سازمان نظام دامپزشکی نیاز دارد تا با یک رنسانس بزرگ، به اصل و ریشه‌ی خود بازگردد

فاخته- امروز در آستانه‌ی یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ سازمان نظام دامپزشکی قرار داریم؛ ششمین دوره انتخابات شورای مرکزی. این انتخابات تنها یک تغییر ادواری در ترکیب اعضا نیست، بلکه فرصتی است برای بازنگری، بازسازی و حرکت به سمت آینده‌ای روشن‌تر. آینده‌ای که در آن، دامپزشکان به عنوان ستون‌های اصلی سلامت جامعه، جایگاه واقعی خود را بازیابند و سازمان نظام دامپزشکی به عنوان نهادی پیشرو و پاسخ‌گو، نقش خود را به درستی ایفا کند.  

از خرداد ۱۳۹۹ تاکنون، پنجمین دوره شورای مرکزی با حضور جمعی از پیشکسوتان و دلسوزان این عرصه تشکیل شده است. در این دوره، شاهد دستاوردها و کاستی‌هایی بوده‌ایم که بدون شک، حاصل عملکرد جمعی تمام اعضای شورا است، نه تنها عده‌ای خاص. هر تصمیم، هر سیاست و هر اقدام، با مشارکت و مسئولیت‌پذیری تمام اعضا اتخاذ شده است. بنابراین، اگر دستاوردی وجود دارد، متعلق به تمام اعضای شورا است و اگر کاستی‌ای مشاهده می‌شود، تمام اعضا در آن سهیم هستند. این اصل انصاف و عدالت است که باید در ارزیابی عملکرد شورا مدنظر قرار گیرد.  

اما آنچه جای تامل دارد، این است که برخی از اعضای شورای فعلی، اکنون و در آستانه انتخابات، به بیان کاستی‌ها و ایرادات می‌پردازند و سعی می‌کنند آنها را به گردن سایرین بیندازند. سوال اینجاست: چرا این عزیزان طی این حدود ۴ سال و ۹ ماه گذشته، زمانی که در جایگاه مسئولیت قرار داشتند، این ایرادات را به صورت علنی مطرح نکردند؟ چرا در طول این سال‌ها، مصاحبه‌ای انجام ندادند، بیانیه‌ای صادر نکردند و یا حتی در جلسات شورا، با قاطعیت به دنبال رفع این مشکلات نبودند؟ آیا این سکوت، نشان‌دهنده‌ی تایید ضمنی عملکرد شورا نبوده است؟  

واقعیت این است که وضعیت فعلی برای اکثریت اعضای سازمان نظام دامپزشکی مطلوب نیست. بخش خصوصی، که همیشه پیش‌قراول توسعه و پیشرفت در این حوزه بوده، با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم کرده است. سازمان نظام دامپزشکی، که روزی با حمایت بی‌شائبه‌ی بخش خصوصی قد برافراشت، امروز باید پاسخ‌گوی انتظارات و مطالبات به‌حق ایشان باشد. اما سوال اینجاست: آیا شورای فعلی توانسته است به این انتظارات پاسخ دهد؟ آیا مشکلات اعضا کاهش یافته است؟ یا اینکه همچنان در گرداب چالش‌های قدیمی و جدید گرفتاریم؟  

همکاران عزیز! این انتخابات، انتخابی ویژه است. رای‌دهندگان  ۴۵۰۰۰ عضو سازمان نیستند، بلکه ۵۵ نفر از اعضای شورای استان‌ها هستند که مسئولیت خطیر انتخاب اعضای شورای مرکزی را بر عهده دارند. این ۵۵ نفر، نمایندگان واقعی کل اعضا هستند و تصمیم‌گیری آن‌ها، سرنوشت تمامی ۴۵۰۰۰ عضو سازمان را رقم خواهد زد. بنابراین، این انتخابات نه تنها یک مسئولیت بزرگ، بلکه یک وظیفه‌ی تاریخی است.  

این ۵۵ نفر باید به یاد داشته باشند که رای آن‌ها تنها یک برگه‌ی کاغذ نیست، بلکه سندی است تاریخی که آینده‌ی سازمان و اعضای آن را تعیین می‌کند. رای آن‌ها باید بر اساس مصالح عمومی و منافع جمعی باشد، نه بر اساس روابط شخصی یا گرایش‌های گروهی. اگر امروز به دنبال تغییر هستیم، باید با آگاهی و مسئولیت‌پذیری، افرادی را انتخاب کنیم که توانایی و اراده‌ی ایجاد تحول را دارند.  

اگر معتقدیم که شورای فعلی توانسته است گام‌های موثری بردارد و شرایط ایده‌آلی ایجاد کند، طبیعی است که به تداوم حضور آن‌ها رای دهیم. اما اگر احساس می‌کنیم که تغییر لازم است، اگر باور داریم که باید مشکلات قدیمی حل شوند و افق‌های جدیدی گشوده شوند، باید با شجاعت و عزم راسخ، به کاندیداهای جدیدی رای دهیم که نویدبخش تحول و پیشرفت هستند.  

در این مسیر، اجازه دهید شعری از حافظ شیرازی را زمزمه کنیم که می‌گوید:  

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش 
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟

این شعر به ما یادآوری می‌کند که زمان عمل، امروز است. اگر امروز دست به کار نشویم، فردا دیر خواهد بود. سازمان نظام دامپزشکی نیاز دارد تا با یک رنسانس بزرگ، به اصل و ریشه‌ی خود بازگردد؛ به حمایت از بخش خصوصی، به پاسخ‌گویی به مطالبات دامپزشکان، و به ایفای نقش واقعی خود در نظام سلامت کشور. این بازگشت تنها با انتخاب درست و مسئولانه‌ی ما محقق خواهد شد.  

در پایان، از تمامی کاندیداهای محترم که دغدغه‌ی پیشرفت سازمان و رفاه اعضا را دارند، تشکر می‌کنم. امیدوارم که این انتخابات، سرآغاز فصل جدیدی در تاریخ سازمان نظام دامپزشکی باشد؛ فصلی که در آن، مشکلات قدیمی حل شوند، افق‌های جدیدی گشوده شوند و دامپزشکان عزیز کشورمان به جایگاه واقعی‌ خود دست یابند.  

دکتر ایمان امیران
دبیر انجمن صنفی درمانگاه های دامپزشکی استان خراسان رضوی