به بسیاری افراد باید گوشزد کرد که دامپزشکی چیست و دامپزشک‌ کیست...

فاخته- سی و هفت سال پیش، وقتی نتایج کنکور سراسری اعلام شد و دامپزشکی دانشگاه تهران قبول شدم، به غیر خودم و مادربزرگ فقیدم، هیچ کس از این موضوع خوشحال نشد! بسیاری باهام تماس می گرفتن و می گفتن فوق دیپلمی چیزی قبول نمی شدی؟ در حالی که من در منطقه ۱ و با وجود شرایط جنگی و سهمیه های متعدد، رشته بسیار بسیار خوبی قبول شده بودم و البته سرمست و خوشحال از این موضوع!

قبل از ثبت نام، معاینات پزشکی و تایید سلامتی در کلینیک های دانشگاه و از ۱۶ مهر کلاس ها شروع شدن.
من، بچه آبادان و بزرگ شده شیراز، توی شهر بزرگ تهران و هیاهوی دانشگاه تهران! راه رفتن توی دانشکده، دیدن اسم دپارتمان ها و نام اساتید بزرگ روی در هر اتاق، برام بسیار جالب بود، شروع کلاس ها به همراه همکللسی هایی که یکی از یکی بهتر، دوست داشتنی تر و رفیق تر بودن، با درس سختِ جانورشناسی و با تدریس شیوای دکتر وثوقیِ بزرگ و البته ابتدا توصیه های ایشون که مطالعات جانبی تونو بالا ببرید و تایپ یاد بگیرید و و و بود.
سال ها پشت هم سپری شدند، درس ها سنگین تر و سخت تر ولی دلنشین تر، بازدید از کارخانه های مختلف، تولید خوراک دام، صنایع شیر، صنایع گوشت، کنسرو سازی، تورهای آموزشی برای پرورش ماهی، تورهای تفریحی همه و همه علاقه ام به دامپزشکی را چندین برابر کرد تا رسیدیم به واحد های بالینی، دیگه قند توی دلم آب شده بود! پرسنل دوست داشتنی کلینیک وصفنار و بیمارستان شماره ۲ با رفتار خوب و دلنشینشون واقعا دوستان ما بودن و استادان کاربلد و نامی باعث شدن من به شخصه عاشق و دلباخته تر از قبل بشم!
و این شرایط با آشنا شدن بیشتر با اساتید بزرگ بخش های بالینی ادامه پیدا کرد تا از ۳۳ سال پیش به عنوان کارآموز خدمت استاد دکتر حسن برکتین، استاد بزرگ فقید دکتر هوشنگ کمیلی، پادویی انها در کلینیک های خصوصی حیوانات خانگی را شروع کردم و با عشق تمام هنوز در همین رسته، مشغولم.

شرایط خیلی بهتر شده، کتاب های مختلف در اختیار است، فیلم های آموزشی فراوان می تونن برای بهبود کارایی واقعا موثر باشند، افزایش کلینیک های خوب، باعث خوشنامی و شناخت بهتر از دامپزشکی شده.

این وسط، افزایش بی منطق و بدون بررسی تعداد دانشکده های دامپزشکی و وجود نزدیک به ۲۳۰۰۰ دانشجوی دوره دکترای عمومی و نمی دونم چقدر دانشجوی دکتری تخصصی، به شدت نگران کننده است. مدرک گرایی و متاسفانه مناسب نبودن وضعیت آموزش با شرایط مورد نیاز برای کارکردن همکاران جوانم، برایشان چالش هایی به وجود آورده، از سوی دیگر عدم شفافیت درجه مدرک (DVM, PhD, DVSc) و حضور بسیاری که از بطن دامپزشکی به دوره های تخصصی وارد نشده اند و جدا نشدن دکتری یک رشته از دکتری تخصصی، از دست رفتن بسیاری از کرسی های کار برای دامپزشکان به همین دلیل، مشکلات عدیده اداری به خصوص با مراکز دولتی برای همکاران ارجمندم ( شهرداری، مالیات و و)، شفاف نبودن قوانین بهداشت و عملکردی و بسیاری موارد دیگر باعث کاهش امنیت روانی و شغلی شده است که باید همه و همه برای رفع این مشکلات یک صدا باشیم.
شاید بهتر باشه بگم، بسیاری از مشکلات یاد شده در دامپزشکی،  به دلیل پشت پرده و دور از چشم بسیاری از افراد جامعه بودن نوع فعالیت آن است! دامپزشکان، ضامن سلامت، بهداشت، امنیت غذایی، ارتقای سطح کیفی زندگی انسان ها است و باید توجه داشت که بخش درمان در دامپزشکی، جزئی از خدمات بسیار بسیار متنوع و مهمی است که دامپزشکان ارائه می دهند و باید برای دانشجویان دامپزشکی وسعت عملکردی این شغل را کامل توضیح داد تا متوجه شوند در چه رشته درخشانی تحصیل می کنند و به آینده خود امیدوارتر باشند. 
البته شاید لازم باشه به بسیاری دیگر نیز گوشزد کرد که دامپزشکی چیست و دامپزشک‌ کیست و باید به این افراد، اعتماد داشته و به نوعی خاص به این رشته احترام بگذارند!

امیدوارم اگر عمری باقی باشه، بالا و بالاتر بودن ارزش کار دامپزشک و دامپزشکی در جامعه را ببینم.

آخرین شنبه آپریل، روز دامپزشکی، بر شما عزیزانم مبارک باد!

دکتر فرخ رضا کبیر

رئیس جامعه دامپزشکی حیوانات کوچک