از سفالگری تا نظارت بر فرآورده خام دامی؛ نبرد بانوی دامپزشکی که با دستان هنرمندش، سلامت گوشت را تضمین می‌کند!

فاخته- متولد سمنان دانش آموخته دکتری عمومی دامپزشکی از دانشگاه آزاد گرمسار و هنرمند و کارآفرین با چشمانی که همزمان زیبایی‌ها و زشتی‌های دنیا را می‌بینند، او از ناعدالتی‌های شغلی می‌گوید و از عشقی که سختی‌ها را برایش بی‌معنا کرده است. در این مصاحبه، روایتی می‌شنویم از دختری که ماهی سیاه کوچولو را سرمشق خود قرار داد و حالا خودش به اقیانوس زدایی تبدیل شده که هم علم را قضاوت می‌کند و هم هنر را خلق می‌کند.

بخش ۱: تولد یک رویا – "از ماهی سیاه کوچولو تا دکترای دامپزشکی"

فاخته: خانم دکتر، رویای کودکی شما چگونه به واقعیت تبدیل شد؟ از کجا فهمیدید مسیرتان تلفیقی از هنر و دامپزشکی خواهد بود؟

دکترزهرا شعبانی: "کتاب ماهی سیاه کوچولو همیشه در ذهنم بود: 'آیا زندگی فقط در یک حوض کوچک است؟' من از کودکی عاشق حیوانات و هنر بودم. وقتی وارد دانشکده دامپزشکی شدم، دیوارهای بی‌روح بیمارستان مرا برآن داشت تا اولین تابلوهای کاشی را طراحی کنم و نصب کنم. از آن روز فهمیدم که می‌توانم این دو دنیا را با هم تلفیق کنم."

فاخته: خانواده شما در این مسیر چه نقشی داشتند؟ آیا کسی مخالف بود؟

دکتر زهرا شعبانی: "پدر و مادر و پدربزرگم بزرگ‌ترین مشوق‌های من بودند. پدرم که خود هنرمند سفالگر است، همیشه به من می‌گفت: 'از خودت یک زن الگو و تاثیرگذار بساز'. هیچ‌گاه مخالفتی نبود، فقط حمایت بود."

فاخته: آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر هنر را انتخاب می‌کردید، الان کجا بودید؟ زهرا شعبانی:"(با لبخند) اگر هنر نبود، شاید یک دامپزشک بی‌حوصله و خسته بودم. هنر به من صبر و آرامش می‌دهد تا در محیط پراسترس کشتارگاه بهترین تصمیم را بگیرم."

بخش ۲: نبرد در محیط مردانه – "جایی که جنسیت مانع نیست، نقطه قوت است!"

فاخته: به عنوان یک خانم در محیطی مثل کشتارگاه، آیا با تبعیض یا نگاه‌های جنسیتی مواجه شده‌اید؟

دکتر زهرا شعبانی: "خوشبختانه در استان سمنان و در محیط کارم، عملکرد برای مسئولان مهم بوده نه جنسیت. شاید تنها چالش، این بود که در ابتدا به عنوان یک زن سخت‌تر به من اعتماد می‌کردند. اما با اثبات توانایی‌ها، این نگاه هم تغییر کرد."

فاخته: بزرگ‌ترین چالش کاری یک دامپزشک زن در ایران چیست؟

دکتر زهرا شعبانی: "متاسفانه گاهی دستمزد ناعادلانه است. برخی کارفرماها به صرف زن بودن، دستمزد کمتری در نظر می‌گیرند. اما چالش بزرگ‌تر که برای همه همکارانم وجود دارد، 'گمنامی' ماست. مردم نقش و تاثیر دامپزشک در سلامت جامعه را نمی‌دانند و زحمات ما به نام صنف‌های دیگر تمام می‌شود."

فاخته: اگر فردا به عنوان مشاور نظام دامپزشکی انتخاب شوید، اولین پیشنهادتان برای بهبود شرایط زنان چیست؟

دکتر زهرا شعبانی: "فرهنگ‌سازی! باید نقش موثر دامپزشک در جامعه معرفی شود. وقتی ارزش کارمان دیده شود، حقوق و احترام هم متناسب با آن خواهد شد."

بخش ۳: هنر در خدمت علم – "وقتی تابلوهای کاشی، پیام‌آور سلامت می‌شوند"

فاخته: چگونه از هنر برای فرهنگ‌سازی در حوزه دامپزشکی استفاده می‌کنید؟

دکتر زهرا شعبانی: "من از هنرم برای آگاه‌سازی مردم استفاده می‌کنم. تابلوهای کاشی با نمادهای دامپزشکی طراحی می‌کنم و در مکان‌های عمومی نصب می‌کنم. حتی در شبکه‌های اجتماعی، از هنر برای انتقال پیام‌های بهداشتی بهره می‌گیرم."

فاخته: آیا برنامه‌ای برای برگزاری نمایشگاهی از تلفیق هنر و دامپزشکی دارید؟

دکتر زهرا شعبانی: "بله، آرزوی من برپایی یک گالری از آثار هنری است که روزهای تحصیل، نقش دامپزشک و علم دامپزشکی را به تصویر بکشد. دوست دارم اساتید و همکارانم نیز در این نمایشگاه حضور داشته باشند."

فاخته: نماد هنری شما یک ماهی است. چرا ماهی؟

دکتر زهرا شعبانی:"ماهی برای من نماد زندگی، عشق و جریان داشتن است. همان‌طور که ماهی در آب زنده است، من نیز در تلفیق علم و هنر زنده‌ام."

بخش ۴: صدایی برای گمنامان – "ما حافظان سلامت جامعه‌ایم که دیده نمی‌شویم"

فاخته: به نظر شما چرا صدای دامپزشکان آن‌طور که باید شنیده نمی‌شود؟

زهرا شعبانی:"متاسفانه دامپزشکان ما اغلب بی‌ادعا هستند و در حاشیه فعالیت می‌کنند. از سوی دیگر، قدرشناسی کافی از سوی مسئولان و جامعه وجود ندارد. این باعث دلسردی بسیاری از همکاران باسابقه و باانگیزه شده است."

فاخته: آیا تا به حال احساس کرده‌اید عمداً جلوی رشد شما را گرفته‌اند؟

دکتر زهرا شعبانی: "بله، بارها دیده‌ام که زحمات همکارانم به نام سازمان‌های دیگر تمام می‌شود. در چنین مواقعی، سعی کرده‌ام با روشن‌گری و توضیح، نقش واقعی دامپزشک را یادآوری کنم."

فاخته: پیام شما به مسئولان چیست؟

دکتر زهرا شعبانی:"قدردان جامعه دامپزشکی باشید. ما با وجود تمام خطرات و استرس‌ها، با عشق کار می‌کنیم تا سلامت جامعه را تضمین کنیم. حتی کوچک‌ترین تغییرات مثبت می‌تواند باعث امیدواری ما شود."

بخش ۵: آینده و امید – "سفری که با وجدان و عشق آغاز شد"

فاخته: اگر امروز به گذشته برگردید، آیا باز هم همین مسیر را انتخاب می‌کنید؟

دکتر زهرا شعبانی: "قطعاً! من معتقدم هر کاری را در زمان خودش انجام داده‌ام. اگر به عقب برگردم، دقیقاً همین مسیر را دوباره طی خواهم کرد."

فاخته: تصور کنید پنج سال دیگر با شما مصاحبه کنیم. دوست دارید چه دستاوردهایی را تعریف کنید؟

دکترزهرا شعبانی:"دوست دارم بگویم که توانسته‌ام نام نیکی از خود به جا بگذارم و یک فرد مفید برای جامعه باشم. به نظرم نام نیک، بزرگ‌ترین دستاورد انسانی است."

خبرهای حوزه دامپزشکی و صنایع دام و طیور را در کانال تلگرامی فاخته دنبال کنید. (کلیک کنید)

دیدگاه خود را در خصوص این گزارش، از قسمت نظرات، به اشتراک بگذارید.

فاخته: و سخن آخر شما به عنوان یک دامپزشک و هنرمند چه سخنی با همکاران خود دارید ؟

دکترزهرا شعبانی:"به همه همکارانم می‌گویم: در هر نقش و مسئولیتی که هستید، با وجدان و عشق کار کنید. هرگز در نقش یک سایه نباشید و همیشه تاثیرگذار باشید. من آماده‌ام تا با هنرم هرگونه کمک فرهنگی برای معرفی هرچه بیشتر حرفه دامپزشکی انجام دهم."

دکتر شعبانی با آرامش خاصی که از تلفیق علم و هنر نشأت می‌گیرد، می‌گوید: "زندگی یعنی در یک تکه جا بروی و برگردی؟ یا طور دیگر هم می‌شود زندگی کرد!" او ثابت کرده که می‌شد طور دیگر زندگی کرد؛ هم در کشتارگاه ایستاد، هم روی کاشی‌ها نقش زندگی کشید. روایت او نه تنها یک مصاحبه، بلکه یک درس زندگی است درباره استقامت و پشتکار و عشق!

گفتگو: دکتر جواد شایان‌خواه