سازمان دامپزشکی، از صفر تا صد؛ روایت یک قرن تقلای بهداشتی؛ بخش نخست

فاخته- حدود یکصد سال از فعالیت های رسمی، قانونی و حاکمیتی دامپزشکی در کشور می گذرد و آنچه برای مردم قابل لمس است تلاش در راستای تامین بخشی از امنیت زیستی، تغذیه ای، بهداشت و سلامت جامعه است که دام سالم، غذای سالم و انسان سالم متضّمن سال ها آرامش درونی و آسایش بیرونی زیست بوم همه ما بوده که امنیت روانی را برای مصرف کننده و تولید کننده پروتئین دامی به ارمغان آورده است  و تحلیل تمامی زوایای خدمات دامپزشک، پیرادامپزشک، استاد، کارشناس، کاردان، پاتولوژیست، علوم آزمایشگاهی، تکنسین، واکسیناتور و...از حوصله این نوشتار خارج است اما تجمیع خدمات یعنی بحث مقتدر حاکمیتی دامپزشکی که در مقوله سلامت و بهداشت بسیار جدی است و در دیدگاه برنامه ریزان و مسوولین  خادم مردم و دامدار و مرغدار هرگز جز ارتقای کمّی و کیفی خدمات و حفظ دستاوردها و تلاش برای صیانت و حفاظت از سرمایه های موجود نبوده و نیست که بر اساس گزارشات ملی و بین المللی پیشرفت های دامپزشکی تا عمق دورترین نقاط روستایی و عشایری و انتقال فناوری های تولید واکسن و دارو به برخی کشورها در بُعد فراسرزمینی  موجب افتخار و اهتزاز پرچم خودباوری، بالنده گی  و تکیه بر داشته های ارزشمند رشد و توسعه مقوله بهداشت و سلامتی غذا در یک قرن اخیر کشورمان می باشد.
در بخش دوم و پایانی این نوشتار تحلیلی به تغییرات مدیریت های عالی حاکمیتی در سازمان خواهیم پرداخت که در۱۶ مهرماه امسال سی و پنجمین رئیس سازمان آن طی حکم انتصاب توسط وزیر جهادکشاورزی سکان مدیریتی جدید را از سرپرست پیشین تحویل و اینک مشغول خدمت می باشد. 
«فراموش نکنیم که پس از "صنعت نفت" بزرگترین سرمایه گذاری و ثروت کشور در بُعد تکثیر، پرورش و صنایع وابسته به "دام و طیور" صورت پذیرفته که حفظ و صیانت از این داشته ها وظیفه همگان است که تلاش و از خودگذشتگی فراتر از گذشته های دور و نزدیک را طلب می کند و منابع و سرمایه های انسانی دانش آموخته در همه رده ها ی تخصصی و  سایر علوم بین رشته ای مرتبط مانند هوش مصنوعی، فضای آنلاین بَرخط، روابط عمومی و امور بین‌الملل، IT & ITC و... به عنوان موتور محرکه ، پیشران و طلایه داران فتح قله های رفیع موفقیت، نوید دهنده چشم انداز قابل حصول برنامه ریزی های کوتاه، میان و بلند مدت آینده توسط بخش های "دولتی، خصوصی ، تعاونی و سَمَن های مرتبط اجرایی، علمی، پژوهشی و دانشگاهی" می باشد که نیاز به "فرهنگ سازی و ثبت کارنماهای مستند"  به ویژه توسط "اصحاب رسانه"، آموزش و پرورش و سایر ارگان های مرتبط دارد که همت والایی را طلب می کند.»
*ادامه دارد*...

علیرضا کیهان پور