یادداشت؛ دکتر میرجلال سیدرسولی: نقدی بر آموزش‌های نظام دامپزشکی
فاخته- در سنوات ابتدایی، تمام این کلاسها به صورت حضوری و توسط شوراهای نظام دامپزشکی استانها انجام می‌شد ولی با شیوع بیماری کرونا لزوم استفاده بیشتر از تکنولوژی به جهت رعایت پروتکل های بهداشتی بیشتر حس شد و وبینارها رونق گرفتند. پس از عبور از پیک‌های متعدد کرونا و فروکش کردن آن نیز شاهد برگزاری توام کلاسها به دو شکل حضوری و مجازی بودیم.
در این بین نقدهایی چند بر کلاسهای آموزشی نظام دامپزشکی وارد است که در این مقال به برخی از آنها خواهیم پرداخت.
۱- مجازی یا حضوری؟
شاید بتوان گفت که شرایط کلاس های بازآموزی نظام دامپزشکی به گونه‌ای پیش رفته است که نفس اخذ امتیاز بازآموزی برای اعضا و اخذ هزینه برگزاری کلاسها برای سازمان نظام دامپزشکی ارجح تر از بحث آموزش بوده است! سابق بر این و زمانی که کلاسها بصورت صرفا حضوری بود، به جهت مشکلات خاص این کلاسها و گاهی دوری فواصل شاهد بودیم که هر همکاری می‌توانست برای اخذ امتیاز بازآموزی در صورت نبود کلاس بازآموزی در استان خود با همکاری دیگر در ۱۵۰۰ کیلومتر آن‌طرفتر هماهنگی کرده و وی را بجای خود به کلاس مربوطه بفرستد و خودش امتیاز بازآموزی را دریافت کند! در کلاسهای مجازی نیز این امکان وجود دارد که فردی با آنلاین شدن و بدون حضور در مقابل لب‌تاپ و موبایل، گواهی شرکت در کلاس را به دست آورد و یا فردی دیگر بعلت عدم دسترسی به اینترنت یا ضعیف بودن آن، امکان اتصال را نداشته و کلاس را از دست بدهد!
۲- محتوای آموزشی کلاسها
علاوه بر تحصیلات کلاسیک که شاکله علمی فارغ‌التحصیلان است، بازآموزی پس از فراغت از تحصیل بایستی باعث آشنایی بیشتر فرد با شغل مورد نظر و به نوعی چراغ راه وی و مکمل پایه علمی وی باشد. فلذا بهتر است موارد عملی تر در این کلاسها مد نظر قرار گیرد. در حالی که اکثر محتوای ارائه شده در حد آکادمیک و نظری می‌باشد. حتی گاهی به موضوعات نسبتا کم اهمیت‌تر با حجم بیشتری پرداخته می‌شود. به عنوان مثال در حوزه درمان، تناسبی بین کلاس بازآموزی سرم تراپی با تدریس یک استاد و امتیاز بازآموزی ۴ با کلاس انگل »فاسیولا هپاتیکا« با تدریس چندین استاد و امتیاز بازآموزی ۸ نیست!
۳- هزینه کلاسها
یکی دیگر از نقدهای اعضاء به کلاسهای بازآموزی نظام دامپزشکی، هزینه بالای این کلاسهاست. در مقطعی یک کلاس بازآموزی که توسط سایر نظام‌های صنفی نظیر نظام پزشکی، کشاورزی و... برگزار می‌شد و نهایتا ۳۰ الی ۴۰ هزار تومان برای اعضایشان هزینه داشت، چنین وبیناری برای یک دامپزشک در رنج ۱۰۰ الی ۱۵۰ هزار تومان تمام می‌شد. مواردی بوده است که یک کلاس بازآموزی با تدریس یکی از اساتید متخصص در دانشگاه مربوطه به شکل داخلی انجام شده است و همزمان کلاسی توسط نظام دامپزشکی با عنوانی مشابه و تدریس همان استاد، هزینه‌ای سه الی چهار برابر داشته است! حتی برخی شرکت‌ها به بهانه بهره‌گیری از اساتید بلندمرتبه‌تر و تعدد اساتيد و... مبالغ بسیار بالاتری برای همان تعداد امتیاز بازآموزی دریافت می‌کنند. در حالی که نظام پزشکی با جذب اسپانسر برخی کلاسها را بصورت رایگان به همراه پذیرایی برگزار می‌کند. در پرس و جویی که از برخی دوستان دست اندر کار داشتم، درصدی از این درآمد، قدرالسهم سازمان نظام دامپزشکی کشور و درصدی دیگر سهم شورای نظام استان برگزار کننده بوده و درصدی حق‌التدریس مدرس کلاس و الباقی سهم شرکت برگزارکننده است که این تعدد قدرالسهم‌ها باعث افرایش هزینه‌ها می‌شود.
حال اگر نیت برگزاری این وبینارها چیزی جز بازآموزی و ارتقای همکاران نیست، پس نیاز به بازنگری اساسی در سیاست‌های آموزشی سازمان نظام دامپزشکی احساس می‌شود. فلذا پیشنهاد می‌گردد سیاست‌گذاری آموزشی، دریافت پیشنهادات از اساتید مجرب و همکاران پیشکسوت رده‌های مختلف شغلی و سپس انتخاب سرفصلهای عملی و ارائه به شرکت‌های آموزشی و مدرسان جهت آشنایی بیشتر دامپزشکان با چالشها و موارد تخصصی پوزیشنهای مختلف شغلی و جلوگیری از تدریس مطالب متفرقه و غیرضروری در دستور کار قرار گیرد و کاهش هزینه کلاسها بطور مثال با حذف قدرالسهم شوراهای استانی در کلاسهای غیرحضوری و تعدیل قدرالسهم خود سازمان نظام و جذب اسپانسر به منظور کاهش هزینه کلاس های حضوری و ترغیب بیشتر اعضا به شرکت در کلاسها صورت گیرد.
دکتر میرجلال سیدرسولی
دامپزشک
دسترسی سریع
بخش های مفید
راه های ارتباطی
