامپزشک