گفتگوی سازمان جهانی بهداشت حیوانات (WOAH) با دو مرغدار اندونزیایی با موضوع مقابله با AMR برای ایجاد اقدامات امنیت زیستی

مقابله با AMR در اندونزی: 
فاخته- نقش حیاتی کشاورزان بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، اندونزی جزو پنج کشور برتر با بیشترین افزایش پیش بینی شده در استفاده از ضد میکروبی است. کشاورزان و متخصصان بهداشت حیوانات در مبارزه با مقاومت ضد میکروبی (AMR) و حفاظت از امنیت غذایی به دلیل تأثیر آنها بر سلامت حیوانات، محیط زیست و انسان حیاتی هستند.با درک این موضوع، سازمان جهانی بهداشت حیوانات (WOAH) با دو مرغدار اندونزیایی به نام‌های آریس کومیدی و گالیه تانتیو یووونو ارتباط برقرار کرد تا تلاش‌های آنها را در مقابله با AMR از طریق کشاورزی پایدار و اقدامات امنیت زیستی برجسته کند.

از سنت های خانوادگی گرفته تا کشاورزی

 حرفه ای آریس کومیدی، دامپزشک و مرغدار 42 ساله، یک مرکز بزرگ در شهر بوگور، استان جاوا غربی، راه اندازی می کند. مانند بسیاری از اندونزیایی ها، اشتیاق او به کشاورزی از کودکی آغاز شد، زمانی که مادربزرگش یک مرغ جوان به او هدیه داد. آریس پس از فارغ التحصیلی در مؤسسه کشاورزی بوگور (دانشگاه IPB) در سال 2008 وارد صنعت مرغ گوشتی شد و تا امروز ادامه دارد. امروز او با تیمی متشکل از 200 کارمند بر 1.2 میلیون جوجه گوشتی نظارت می کند و تاجران بزرگ، دلالان، کشتارگاه ها و تاجران مستقل کوچک را تامین می کند. گالیه تانتیو یوونو، 32 ساله، راه پدرش را که در سال 1998 شروع به کشاورزی کرد، دنبال کرد. او با الهام از میراث خانواده اش، دامپروری را در دانشگاه گادجاه مدا دنبال کرد. از سال 2015، او مزرعه خانوادگی خود را در شهر بوکیت سیمانگو برای پرورش 304000 جوجه گوشتی، تامین کننده تاجران بزرگ و شرکت های بزرگ مدیریت کرده است. مزرعه او در حال حاضر 40 پرسنل دارد.
مواجهه با AMR
 هم آریس و هم گالیح تأثیر AMR را بر پرورش طیور درک می کنند. آریس اولین بار وقتی متوجه شد که مرغ ها علیرغم درمان های آنتی بیوتیکی از بیماری بهبود نمی یابند، در مورد AMR مطلع شد و تحقیقات بیشتری را به دنبال داشت. در حالی که او شخصاً از عواقب AMR رنج نبرده است، او می داند که بار مالی و اجتماعی می تواند ایجاد کند. گالیح از طریق جلسات آموزشی سازماندهی شده توسط شرکت های داروهای دامپزشکی و شرکت در یک برنامه تحقیقاتی به رهبری دانشگاه اوترخت و مرکز مطالعات تحلیلی دامپزشکی اندونزی (CIVAS) دانش به دست آورد. با تشویق WOAH، چنین تلاش‌های مشترکی به پر کردن شکاف‌های دانش کمک می‌کند و بر اهمیت آموزش کشاورزان در کاهش AMR تأکید می‌کند. اگرچه مزرعه او تحت تأثیر AMR قرار نگرفته است، اما گالیح به نقش حیاتی کشاورزان در جلوگیری از گسترش آن پی می برد. گالیح حتی احساس می کند که موظف است برای مقابله با AMR در اندونزی برای محافظت از سلامت حیوانات و انسان ها اقدام کند
امنیت زیستی و مسئولیت، کلید مقابله با AMR 
در اندونزی پیشگیری از شیوع بیماری برای هر دو کشاورز یک اولویت است و اقدامات ایمنی زیستی به تمرکز اصلی عملیات آنها تبدیل شده است. آریس اذعان می کند که حفظ امنیت زیستی سخت به دلیل عادات کارگران می تواند چالش برانگیز باشد. برای رسیدگی به این موضوع، او آموزش های منظمی را سازماندهی می کند و از رعایت دقیق پروتکل های بهداشتی اطمینان می دهد و تاکید می کند که پیشگیری ساده ترین و مقرون به صرفه ترین راهبرد است. تعهد او منجر به مرغ های سالم تر و افزایش درآمد مزرعه شده است. گالیح همچنین پروتکل‌های ایمنی زیستی دقیقی را ایجاد کرده است، از جمله تمیز کردن قلم‌ها با صابون، استفاده از حشره‌کش‌ها و آهک، درمان فرمالین، و اسپری منظم ضدعفونی‌کننده. او از تحصیلات دانشگاهی و تجربه عملی خود برای اجرای موثر این بهترین شیوه ها استفاده می کند. هم آریس و هم گالیح به طور فعال در مورد AMR با سایر مرغداران بحث می کنند و فرهنگ مسئولیت پذیری را در جامعه کشاورز پرورش می دهند. با وجود اینکه آریس خودش یک دامپزشک است، برای استفاده مسئولانه از داروهای ضد میکروبی، به راهنمایی های دامپزشکان دیگر برای تشخیص دقیق بیماری ها متکی است. گالیح همچنین با دامپزشکان مشورت می کند تا تشخیص دهد که کدام داروی خاص مورد نیاز است. او با تهیه دارو از طریق یک شرکت مورد اعتماد، کیفیت و اصالت داروها را تضمین می کند و خطر محصولات تقلبی را کاهش می دهد. این رویکردهای دقیق برای استفاده از ضد میکروبی نشان دهنده یک حرکت گسترده تر به سمت کشاورزی مسئولانه است که بسیاری از کارشناسان از آن حمایت می کنند.
کشاورزانی که مبارزه با AMR را رهبری می کنند
 با وجود پیشرفت آنها، چالش های مهم باقی مانده است. مدیریت منابع انسانی، انطباق با تغییرات نظارتی، و نوسانات قیمت بازار، مشکلاتی را ایجاد می کند. با این حال، آریس و گالیح نشان می‌دهند که چگونه کشاورزان می‌توانند نقشی حیاتی در حفاظت از سلامت عمومی و تضمین امنیت غذایی از طریق شیوه‌های کشاورزی مسئولانه داشته باشند.

ترجمه از سایت جهانی بهداشت دام

مترجم: دکتر مجتبی سالی