فاخته- او بهجای اینکه فقط وعده دهد، تلاش کرد که نگاه سازمان نظام دامپزشکی را بهسمت ارزشآفرینی واقعی و تأثیرگذاری در میدان کار ببرد. او اعتقاد دارد که اعتماد صنف و فعالان حوزه دام، طیور و آبزیان، با کار واقعی و قدمهای عملی بهدست میآید، نه با شعارهای تکراری.
در همین راستا، دکتر مطلبی بهسرعت وارد گفتگو و همکاری با تشکلهای مهم این حوزه شد. او تفاهمنامههایی با انجمن زنجیرهای پرورشدهندگان طیور کشور و همچنین مراکز علمی و پژوهشی مثل مرکز تحقیقات شیلات امضا کرد. این حرکتها، نشاندهنده این بود که سازمان نظام دامپزشکی در مدیریت جدید، دیگر قصد ندارد فقط نظارهگر باشد، بلکه میخواهد در مسیر حل مشکلات، ارتقای کیفیت تولید و تأمین سلامت جامعه نقش فعال و مؤثر ایفا کند.
یکی از تجربههایی که دکتر مطلبی در تصمیمگیریهایش به آن توجه داشته، تجربهای است که در سالهای گذشته در صنعت پرورش میگو در استانهای جنوبی کشور اتفاق افتاد. در آن زمان، پرورش میگو با سرعت زیادی رشد کرد و سرمایهگذاریهای زیادی در این بخش انجام شد، اما چون هماهنگی کافی بین بخشهای مختلف این صنعت وجود نداشت و نظارتهای لازم هم بهدرستی انجام نمیشد، مشکلات زیادی به وجود آمد. و افت بهرهوری، از جمله پیامدهای نبود هماهنگی و ضعف در زنجیره تولید بودند.
اما پس از گذشت حدود ۵ تا ۶ سال، همه فعالان و مسئولان به این نتیجه رسیدند که اگر میخواهند این صنعت به مسیر درست بازگردد، باید زنجیره تولید کامل و منسجم شکل بگیرد. یعنی همه بخشها – از تولید پست لارو در مراکز تکثیر گرفته تا پرورشدهندگان، شرکتهای خوراک، مراکز دامپزشکی، حملونقل، بستهبندی و حتی صادرات – با هم هماهنگ و زیر یک مدیریت کلی فعالیت کنند. وقتی این هماهنگی و ساختار ایجاد شد، خیلی از مشکلات حل شد: کیفیت میگو بالا رفت و صادرات این محصول پررونقتر شد.
این تجربه موفق، بهخوبی نشان داد که اگر زنجیره تولید درست طراحی و مدیریت شود، هم تولیدکننده سود میبرد، هم مصرفکننده محصول سالمتری دریافت میکند و هم اقتصاد کشور قویتر میشود.
با همین نگاه، دکتر مطلبی تصمیم گرفت که از همان ابتدای فعالیتش در سازمان نظام دامپزشکی، بر ایجاد زنجیرههای تولید منسجم و علمی در حوزه دام، طیور و آبزیان تمرکز کند. تفاهمنامه با انجمن زنجیرهای طیور، اولین گام در این مسیر بود. در این تفاهمنامه، برنامههایی برای ارتقای کیفیت خدمات دامپزشکی، بهداشت واحدهای تولیدی و افزایش بهرهوری در زنجیرههای پرورش طیور پیشبینی شده است.
این تفاهمنامهها فقط یک قرارداد رسمی نیستند؛ بلکه نشانهای هستند از تغییر نگرش در مدیریت سازمان. یعنی سازمان نظام دامپزشکی دیگر نمیخواهد فقط در نقش ناظر یا صادرکننده مجوز باشد، بلکه میخواهد نقش هماهنگکننده و راهبر در کل زنجیره تولید را ایفا کند.
برای اینکه این مسیر کاملتر و مؤثرتر شود، پیشنهاد میشود که سازمان نظام دامپزشکی دامنه این همکاریها را گسترش دهد. یعنی تفاهمنامههایی مشابه با انجمنهایی مثل کشتارگاههای دام و طیور، کارخانههای تولید خوراک دام و طیور، واحدهای تولید واکسن، مراکز بستهبندی فرآوردههای خام دامی، هم منعقد شود. این همکاریها کمک میکند تا کل زنجیره تولید، از ابتدا تا انتها، تحت یک نظارت بهداشتی و فنی قرار گیرد، و هر بخش از آن با بخشهای دیگر هماهنگ عمل کند.
اگر این مسیر با جدیت ادامه پیدا کند، در آیندهای نهچندان دور میتوانیم شاهد صنعتی باشیم که: تلفات تولید در آن به حداقل رسیده است، کیفیت محصولات بالا رفته، سلامت عمومی جامعه بهتر شده، تولیدکننده از سود منصفانه بهرهمند شده و دامپزشکی کشور به جایگاه واقعی خود در اقتصاد ملی و سلامت عمومی دست یافته است.
امروز، سازمان نظام دامپزشکی در نقطهای مهم و سرنوشتساز قرار دارد. فرصت بزرگی برای تحول در اختیار است. اگر با برنامهریزی، تعامل با تشکلها، استفاده از تجربههای موفق گذشته و نگاه علمی جلو برویم، میتوانیم آیندهای روشن برای صنعت دامپزشکی کشور بسازیم؛ آیندهای که در آن حرف اول را سلامت، کیفیت و مسئولیتپذیری میزند.
دکتر رضا افشاریان
دامپزشک
این پایگاه خبری بر اساس مجوز معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول فعالیت است. این پایگاه خبری تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و هر گونه برداشت از مطالب آن تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.